Veciños de Vigo piden implicación institucional ante o desafiuzamento dunha parella con tres fillos

A Federación de Asociacións Veciñais de Vigo Eduardo Chao (Favec) pediu máis medios e implicación por parte da Xunta e do Concello olívico ante os casos desafiuzamentos, e en concreto ante o inminente desaloxo dunha parella con tres fillos menores de idade --de 15, 12 e 10 anos--, que actualmente están tutelados pola Xunta pola súa situación de vulnerabilidade.

En declaracións aos medios tras o xuízo de desafiuzamento desta familia, celebrado na mañá deste luns no Xulgado de Primeira Instancia número 14 de Vigo, a presidenta da Favec, María Pérez, volveu solicitar que o Concello se adhira de forma "urxente" ao 'Programa de Vivendas Baleiras' da Xunta, xa que "é bo para familias e propietarios; é bo para todos".

En relación a iso, insistiu en que hai vivendas que se poderían a poñer a disposición das persoas sen recursos. "Teñen que implicarse as administracións", remarcou, antes de reclamar tamén que "se axilicen as axudas" e que "urxentemente" se dote de persoal aos servizos sociais de ambas as institucións, xa que "hai saturación".

UNHA DÉBEDA DE 2.400 EUROS DE ALUGUER

Respecto da familia axuizada este luns, cuxo desafiuzamento está datado para o próximo 25 de maio, Pérez explicou que na vista non houbo acordo entre as partes, polo que agora ten que esperar a que se notifique a sentenza para, a continuación, acreditar a súa situación de vulnerabilidade e xustificar que pediu a Risga.

Con iso, o obxectivo é que se lle dun novo prazo para pagar --actualmente a familia acumula unha débeda de 2.400 euros, equivalente a oito meses de aluguer-- ou para buscar unha nova vivenda. Entre tanto, Pérez avanzou que contactarán cos servizos sociais da Xunta e o Concello para que a familia sexa reacollida.

"O que necesitan é o bono de aluguer para poder empezar de novo e traballo para poder facer fronte á situación", recalcou a presidenta da Favec, que manifestou que a familia xa estivo a cobrar a Risga pero quitáronlla cando o pai atopou un traballo de dúas horas ao día, no que estivo entre dous e tres meses.