Branco (USO) sobre o convenio de seguridade privada: "Falta persoal e as empresas teñen problemas para contratar"

O sector da seguridade privada vive unhas semanas decisivas para o seu futuro, unha importancia que contrasta coa parsimonia coa que están a tratar o asunto na mesa de negociación do convenio colectivo. Os sindicatos, chamados a pasar revista pola patronal, chegan á cita conscientes de que o colectivo atravesa un momento complicado e que nos próximos meses poden dilucidar unha serie de asuntos crave para o porvir de miles de profesionais, pero o feito de que o tempo corra no seu favor nestes momentos fai pensar nunha negociación longa e repousada, da cal se selarán pactos que marcarán o camiño dos próximos anos na seguridade privada.

"A TIXOLA POLO MANGO"

Desde a mesa de negociación transmiten absoluta serenidade e tranquilidade, coñecedores que a area do reloxo cae moi amodo nestes momentos, posto que o actual convenio non só está vixente, senón que caduca en 2026. “Non é un convenio que tocase negociar. Pero hai unha problemática no sector, e é que falta persoal, está a subir o nivel de vida e hai dificultades para as contratacións. Ademais, están ao virar a esquina unhas licitacións públicas moi grandes a dúas ou catro anos, polo que a patronal busca ter certidumbre e por iso convócanos”, explica Iván Blanco, secretario de Organización da Federación de Traballadores de Seguridade Privada da Unión Sindical Obreira (FTSP-USO).

Son os empresarios os que, neste caso e baixo os paraugas de FES, ASECOPS e APROSER, buscan ter canto antes as bases do que será “un convenio longo, a tres ou catro anos”, a fin de estabilizar o sector da seguridade privada sen ter que esperar a entrar en conversacións contrarreloxo nin entrar en confrontacións ou conflitos. “A tixola témola os sindicatos agora mesmo polo mango”, confían desde a mesa negociadora, que celebrará o seu próximo encontro o venres 31 de outubro, momento no que esperan recibir a contraoferta da patronal. 

Así as cousas, Branco recalca a “seriedade” e a “tranquilidade” coa que FTSP-USO, que conformou unha plataforma para negociar de maneira conxunta con FeSMC-#UXT e Comisións Obreiras do Hábitat, afrontan esta tira e afrouxa coa certeza de que “o persoal non se vai a quedar sen convenio, porque hai un asinado até 2027”. 

A calma que se respira é a que permitiu pór ás tres forzas sindicais en consonancia e aplicar o proverbio que reza: “Se queres chegar rápido camiña só; se queres chegar lonxe faino acompañado”. Para Branco “ter unha base común” cunha maioría de sindicatos e alcanzar consensos é clave, algo que hoxe parece máis difícil con CIG e ELA, sindicatos minoritarios que, a diferenza dos outros tres, perseguen abrir unha senda cara a un convenio de ámbito autonómico e non o estatal polo que apostan desde a FTSP-USO, pois, ao seu xuízo, este permitirá melloras para Galicia. 

“Falamos dun sector con moita presenza nas grandes cidades e onde o 80% das patronais son de ámbito estatal. Madrid, Barcelona… Temos máis facilidade de alcanzar melloras cun acordo marco estatal, porque nas cidades a necesidade é máis perentoria que en Galicia, onde sobre todo hai problemas no verán para cubrir os servizos, e podemos esixir máis que en convenios autonómicos ou provinciais”, razoa Branco, aínda que admite que noutros aspectos “podemos estar de acordo noutras moitas cousas”.

SUBIDA SALARIAL, REDUCIÓN DE XORNADA, ABSENTISMO...

En calquera caso, Branco reitera que non haberá acordo “por menos do pactado no anterior non hai negociación posible”, unha mensaxe que parece calar na patronal, onde non desexan aprazar a negociación para terminar negociando sobre a hora como noutras ocasións. 

“O tempo axúdanos. Estamos a valorar moitas cousas, como as festividades e melloras nelas, porque temos o prezo dos festivos un pouco estancado aínda que suba a porcentaxe dos convenios”, indican desde FTSP-USO, considerando que hai que pór sobre a mesa aspectos que fagan “atractivo” este sector, onde fai falta operarios en fins de semana e festivos. Capítulos como a prevención, pluses nos servizos conflitivos ou a formación son apartados que necesitan dun diálogo sosegado, máis aló das reivindicacións económicas, que serán, como case sempre, o eixo do debate. 

“Propomos unha subida de salario do 5% por ano. Xa falamos dun 20% sen contar o custo”, puntualiza Branco, citando ademais pluses como a da arma ou pluses definidos naqueles lugares onde a renda per cápita sexa máis alta, imitando ao de sectores como os funcionarios e os pluses de capitalidade ou de insularidad. 

Chocan neste punto os sindicatos, pois aínda que todos perseguen mellorar as táboas salariais pactadas no convenio actual, o percorrido é distinto segundo a quen preguntes, aínda que coincidente na idea de que se atopan lonxe na media nacional en comparación con outros sectores que prestan servizos. FeSMC-#UXT, CCOO e FTSP-USO apostan por esa alza do 5% anual, mentres que a CIG avoga por unha subida salarial do 8% anual en todos os conceptos retributivos e ELA considera que a mellor alternativa é unha revisión salarial vinculada ao IPC.

A maiores, e como vén demandando USO, Branco reclama aplicar dunha vez por todas unha redución de xornada, sen necesidade de que esta veña imposta polo Goberno de España despois de que o último intento do Ministerio de Traballo caese en saco roto polos votos en contra do Congreso. 

