Vero Boquete: “A día de hoxe estou máis lonxe de China que de regresar a Asia”

Verónica Boquete , considerada a mellor futbolista da historia de España, é a xogadora que máis goles anotou coa selección española de fútbol. Referente e exemplo para moitas nenas, a santiaguesa é unha das lendas vivas do noso deporte nacional. A primeira futbolista española gañadora da Champions, atende a Galiciapress para facer un repaso á súa traxectoria, ao seu futuro e ao seu traballo tanto fóra como dentro da cancha. Nesta primeira entrega, Vero fala da actualidade da selección feminina en vésperas do Mundial de Francia, da saúde da liga feminina en España e da súa etapa en China.

Vero Fenda coa selección

O ANO DO FÚTBOL FEMININO ESPAÑOL

Pregunta: 2018 vai pechar en España como o ano do fútbol feminino: a sub-17 campioa do mundo, a sub-20 subcampioa do mundo, campioas de Europa sub-19…Estamos a facer ben as cousas, por incrible que pareza.

Reposta: Si, o certo é que en España sempre tivemos moito talento, xogadoras de moita calidade pero os recursos non estaban postos no fútbol feminino. Nos últimos anos isto está a cambiar, os clubs traballan cada vez mellor, as futbolistas poden ter esa progresión que antes non tiñan e os éxitos están a chegar.

P: Canto traballo hai detrás destes resultados e canto merito tedes as que abristes a porta para profesionalizar o fútbol en España?

R: Traballo hai moito, das mesmas xogadoras porque son as que poñen o traballo e o talento, dos adestradores que cada vez hai máis e mellores no fútbol base, dos clubs que se están comprometendo co fútbol feminino, das institucións, federación, administracións, A liga…Creo que é a primeira vez que imos todos na mesma liña e iso está a marcar as diferenzas. En canto ás que estivemos ou estamos agora abrindo portas sempre digo que a cada unha de nós tócanos a parte da historia do fútbol feminino que nos corresponde. Eu fago o meu traballo, como as que estiveron antes que eu e como o farán as que veñen detrás.

P: Ano de Mundial. Como ves a España? Hai algunha posibilidade de volver verche coa camiseta da selección?

R: Non, non hai posibilidade porque despois do ocorrido tras a miña non convocatoria no pasado Europeo sei que con este seleccionador o meu regreso non é posible. É unha situación que eu aceptei no seu momento e que é unha mágoa, pero é o que é. Iso non quita de que poida analizar a situación e ver que realmente a nosa selección está no seu mellor momento, que este Mundial chega nun bo momento para todas nosas xogadoras e que é a oportunidade que temos para dar ese salto de calidade que en categorías basee xa demos hai tempo pero que a nivel absoluto aínda non demos.

P: Falas dese salto dado nas inferiores. Que pasa para que estes resultados tarden en verse reflectidos na selección absoluta cando temos unha canteira que é das mellores de Europa?

R: Levamos anos séndoo, o problema é que esa evolución freábase ao chegar aos 18-19 anos porque as xogadoras noutros países continuaban coa súa carreira, adestrándose profesionalmente, dando o salto a clubs e competicións profesionais e aquí en España había un parón nese progreso porque había que dedicar máis tempo aos estudos, ou ao traballo, e as condicións non eran as mesmas. Entón isto provocaba que o resto de países continuasen alcanzando ou excedesen ás nosas xogadoras e iso estase investindo, porque a liga cada vez é máis competitiva, hai máis clubs que son totalmente profesionais e iso fará que as xogadoras que veñen teñan unha progresión e sexan TOP mundial tamén en categoría absoluta.

P: Ti mesma es un exemplo diso. Es campioa de Europa (Campionato Europeo sub-19, 2004) e tardouse moito en clasificarse a campionatos de Europa ou Mundiais. O gol que anotaches contra Escocia en 2012 para clasificar a España para a Eurocopa celebrástelo coa importancia que merece pero tamén sabendo que era un gran paso.

R: Chega tarde esa clasificación por iso, porque ata os 19 anos as xogadoras españolas equipáranse ou son mellores en canto a calidade á estadounidenses, xaponesas ou alemás, pero elas alcanzan o seu nivel porque mentres elas compiten a nivel profesional en España iso non se dá. Agora, na miña situación, o que decidín no seu día foi saír fose para continuar coa miña progresión, xogar contra as mellores nas mellores competicións, algo que tamén fixeron outras xogadoras para dar ese punto de competitividade á selección e agora aos poucos estamos a conseguir que a liga española teña máis nivel, sexa máis profesional e que as xogadoras van manter esa progresión e que os éxitos a nivel absoluto chegan pronto.

P: E de fronte ao Mundial, cal é a favorita? Estados Unidos, as seleccións asiáticas…?

R: Estados Unidos, Xapón e Alemaña son sempre as selecciones candidatas, pero é certo que nos últimos anos as diferenzas co resto de países acurtáronse, polo que considero que este é o Mundial Feminino máis aberto da historia. Vai ser interesante porque vai estar moi marcado polos cruces.

UNHA LIGA EN CRECEMENTO

P: En España dá a sensación de que existe unha gran división entre os equipos que compoñen a Superliga Feminina: están os moi bos (Barcelona, Levante, Atlético de Madrid) e os non tan bos (Albacete, Sevilla, Sporting de Huelva). Nos últimos anos parece que se foron nivelando as cousas, pero segue sen existir unha “clase media” que faga máis atractiva a liga. Que lle falta á liga española para ser un referente mundial?

