O profesor de Vallmont, condenado a 45 anos de prisión por abusos sexuais

A Audiencia Provincial de Madrid condenou a unha pena de 45 anos e nove meses de cárcere por un delito continuado de abusos sexuais sobre nove menores ao profesor do colexio Vallmont, situado na localidade madrileña de Villanueva del Pardillo, entre os anos 2010-2014.

Con todo, a sentenza da sección sétima da Audiencia explica que, aínda que a condena é a 45 anos, o máximo de cumprimento da pena será o triplo da máis grave das impostas, cinco anos e un mes de prisión, polo que permanecerá internado nun centro penal durante quince anos e tres meses.

Na mesma liña, os xuíces inhabilítano por espazo de 45 anos para o exercicio da profesión de mestre ou de calquera outra profesión ou emprego nos que se teña contacto con menores de idade.

Por outra banda, foi absolto das faltas de vexacións cometidas supostamente sobre tres menores, ao quedar as mesmas despenalizadas, e do delito continuado de abuso sexual do que se lle acusaba respecto doutro menor.

SENLLAS INDEMNIZACIÓNS

Na sentenza, contra a que cabe interpoñer recurso de casación do que coñecerá a Sala Segunda do Tribunal Supremo, condénase ao acusado para indemnizar aos menores na suma de 49.500 euros e declárase a responsabilidade civil subsidiaria do Colexio Vallmont, de conformidade co artigo 120.4 do Código penal.

Os maxistrados consideraron probado que o acusado, aproveitándose da súa condición de mestre e titor dos menores, gañouse a confianza e o respecto dos alumnos, nenos de entre 8 e 10 anos de idade, aos que con ánimo de satisfacer os seus desexos sexuais realizou diferentes tocamentos, tanto por encima como por baixo da roupa interior.

ACTIVIDADE CONTINUADA E HABITUAL

A Sala tivo en consideración para a sentenza condenatoria o testemuño dos menores, tras valorar a ausencia de modificacións esenciais no seu relato, a concreción na exposición dos feitos e a carencia de contradicións, o que supón "unha persistente incriminación desde a declaración inicial, tanto en sede policial como xudicial".

Polo que se refire á continuidade delituosa, os maxistrados estiman que esta "deriva de que en todos os casos analizados o acusado despregou unha actividade continuada sobre os menores, que en todos os casos describiron a conduta como habitual, con frecuencias maiores ou menores, pero que en ningún dos casos se contraeu a un só episodio".

Respecto da reparación do dano, os xuíces entenden que debe producirse con independencia das lesións materiais, pola importancia do ben xurídico a protexer, a indemnidade sexual, á marxe do modo en que esta afectación fose apreciada polos menores, en tan crítica idade cando os feitos acontecen, di a sentenza.