“Temos que ir cara a unha redución de xornada”, insiste Branco, consciente de que a patronal está a botar man da calculadora porque “inciden moito na problemática dos custos” nun sector no que “a materia prima son as persoas”. A proposta da CIG vira ao redor dunha redución da xornada a 1.568 horas anuais (35 horas semanais), establecendo, á súa vez, 110 días de descanso -dúas semanas máis con respecto ao convenio vixente- e mellorando os permisos retribuidos, ampliandolos no caso de hospitalización, enfermidade grave ou cirguía, recoñecendo tres días de asuntos propios pagas e agregando novos permisos específicos, como no caso das probas parentales. Por todo iso, os empresarios puxeron a lupa sobre o absentismo no sector, un apéndice neste diálogo onde as partes tiveron máis fricción. 

As incapacidades temporais (ITs) están a provocar os seus custos á patronal, onde alegan que esas baixas de curta duración afectan máis ás quendas de fin de semana. “É culpabilizar ao traballador”, reprende Branco, que cre que estas ITs “danse por algo: cuadrantes imposibles, rotacións, só un fin de semana libre ao mes…”. “Outros sectores que cobran as porcentaxes de IT básicos teñen o mesmo ou máis absentismo que na seguridade privada. O problema é outro, porque todos os sectores nos que hai absentismo hai precariedade no referente ao desenvolvemento do traballo”, argumentan. 

PREVENCIÓN "MÁIS ALÓ DE PLUSES"

A pesar de todo, as impresións de momento son boas e desde a mesa negociadora hai optimismo para que esas melloras substanciais “terminen entrando”, porque as súas demandas “son realistas” e que o escenario actual obriga a abrir a man para “facer atractivo o sector, se non, non ten sentido que nos pidan que nos sentemos a negociar con tanta antelación; son conscientes de que hai que mellorar o sector”. 

Nesa liña, hai dous asuntos que traen de cabeza a todos os profesionais da seguridade privada. Un deles é o do perigo, xusto nun momento no que se incrementaron substancialmente as agresións aos vixiantes, con exemplos como os episodios violentos que tiveron lugar en hospitais e centros de saúde de Galicia, onde, ademais dos sanitarios, o persoal encargado da seguridade adoita saír moi mal parado nesta clase de circunstancias. 

Os sindicatos piden “acordos e mínimos” en materia de prevención, sabedores das dificultades que existen para tentar alcanzalos pois, co exemplo da sanidade, “cada área hospitalaria ten certa independencia”, polo que son moitas as voces que hai que pór en común. Asuntos como os pluses de perigo ou o emprego de chalecos e spray para os vixiantes saíron a relucir durante o diálogo coa patronal, considerando desde a FTSP-USO que “non pode quedar o uso do chaleco a criterio do xefe de seguridade do cliente ou o xerente de quenda”. 

“Deben existir uns mínimos nos servizos con máis conflitos, naqueles onde está máis que demostrado que estes sistemas evitan lesións e axudan ao desenvolvemento do servizo, porque falamos tanto da protección do agredido como do agresor, porque o spray, por exemplo, é unha medida non letal. Non pode quedar algo así a expensas da valoración dun cliente ou de criterios económicos e de custo. É básico, é a prevención, vai máis aló dos pluses de perigo, que tamén revindicamos”, emenda Branco.

O outro gran tema de conversación na seguridade privada é o das xubilacións nun momento no que non hai substitución xeneracional e onde o debate pase por lograr unha xubilación digna e anticipada para moitos profesionais. A tónica xeral nestes momentos é a de acudir ao contrato relevo nun sector envellecido e onde está a custar cada vez máis atopar relevistas.  

“Hai servizos onde se cadra non podes ter a vixiantes de 61, 62 anos. O físico ten os seus límites a algunhas idades. Habería que ter outras posibilidades para destinar a ese persoal a servizos máis liviáns, menos conflitivos. Isto inflúe no absentismo, nas baixas…”, razoa Branco. Outro asunto digno de mención é o da expedición de TIPs, un apartado no que se mellorou nos tempos para lograr a certificación, pero aínda cunha soa máquina para todo o Estado.

 “Estamos atentos a todo o movemento en redes sociais e ás mensaxes que recibimos. Aceptamos as críticas e valoramos aquelas que sexan construtivas”

En paralelo ás negociacións, un grupo de vixiantes á marxe dos sindicatos convocou unha mobilización en Madrid para o próximo 26 de novembro, tratando así de levar á rúa algunhas das reivindicacións do sector. Desde a FTSP-USO din ser sensibles a todas as reclamacións do colectivo e manifestan o “total respecto” a todo tipo de protestas. 

“Estamos atentos a todo o movemento en redes sociais e ás mensaxes que recibimos. Aceptamos as críticas e valoramos aquelas que sexan construtivas”, abunda Branco, que con todo entende que nestes momentos non se dan os condicionantes como para chegar a este extremo de convocar protestas cando a negociación segue o seu curso, aínda que manteñen escóitaa activa.

Á espera de volver sentar este venres 31 de outubro, os sindicatos confían en que a patronal achegue un documento co cálculo dos custos das súas reivindicacións. Iso si, Branco asevera que se alguén ten présa por chegar a un acordo é a patronal: “Non hai présa. A pelota está agora no seu tellado nun diálogo dentro da cordialidade e a serenidade. O convenio ten que estar marcado por isto mesmo, non nos fixamos ningún prazo e reunirémonos as veces que fagan falta mentres exista vontade negociadora”.

“É probable que cheguemos a un acordo, pero en calquera momento pódese romper e deixar a negociación aí. Non creo que pase, porque se solicitan a mesa será para traer algo, non para que nos vaiamos enfadados e sen carga, creando un conflito que antes non existía”, resolve Branco.