R: Fai falta que os equipos do fútbol masculino cren a súa división feminina porque iso é o futuro, porque teñen o organigrama de club, a masa social, as instalacións…Co cal iso está a empuxar o fútbol feminino e necesitamos máis clubs comprometidos que apoien o fútbol feminino. Quizais temos unha liga con moitos equipos para o país que somos, porque as ligas máis fortes adoitan ter 12 equipos e nós temos 16. Talvez o camiño é acurtar a liga e incentivar a que os clubs masculinos que aínda non apoian o fútbol feminino fágano. E, sobre todo, crear un convenio colectivo porque iso vai marcar unhas condicións mínimas que agora precisamente en moitos clubs non se están cumprindo e se se cumpren o nivel medio-baixo vai ser mellor e a liga vai ser moito máis competitiva.

P: O ditoso convenio colectivo… Cando chegará?

R: Está a negociarse de carácter retroactivo. É dicir, o acordo, se se alcanza esta tempada, repercutirá de forma retroactiva. Por iso non é fácil a negociación, porque se isto entra agora en vigor trastorna a planificación dos clubs. Eu apostaría porque empezará a partir do próximo curso.

Vero Fenda durante a entrevista

P: No que se refire a internacionalizar a liga, a chegada de xogadoras como Toni Duggan, Lieke Martens ou Dolores Silva, pero seguen sendo as españolas como ti, Marta Correderou Irene Paredes as que tivestes que saír para dar un salto de calidade nas vosas carreiras. É bo que se dea isto ou habería que pelexar porque España deixase de ser un trampolín para ser un obxectivo?

R: Creo que agora estamos a volver e cada vez quedamos menos fóra de España. Realmente case o total das compoñentes da selección desenvolven a súa carreira na nosa liga, o que quere dicir que confían no traballo que se está facendo e iso irá a máis.

Doutra banda a chegada de estranxeiras axuda, porque son xogadoras dun nivel alto, e que dan calidade á liga. Estamos nese proceso para ver se a liga dá o último empuxón e iso motivará que moitas regresen a España…ou non, porque moitas están en equipos moi bos. Pero creo que agora estamos no bo camiño.

O FUTURO DE VERO

P: Ti es todo un exemplo de futbolista trotamundos. Rusia, Estados Unidos, Suecia, Francia, Alemaña.... Este ano foi China. Quen achegou máis: China a Vero ou Vero a China?

R: Espero que por igual. China achegoume moito, porque foi unha experiencia de vida e ter a posibilidade de vivir nese país con esa cultura tan diferente como persoa enriqueceume moito, pero a nivel deportivo tamén me deu moito porque ao non estar nun nivel tan competitivo como o europeo facíame dar moito máis para axudar ao equipo. Iso completoume como xogadora, tiven que buscar novas maneiras de axudar ás miñas compañeiras adaptándome ás necesidades do equipo, xoguei en diferentes posicións…Iso fai que comprendas mellor o xogo e a min achegoume moito.

O que eu puiden achegar creo que lles deixei cousas que lles van a servir, que era en parte polo que me asinaron, unha xogadora que achegase experiencia, estilo europeo, profesionalidade, e é o que compartín coas miñas compañeiras e espero que quede.

P: Podemos ter a exclusiva da continuidade de Vero en China ou buscas novos retos?

R: A día de hoxe estou a valorar as opcións, pero estou máis lonxe de China que de regresar ao BG Phoenix. Por unha banda gustaríame regresar porque en dous anos podería espremer moito máis a experiencia e en Pequín estiven moi a gusto, é unha cidade fantástica para vivir, pero boto en falta ese carácter competitivo de loitar por títulos e sei que aínda me quedan uns anos ao máximo nivel e quero aproveitalos con retos que me motiven máis.

P: Es unha lenda do deporte nacional, referencia para un todas as nenas que queren ser futbolistas, rompiches barreiras e gañado algúns dos títulos tanto a nivel de clubs como individuais máis importantes do mundo, algo que hai uns anos era impensable para unha futbolista española…O último recoñecemento deucho esta cidade renombrando San Lázaro. Como te sentes?

R: É o maior recoñecemento á miña carreira. Pensar en que un estadio tan emblemático e histórico leve o nome dunha muller…isto era imposible. Máis que por min, que estou encantada evidentemente, é tamén un recoñecemento a todas as mulleres que estiveron antes non só no fútbol, senón no deporte e agora estes recoñecementos son posibles. Pero ademais, que o faga a túa cidade, a túa xente, faime estar encantada por este recoñecemento, abrigo porque eu crecín á beira de San Lázaro: adestrei alí, xoguei coa selección galega…ata de nena adestraba no parking! Ten todo un valor engadido.

P: 31 anos. Queda Vero para longo pero, exposche a vida cando colgues a botas? Es máis de despachos ou de seguir ligada aos vestiarios? Porque quieta non te vas a quedar!

R: O meu futuro vai estar ligado ao fútbol e para iso estoume preparando. Eu non son de despachos, son de campo, co cal cando non poida estar dentro será moi preto no banco como adestradora. Esa é a miña intención de futuro e o vivir tantas aventuras fóra en distintas ligas, en distintos estilos e maneiras de traballar axúdanme agora na miña carreira pero axudaranme tamén no futuro.