Cardoso, crónica dun estropicio anunciado

Miguel Cardoso vive as súas últimas horas en Vigo, mentres a directiva busca a forma de reconducir o rumbo.

Hugo Mallo, talvez un dos homes que máis e mellor defendeu o Celta e o celtismo nos últimos anos, foi cristalino ante os micrófonos de BeIN Sports. "Parece que non pasa nada. Tennos que doer, tennos que foder. Temos que irnos a casa fodidos e estar dúas ou tres días encerrados en casa esperando ao próximo partido". Con esa mensaxe entrou Hugo Mallo, o capitán do Celta, nas casas dos afeccionados celtiñas. O lateral expresou o malestar dun equipo e unha afección que non pode aguantar outra semana de sen sabores. Toca advertir de que “o que non estea comprometido e non aguante a presión, fóra”. Porque xa non é o Celta o que mira ao descenso, agora é o descenso o que mira ao Celta. Acabouse o depender dun mesmo. Acabouse a etapa de Cardoso en Vigo.

O PROBLEMA CARDOSO

“Cando non se mantén o compromiso e a concentración ao final, e déixanse de loitar polos balóns, é difícil gañar”. Curiosas palabras de Miguel Cardoso, un home que na previa ante o Real Valladolid dixo non ter tempo para pensar en se o seu cargo corría ou non perigo. Talvez debeu dedicar algo de tempo, apenas unha centésima de segundo, en pensar en que si corre perigo, porque de facelo é posible que a imaxe que se viu por televisión non fose a dun home incapaz de reconducir o rumbo, totalmente perdido e ao que parece que empeza a darlle igual todo.

O certo é que nove partidos despois e 7 puntos de 27 posibles, Cardoso xa non ten cabida en Balaidos, un sitio ao que chegou confundíndoo con Riazor na súa presentación. O proxecto naceu morto e o técnico luso parece que vivirá o seu segundo despedimento nunha mesma tempada, porque cabe lembrar que o Nantes xa prescindiu dos seus servizos en outubro por ser incapaz de darlle voo ao proxecto do club francés. Xa se advertiu no seu momento que a idea de poñer a un home sen apenas experiencia e que se moveu como asistente ata hai apenas dous anos aos mandos da nave celeste era unha idea bastante peregrina. A cúpula do Celta, con Mouriño á cabeza, fixo caso omiso e seguiu adiante co seu plan de arramplar co pouco legado do ‘Turco’ Mohamed. Agora, os resultados son estes e toca apechugar coas consecuencias.

Agora ben, se nos cargamos a Cardoso…que facemos? Xa é tarde para subir ao primeiro equipo a Rubén Albés, un técnico que coñece perfectamente a casa e cuxa persoal se adapta como unha luva á súa proposta de xogo. As présas en buscar solucións xa sacaron a relucir a opción Michel, o nome que sempre soa e que se converteu nunha broma popular, menos para o equipo que o ve como o seu salvador. Tamén Fran Escribá parece posicionarse como candidato, un adestrador máis resultadista que preciosista e cuxas últimas dúas aventura, en Xetafe e Vilarreal, tamén terminaron antes de tempo. En Vigo agora sondan o mercado en busca da opción máis atractiva pero tamén a máis eficaz para poder saír do pozo nos meses que quedan. Por fortuna Paco Herrera xa ten equipo, porque esta directiva de gatillo fácil seguro que xa tiña apuntado o seu nome na axenda.

A cuestión agora é: co descenso mirando ao Celta á cara, que hai que facer agora? Ata o vindeiro domingo, e se un cesamento ou o mercado de fichaxes non o arranxa, a actualidade celeste parece que vai virar ao redor desta pataca quente que todos pasan cun “Porque eu, e é que ti, e mira aquel, etc”…En definitiva, todos polo Celta e a casa sen varrer. E mentres, a esperar que o Raio non dea a badalada en Mendizorroza para que, polo menos durante unha semana, a auga non exceda o pescozo. “Parece que non pasa nada porque a semana que vén hai outro partido, pero non pode ser así”. Todo sexa por respirar sete días máis, Hugo. Ou polo menos iso din os do palco.