Nin no último mes do ano hai tranquilidade!

A inmensa maioría da xente sempre espera con ilusión as festas do Nadal para celebrar coa familia, “achegados” e amigos estes días tan sinalados nos que se pon fin a un ano -neste caso nefasto- e espérase o novo coa esperanza de que sexa algo mellor que o anterior. Outros pensan que o cambio de díxito significa sumar un ano e algúns pensan que a partir dos 49 parece que os anos pasan máis rapidamente. Non sexamos pesimistas, cumprir anos significa tamén que a vida che ha regalado un máis.

Pois na recta final destes 360 días e a poucas datas dos festexos - quen poida permitirllo- as movidas políticas, a máis diso as sanitarias e económicas, non dan tregua. Imos estar en tensión ata o último minuto. Tanta intensidade emocional e mental non é boa para a saúde, afirman os especialistas.

Que, se o Rei emérito ha regularizado unha parte dos seus “ingresos”, uns o critican, outros calan e os terceiros non saben ou non contestan. Que, se se acaba de anular por parte de Marrocos a reunión que debía sentar nunha mesa de diálogo ao presidente Sánchez e algúns dos seus ministros cos seus homónimos marroquís e a reunión do presidente español co Rey de Marrocos. Por que? Din que, pola postura do vicepresidente, Pablo Iglesias sobre o apoio ao referendo no Sahara e as últimas declaracións da ministra de Asuntos Exteriores na que manifestaba que “España sempre se apoiou nas resolucións da ONU sobre o Sahara á hora de abordar o conflito territorial desa zona”. Un tema que se agrava despois de que o presidente Trump nun dos seus penúltimos actos -algunha cousa máis fará antes de marcharse- recoñecese a soberanía de Marrocos sobre o Sahara Occidental. Pero iso é só un cambio de moedas, onde se conseguiu que Marrocos estableza relacións diplomáticas con Israel. Unha vez máis Trump pásase as resolucións da ONU por baixo dese tupe louro de pote tan característico. O batifondo está servido e non é pequeno que digamos.

Mentres, o deputado Asens, nunha entrevista en TV3, móstrase moi crítico co goberno de España e manifesta que perdeu a paciencia polo tema do indulto aos políticos cataláns presos, pedindo con urxencia a reforma do delito de sedición O pastelina Asens perdería a memoria? Porque se esquece de que o seu partido forma parte do goberno. É a táctica de ser goberno e oposición, como facer trampas xogando ao solitario. Dicía o mestre Mario Benedetti que “o que fai trampas é porque non ten coraxe para ser honesto”.

Que dicir da que hai leada pola renovación dos membros do Poder Xudicial. Cada día sae unha nova e iso da independencia só é unha teoría política que as súas señorías queren desterrar. Por se faltase pouco, en Catalunya a precampaña electoral cada día sobe de intensidade e do que se trata, polo que parece, é de quen a di máis gorda para atraer máis votos, sen importarlle a ninguén que despois do 14F a vida política segue e que os pactos serán necesarios. Non hai problema, o que dixeron durante todos estes meses ,cámbiano e non pasa nada. A política por desgraza é así.

Algúns socialistas explican en privado que xa queda menos e que ano novo, vida nova para Sánchez, que por iso está a aguantar ata finais deste mes que é cando se aprobaron os orzamentos.

Aínda por riba, a parte do goberno socialista segue tragando quina coas saídas de testo o bolivariano Pablo Iglesias que quere seguir marcando a axenda de todo o goberno. Algúns socialistas explican en privado que xa queda menos e que ano novo, vida nova para Sánchez, que por iso está a aguantar ata finais deste mes que é cando se aprobaron os orzamentos.

Iglesias, que non é parvo e si maquiavélico, está a marcar perfil propio e ten un as na manga: ataca ao Rey emérito para cargarse a monarquía e o réxime constitucional. É a súa arma para contentar a parte dos seus votantes, porque o que é xestión como ministro, pouca se lle coñece. Desestabilizar con temas populistas é o seu. Así que ármense de paciencia que xa queda menos para terminar o ano. Aínda que adoita suceder que ano novo, políticas vellas.