Sempre é bo presentarse

Non sei ata que punto é habitual que un opinador recén chegado dedique o seu primeiro artigo a presentarse. A verdade é que nin o sei, nin o busquei. Esta é a miña primeira achega a este xornal e pensei que debía dedicar o artigo de hoxe a presentarme, como mostra de boa educación de calquera persoa que chega a un lugar no que outros xa están. 

Non son de dereitas nin de esquerdas, ou o son de ambas as ideoloxías dependendo do momento e o tema. Creo no benestar cidadán, na responsabilidade de quen nos goberna (si, ás veces son así de iluso) e estou firmemente convencido de que a paz, e a súa procura, xustifica todo ou case todo. Para min, a verdadeira fronteira de cada persoa sitúase no felpudo do seu fogar e se algo aprendín cos anos é que o ser humano, coa súa grandeza e as súas miserias, moitas máis das que é consciente, ao final é igual en todos lados.

Recoñezo que nunca me propuxen escribir unha columna como esta. Varias veces ofrecéranme esa posibilidade e sempre dixen que non. Iso significa que, por descoñecemento, quizá me salga moitas veces dos parámetros que se adoitan utilizar nestes casos, pero tamén é posible que de aí poida xurdir un punto de frescura que xustifique a miña presenza aquí. O certo é que nunca entendín por que a opinión dunha persoa é máis interesante que a doutras, por moito que a primeira poida ser coñecida e as segundas, non. E tampouco sei que esperan de verdade os lectores de alguén a quen lle ofrece unha columna pública para expresarse. Pura ignorancia en ambos os casos, que non se se quero corrixila.

Se nos atemos ao dicionario, a palabra opinador aplícase a quen dá unha opinión en profundidade sobre algo, pero eu prefiro pensar que, na miña condición de escritor, terei a imaxinación necesaria para descubrir un prisma novo en determinados temas que quizá non sempre poida expresar quen está máis sometido que eu á tiranía da realidade.

Neste sentido, hei de dicir que o meu son as novelas, tramas de ficción nas que pasa o que eu quero, os personaxes son como eu decido e acaban como a min me parece. E como xa confesei antes, nunca escribín artigos máis aló do muro do meu Facebook, pero se algo me motiva son os retos novos e creo que chegou o momento de embarcarme nesta aventura. Espero que valla a pena. Sobre todo, para os lectores, porque o que é para min, xa só o intento en por si xustifica o aceptar a proposta deste xornal.