O asalto dos CDR á Bastilla da rúa Entença

Din que a historia se repite, aínda que creo que o que se repite é a estupidez humana que non aprende dos erros cometidos polos seus antepasados. Comparar situacións pasadas coas presentes é dun surrealismo que raia a esquizofrenia ideolóxica.

O pasado día 14, coincidindo co 229 aniversario da toma da Bastilla, os Comités de Defensa da Republica (CDR), en pleno século XXI, cunha democracia consolidada que custou moitos anos conseguila e deixando a  tantas e tantas persoas no camiño, nunha acción heróica -aproveitaron unha visita guíada- apalancáronse nas instalacións da cárcere Modelo de Barcelona, anunciando que “asaltaban” a prisión da rúa Entença ante o asombro dos pobres vixiantes que alí se atopaban e que por suposto non se acordaban de tal significativa data.

Asaltantes revolucionarios penetráronse nas instalacións propiedade do Concello de Barcelona que non fixo nada para desaloxar aos incívicos ocupantes que o primeiro que fixeron foi pintar de lazos amarelos, e frases, as paredes do recinto convertido agora nun espazo de visitas para todos aqueles que queiran coñecer as instalacións da primeira prisión de Catalunya, con a apertura á cidade dun dos centros de represión máis importantes do franquismo.

Os revolucionarios “pacíficos” tiveron a visita, para referendar tan alta e arriscada fazaña, do presidente da Generalitat, Quim Torra, o presidente de “todos” os cataláns independentistas, por descontado.

Pasadas unhas horas, con charlas, comidas, visitas e repercusión mediática servida, os valentes revolucionarios, en asemblea, decidiron marcharse ás súas casas que alí estaban máis cómodos. O asalto á Bastilla da rúa Entença xa se consumou, agora, con Torra á cabeza deben proclamar de “verdade” a República catalá, en plenas negociacións co presidente do goberno de España, país ao que tanto desprezan e causante de todos os males de Catalunya, do mundo e ata da morte de Xesucristo.

Se son tan valentes, coherentes e loitadores, por que non “asaltaron os cárceres onde están os presos políticos"? Ían estar quietos os Mossos que os custodian? Ían recibir con flores amarelas ou quizais con porras do arco iris?

A pregunta que se fai boa parte da cidadanía é a que xogan os representantes dos dous gobernos español e catalán? É a historia de Pedro, Heidi e as cabras?

Todo o que vén sucedendo nestes anos en Catalunya é como un mal soño do que a maioría da cidadanía quere espertarse. Se non é así, en que país se converteu Catalunya? Nun sainete, con actores moi pero que moi malos, que poden arruinar a obra. 

Artigo orixinal publicado en catalunyapress.es.