​A cantos amigos máis enviará Pedro Sánchez ao ultimo circulo de Dante?

“A promesa dada foi unha necesidade do pasado; a palabra rota é unha necesidade do presente”. Esta afirmación corresponde a Maquiavelo, mestre de mestres sobre a política, a condición dos políticos que proporciona unha explicación moi clara á súa noción do home, o poder e a moral. O como ninguén coñece aos políticos ao que, entre outras cousas, enmárcaos na loita permanente polo poder. Adoitaba afirmar o creador do Principiño que a política non ten relación coa moral.

A revolución perpetrada polo presidente do goberno, Pedro Sánchez, esta fin de semana, ten tinguiduras maquiavélicos por algunhas das súas incomprensibles decisións de quitarse de encima, sen que lle tremera a man, nin a voz a determinadas persoas que foron os seus grandes valedores na súa carreira cara á dirección do PSOE e tamén da presidencia do goberno. 

A fulminación de Jose Luís Ábalos á fronte do Ministerio de Transportes, Movilidad e Axenda Urbana foi unha das sorpresas máis grandes  en estes cambios. Hai que lembrar que Ábalos foi un dos seus escudeiros máis fieis e a tempo completo tanto no goberno como no partido ao ser tamén responsable de organización. Xuntos pasaron os peores momentos do ata o de agora presidente do Goberno. Hai quen di que foi en moitas ocasións o seu pano de lagrimas e a persoa que no goberno tocoulle levar a cabo algunhas decisións coas que non estaba de acordo pero por lealdade fíxoas e encima tragouse "o marrón solito" e todos coñecemos algúns.

Non hai tanto tempo Ábalos dicíalle a un compañeiro valenciano “Mira, á política non vén a facer amigos, á política vén a facer política”. Unha frase que lle virá á memoria estes días tan amargos e nos que soubo que a súa frase non é teórica.

Pero o cesamento como ministro arrastroulle a “renunciar” á Secretaria de Organización cando faltan tres meses para a celebración do Congreso Federal no que se perpetrará a segunda parte da "revolución sanchita". Iso vai supoñer que nestas vacacións as "intrigas estival"s van estar á orde do día, porque non haberá descanso para algúns. Afirmaba o escritor inglés Benjamin Disraeli que “ Non hai acto de traizón ou de mezquindad da que un partido político non é capaz, porque en política non hai honra”.

As relacións persoais e políticas, danse con moita frecuencia e en demasiadas ocasións a segunda cárgase á primeira por unha traizón interesada para o que as perpetra. No mundo da política, a lealdade é difícil atopala porque o que impera é a traizón. Parece que esta se volveu unha moeda corrente ha feito que moitas persoas perdan a confianza na clase política. Non hai que esquecer que estamos a vivir nunha sociedade onde os valores e a ética, fundamento dunha sociedade, non están de moda, é algo do pasado e evita rubir a cargos.

A palabra parece que foi desterrada ao baúl dos recordos, perdeu o valor, porque moitos non adoitan cumprila. Noutros tempos non tan afastados, cando se chegaba a un acordo, cando se prometía algo, non facía falta rubricalo nun papel, a palabra era lei. Hoxe, nin o que está escrito adóitase cumprir. Hanse banalizado demasiadas cousas, entre elas a traizón, que afecta as bases da sociedade democrática.

A destitución de Ábalos foi un apuñalamento por detrás, e un aviso para navegantes, algo así como as famosa frases de Alfonso Guerra “o que se mova non sae na foto” e iso representa unha sentenza que non cambiou por moita “evolución” socialista. Quizais por iso, a soidade de Ábalos foi a súa mellor compañeira na súa despedida, adoita pasar: cando se ten poder sombran os amigos, cando se perde, os amigos desaparecen.

Pedro Sánchez está a deixar demasiados cadáveres polo camiño, algúns dos cales poden resucitar, como Lázaro. Posiblemente o presidente Sánchez aplica constantemente a frase de Maquiavelo “Eu non digo nunca o que creo, nin creo nunca o que digo, e se se me escapa algunha verdade de cando en vez, escóndoa entre tantas mentiras, que é difícil recoñecela".

Ao final cuantos “amigos ” máis enviará Pedro Sánchez ao último circulo do inferno de Dante?. A todos os que poida sacrificar para manter no poder.