Waterloo é de Puigdemont e non de Abba

Os presidentes Josep Tarradellas e Adolfo Suárez

Os aires de grandeza de Carles Puigdemont andan agora máis subidos que nunca en lugar de estabilizarse. O ex presidente aspira a alcanzar o éxito que no seu día conseguise o grupo sueco Abba, coa súa canción de Waterloo.

Puigdemont elixiu esta cidade belga como sede da Casa da súa República. Foi aí, onde lle esperaban os seus fieis seguidores: cargos electos, consellers, cargos de confianza, escoltas, protocolo, prensa etc. Din que roldaban as duascentas persoas incluído, o presidente Torra que actuou como mestre de cerimonias. Presidente? Non, súbdito de Puigdemont. Por suposto, TV3 fixo, como sempre, un alarde de medios para “informar” a todos os cataláns, e ao mundo mundial da súa chegada a Bruxelas Quen paga as viaxes de membros do goberno, deputados, etc…? Alguén debería explicalo. Quizais, como sempre, sae dos petos de todos…

As imaxes que se viron por televisión son realmente esperpénticas. E o grande do asunto é que o mismísimo Torra sígalle o xogo como agradecemento a quen lle debe o seu cargo. O fuxido quere ser o presidente no exilio, como Josep Tarradellas. Iso si, en mellores condicións: sen pasar necesidades, viaxando polo mundo a gastos pagos e cunha economía familiar saneada. É obvio que o seu parecido con Tarradellas reside no albo dos seus ollos. Debe pensar que tamén el está no exilio, pero por causas ben distintas: Tarradellas exiliouse pola guerra, Puigdemont escapouse para non ir ao cárcere polo que fixera. Deixou colgados aos seus compañeiros de aventuras e foise a Bruxelas para “pasar” desapercibido.

Puigdemont, como el mesmo anunciou, vai percorrer Europa. Quen correrá cos gastos do seu tournée circense? Talvez o seu desexo sexa converterse en Catafilo, o xudeu errante

Ante a imposibilidade de volver a Catalunya, onde sería arrestado e conducido a prisión, Puigdemont quere montar “o seu particular” goberno no exilio. Todo o contrario do que o vello presidente manifestou no seu día: “Eu nunca quixen constituír un Goberno no exilio durante os anos que residín en Francia, o poder é para exercelo. Todo menos facer o rídiculo”.

Tarradellas afirmaba en máis dunha ocasión que “a arte de gobernar consiste en gobernar, non en gritar cousas que despois non poderán cumprirse. Os cataláns perdemos sempre porque non temos rigor e cremos que as nosas ilusións son realidades”.

Á súa chegada a Waterloo, espetoulle a Pedro Sánchez, presidente do goberno de España, que o seu período de graza terminou e que debe facer os deberes que ten pendentes. O fuxido ameaza como o cobrador do frac. E é que os votos, como os favores, nunca adoitan saír gratis.

Mentres Torra e compañía achábanse de viaxe, facendo de comité de benvida a Puigdemont, as urxencias dos principais hospitais de Catalunya sofren  colapsos por falta de medios humanos e materiais debido aos recortes. Por que non se pasa o presidente por estes centros sanitarios e ve o que realmente necesita Catalunya? O turismo non se fai nos hospitais, debe pensar, o turismo faise en Bruxelas, Alemaña e os países onde están os fuxidos.

Waterloo, xa non será de Abba, senón de Puigdemont, coa súa Casa da súa República.