Portugal vixía con lupa a polución de Megasa en Seixal

A planta de Megasa en Seixal, ao sur de Portugal, está no punto de mira dos veciños da localidade e diversas institucións lusas, que a acusan de contaminar o aire.

A planta de Megasa en Paio Pires

En Aldeia de Paio Pires, un dos barrios da localidade portuguesa de Seixal, as súas máis de 10.000 veciños miran constantemente ao ceo. Afeitos a que unha nube de po negro cúbrao todo, agora a nube que tingue os coches e casas dos habitantes da barriada é de cor branca, algo que achacan á planta que Megasa ten a cincocentos metros de Paio Pires, onde tratan chatarra e producen alambrón, malla e outros materiais derivados do aceiro.

Esta situación puxo en alerta á compañía galega, á que inmediatamente comezaron a chegar reclamacións, tal e como sinala a información do medio portugués Público. Ese aluvión de protestas por parte de veciños e institucións levou á Comissão de Coordenação e Desenvolvimento Rexional de Lisboa e Vale do Tezo (CCDR-LVT), encargada de avaliar a calidade do aire, a inspeccionar as instalacións en busca de posibles irregularidades.

O po cobre os coches dos veciños de Paio Pires

Con todo, e aínda que as partículas de po branco seguen acosando aos veciños, a comisión non detecto “situacións anómalas na empras que se poidan asociar ao incidente”. “Tampouco foron identificadas anomalías no sistema de tratamento de gases ou calquera alteración nos métodos de traballo e control das emisións”, sinala Megasa no comunicado en torno da inspección.

A compañía asegura que realiza unha monitoraxe e análise periódico das súas fontes de emisión e que se somete e supera as auditorías ambientais que son realizadas por entidades externas e independentes. Con todo, ante esta problemática, a compañía reforzou a inspección diaria e cambiou os plans de traballo, paralizando os movementos de residuos e materias primas, coa excepción daquelas estritamente necesarias para manter a actividade ao mínimo.

POR ENCIMA DO MÁXIMO RECOMENDABLE PARA A SAÚDE

Estas partículas metálicas que ata se poden recoller con imáns son prexudiciais para a saúde, e nalgúns casos sinálanas como as culpables das enfermidades respiratorias que padecen os veciños da zona.

A asociación ambiental Zero asegura que o nivel de partículas en suspensión era moi superior ao máximo permitido durante polo menos 13 días de xaneiro. As cifras nas que se apoia a asociación son os recolleitos pola Axencia Portuguesa do Ambiente, quen sinala as partículas superaran os 50 microgramos por metro cúbico durante eses días, aínda que esta é unha situación habitual en zona de alta actividade industrial. O problema é que se prolonga no tempo e xa non se trata dun feito illado, porque o límite sinala que non se poden superar os 50 microgramos por metro cúbico durante máis de 35 días, e nun só mes case se cubriu a metade desa cota, aínda que os datos da axencia son aínda provisionais.

A pesar das inspeccións actuais, o problema da contaminación xa vén de lonxe, porque hai dous anos creouse a plataforma ‘Contaminar’, integradas por veciños de Paio Pires que promoveron movementos contra a contaminación que os acosa e que os obriga a non poder nin abrir as xanelas das súas casas, porque o po cóbreo todo. Este grupo roga un estudo sobre as emisións de Megasa porque consideran que a estación de medición da zona non ofrece datos fiables ou un análise sobre a incidencia da actividade siderúrxica en doenzas respiratorias e pulmonares.