De que falarán Sánchez e Torra, se a liturxia segue sendo a mesma?

Os preámbulos de calquera reunión son moi importantes para o resultado final da mesma. Hai que planificar os temas para tratar, a orde destes, a dispoñibilidade para ceder nun determinado momento, e ata a flexibilidade das cuestións máis escabrosas. Negociar non é impoñer, é falar, escoitar, e ter vontade de resolver. Como di Alejandro Hernández, “Unha soa proposta non é negociar, é simplemente comunicarlle ao outro unha decisión. E cando se comunica unha decisión non hai movemento. O outro, acéptaa ou non".

A reunión dos presidentes español e catalán, Pedro Sánchez e Quim Torras, este luns na Moncloa, espertou un gran interese. Existen, con todo, grandes dúbidas sobre a posibilidade de acordar acordos concretos, realistas, legais e inclusivos.

Falar pódese falar de todo, non hai límites; outra cousa é impoñer temas, marcar territorio e presentalos como intocables. Cando os partidos políticos están na oposición, toléraselles que prometan o imposible, outra cousa ben distinta é cando ostentan o poder e xustifican a inmoralidade dalgunhas das súas medidas.

Cando se está en política, hai que ser experto en negociar ben; ter a destreza e habilidade de saber ata onde se pode chegar nunhas negociacións. Para iso, a preparación do encontro, debe ser minuciosa e non deixar case nada ao azar. É necesario analizar todos e cada un dos pasos. Hai que preparar ben as negociacións e definir cales van ser os obxectivos e o resultado final.

O temario da reunión de Moncloa están a “preparalo a ministra Batet e a consellera Altardi; dúas mulleres de talante político moi diferente, o que non é malo, pero debe terse en conta. Con todo, elas, ao final, só fan de correa de transmisión".

Din os entendidos que o importante dunha reunión política é ter unha actitude non confrontativa, tolerante e respectuosa. Está a darse nestes días previos? A verdade é que non. O que se visualiza son xestos e decisións provocativos que non axudarán en nada ao desenvolvemento da reunión. Ningún negociador que queira chegar a acordos, despois de longos períodos de incomunicación, pode realizar accións que non se axustan á legalidade e pretender que o que está en fronte as coma con patacas fritas. Querer facer política e non saber negociar, nin coñecer os límites é o mellor camiño para alcanzar o fracaso. Sucederá algo parecido? Non obstante a liturxia dos independentistas que gobernan segue sendo a mesma; o único que cambiou é o oficiante.

Haberá que esperar a que a reunión se produza e dar unha marxe de confianza, pero as cousas non pintan nada ben. Oxalá me equivoque, gustaríame.