Despois dun descanso, por prescrición dos seus superiores, os anxiños dos CDR, volveron á carga para demostrar do que son capaces: esnaquizar o que se lle poña por diante e encher as portas duns cuantos xulgados de excrementos para mostrar o seu desacordo coa xustiza española que é máis mala que a bruxa Badía e o seu gato negro. Como conseguirían xuntar tantas feces para a repartición? É máis que probable que o seu sacrificio para tal produción débase á inxesta dun vaso de viño, cervexa ou calquera outro líquido con bastantes pingas de laxantes que tantos hai no mercado. Un remedio moi eficaz para limpar as tubaxes. Ou poida que nalgúns casos fose necesario algunha que outra lavativa, pero o fin xustifica o sacrificio. Hai que "enmerdar" o ambiente de fronte ao día 12, data na que, se non hai cambios, empezará o xuízo aos políticos cataláns presos.
Mentres, os do outro extremo, porque os extremos sempre se tocan e retroaliméntanse, tampouco se quedaron mancos e van por aí facendo da súas, dando algunha que outra ostia, e non precisamente sacra, porque non poden, nin queren quedar quietos na defensa dos seus valores. O resto da cidadanía non participa destas historias, sófreas, cando o que pretenden sinxelamente é vivir en paz e gozar da vida, que é moi curta.
Os representantes da xudicatura denunciaron as actuacións dos CDR e piden medidas para para frear eses ataques que o único que pretenden, din eles, é atemorizar e coartar no exercicio das súas funcións a xuíces e fiscais. Por todo iso, piden que se tomen medidas para impedir que volvan suceder actos como estes.
Cando non só permitiuse, senón que mesmo se animou desde algúns sectores independentistas e cargos públicos a que os CDR tomen as rúas, sucede que estes anxiños aplican aquela a famosa frase de Manuel Fraga, 'la calle es mía', e campen ás súas anchas. Liberdade si, reivindicacións si, respecto polos dereitos dos demais tamén.
Ir ameazando a xuíces, fiscais ou outros colectivos para intimidalos non é unha boa idea, máis ben todo o contrario. Hai que deixalos que sigan facendo o seu traballo, aínda que non nos gusten moitas das súas actuacións. Denuncialas e queixarse si, realizar actos vandálicos non. Existen moitos métodos para expresar a indignación que sente, pero hai determinadas liñas que non se deberían pasar.
Os excrementos todos saben onde deben depositarse, senón que llo pregunten á empresa Roca que de "escusados" e outros mesteres saben unha chea. Manifestarse diante dos xulgados, gritar e ata bailar xotas se fai falta é un dereito individual e colectivo. O que están a facer as guerrillas dos CDR ten un certo cheiro a cloacas, e non precisamente as do Estado.
Escribe o teu comentario