Na vida diaria, en moitas ocasións, os que realmente mandan non están na primeira liña de acción, pero son os que manexan os fíos dos que se cren enviados para salvar ao mundo. Elixen ben os xefes que deben liderar os movementos, sempre contando que lles van a obedecer cos ollos pechados. Os escollidos crense os reis do mambo, a conga e o chachachá se fai falta. Exemplos temos uns cuantos en Catalunya para non ir máis lonxe.

A ANC -que é unha entidade que ben ben non se sabe que é, pero si o que hai- cada semana sorprende con algunhas das súas accións luminarias. É un ente multiservicios que igual convoca manifestacións, vende camisetas, ameaza con desobedecer ás institucións,-sobre todo as españolas- como organiza un serán para controlar a Cámara de Comercio, dá ultimatos ao Parlamento e ata ao propio Govern. Todo iso faino outorgándose unha representatividade que non lla deu as urnas, senón os que agora están asustados polo poder que teñen e grazas ás inxestas inxeccións económicas que non choveron do ceo.

A ANC volveuse unha ferramenta de país moi perigosa e difícil de controlar polos seus propios mecenas, quen viu como xa non só non a controlan, senón que é ela a que manexa os fíos da situación actual.

Este mércores, a ANC, coa súa presidenta á cabeza, Elisenda Paluzie -a iluminada- entrou de “cheo” no mundo empresarial coa creación dunha nova patronal co nome “Anem per feina”, coma se ata o de agora non se traballou en todas e cada unha das empresas e das distintas patronais empresariais. É coma se Paluzie inventase o ovo de Colón na industria. A esta profesora universitaria tráelle sen coidado o tema da representatividade, as leis, normativas e todo o que soe a iso, sáltallas polo artigo 25 e xa está. É o que veu facendo ata o de agora, sen que pasase nada. Ata o punto de quitarlle a coroa a Rahola.

Por que crearon esta asociación, plataforma ou como lle queiran chamar? Sinxelamente, porque no seu intento de facerse coa patronal PIMEC que preside Josep González saíulle mal a opa. Miúdo é González, que aínda que xogara co independentismo, como pose, o “mando” só o manexa el, faltaría máis, é un vello raposo que sabe moito.

Tampouco o Govern quere ceder máis terreo á ambiciosa ANC, que esta na crista da onda e non está disposta a baixar da mesma.

A folla de roteiro particular de Paluzie é seguir controlando o que ela considera as einas de país. Saíulle ben o asalto á Cámara de Comercio, onde se fai máis política que outra cousa e agora dá o segundo paso. Pero aquí vaino a ter máis difícil. Os empresarios aprenderon do resultado da Cámara e ademais as patronais non o van a permitir. Seguramente eses pequenos empresarios que deron a vitoria a Canadell apúntense a “Anem per feina”, pero co resto vano ter máis difícil.

O que está a planear sobre a ANC é ou ben que os partidos que gobernan deixen que faga ás súas anchas -co perigo que supón- ou constituír un partido político para presentarse ás próximas eleccións, só é cuestión de tempo…