Os puntos débiles de Feijóo para non dar o salto a Madrid

As fotos de Marcial Dorado e a imputación dun amigo na Operación Zeta son as principais sombras dunha carreira política que el mesmo dirixiu durante anos -con frecuentes viaxes á capital e forte presenza mediática nas cabeceiras madrileñas- a ascender á area estatal, ambición que abandona a última hora -cando tiña todo a favor- argumentando que non ten outra aspiración que servir a Galicia.

Alberto Núñez Feijóo (Os Peares --Ourense--, 1961) nunca abandonou as 'quinielas' madrileñas a pesar das súas proclamas de "militante de Galicia". Pero esgotado o tempo de reflexión, o político hábil capaz de suceder a Manuel Fraga con éxito, decidiu cumprir o "compromiso" coa súa terra que selou ata 2020 e quedar á fronte do seu territorio, como 'barón' máis forte do PP.

Con tres maiorías absolutas no seu haber e o logro engadido de frear a Cidadáns (Cs) na comunidade, moitas miradas viráronse cara a el tras o adeus anunciado por Mariano Rajoy, a quen foi leal e deu vidas políticas coas súas vitorias nas urnas. Renuncia ao reto de encabezar a renovación dun PP na oposición a golpe de moción de censura e marcado pola corrupción que sinala a sentenza da 'Gürtel'.

Pero fíxose de rogar e mesmo durante días, á espera de ver o desenvolvemento dos acontecementos, o compromiso con Galicia ata 2020 desaparecera do seu discurso. Os seus colaboradores insistían, ante o escepticismo dos xornalistas, en que o 'xefe' non tomara unha decisión. Que as súas prioridades --superado o medio século de vida converteuse en pai dun neno-- cambiaran e non había nada pechado.

Na súa comparecencia esta tarde ante a Xunta Directiva do PPdeG, visiblemente emocionado, ata o punto de que a voz se lle entrecortó en varias ocasións, Feijóo proclamou: "Eu sen completar o meu compromiso non podo fallar aos galegos porque sería tamén fallarme a min mesmo".

Líder dun dos territorios con máis peso no seu partido, está por ver que papel xoga se hai guerra interna por suceder a Rajoy. En Galicia, se se presentou, había confianza cega nun dirixente cuxo olfacto político non defrauda aos seus desde que en 2006, con 44 anos, sucedeu ao falecido Manuel Fraga. Da súa man regresara a Galicia despois da caída de Xosé Cuíña, eterno 'golfiño' do de Vilalba, con cuxa carreira política cruzouse o 'Prestige'.

Formalmente, este licenciado en Dereito que se esforzou en cultivar unha imaxe de tecnócrata afianzada polo seu paso polo Insalud e Correos, levaba poucos anos afiliado ao PP cando tomou as rendas do partido en Galicia. Pero a súa carreira na Administración empezara moito antes baixo mandatos populares, a principios dos 90, cando de funcionario raso pasou a ocupar cargos intermedios na Xunta.

O seu impulsor, primeiro en Galicia (como conselleiro de Agricultura e Sanidade) e despois en Madrid (como ministro de Sanidade), foi José Manuel Romay Beccaría, un dos referentes no seu día do PP do 'birrete', e quen lle recoñeceu, emocionado, como "fillo político", en xullo de 2017, ao recoller a Medalla de Ouro de Galicia, a máxima distinción que concede o Goberno autonómico e coa que Feijóo galardoáralle.

SUCESIÓN SEN PRÉSAS
Pero, á marxe de mentores, cun equipo reducido e de máxima confianza, no que o vicepresidente galego, Alfonso Rueda, era entón número dous, e no que a agora secretaria de Comunicación da Xunta, Mar Sánchez Sierra, emerxe como figura clave, Feijóo demostrou a súa habilidade política desde o minuto uno: fíxose co partido, uniuno e recuperou en 2009 a Xunta que, catro anos antes, PSdeG e BNG arrebataron a un Fraga nas súas horas máis baixas.

Logrouno ao primeiro intento contra todo prognóstico, pouco máis de tres anos despois de tomar as rendas do PPdeG. E con el á fronte, atrás quedaron 'baronías' provinciais e loitas de 'boinas' contra 'birretes', recordos dun pasado non tan afastado cuxo regreso temen cargos do PPdeG conscientes de que tarde ou cedo tocará renovar un partido marcado polo híper liderado de Feijóo. El dixo que a súa substitución será "máis fácil" que o de Fraga e, ao non lanzarse xa á política nacional, o calendario será máis pausado.

Pero se algo destacan todos no PPdeG é a capacidade de Feijóo para gañarse a quen nalgún momento foron catalogados como críticos ou rivais internos. A excepción, aínda que no partido non se lle dá moita importancia, é o "encabuxado" exconselleiro Javier Guerra, quen agora coquetea con Cs.

Está o contrapunto do 'baltarismo' en Ourense, a única derrota interna do líder do PP galego, quen de forma implícita --publicamente mantivo a imaxe de neutralidade-- apoiou no seu día ao candidato alternativo a Manuel Baltar, fillo do histórico 'barón' ourensán. Pasou páxina e convive agora co herdeiro do partido e da Deputación ourensá, que gañou aquela batalla.

O "CURRÍCULO" DO 'BO XESTOR'
Desde que entrou na Xunta en 2009, e nos comicios autonómicos de 2012 e 2016, nos que gañou e mellorou resultados ata converterse, na última cita electoral, no único 'barón' autonómico con maioría absoluta en España, recorreu á capacidade de xestión e á súa experiencia como cabalo de batalla. Un argumento, acompañado da proclama de que "a gobernar vén aprendido", que empregou sobre todo contra as mareas e Cs.

O seu primeiro mandato foi o da "austeridade" para combater a crise, o do control do déficit, no que Galicia converteuse na primeira comunidade en fixar por lei un teito de gasto orzamentario. Pero tamén trouxo un dos "grandes fracasos" que lle afean os seus rivais políticos: a fusión das caixas galegas e a súa venda --din-- "a prezo de saldo".

Deste proceso financeiro sae unha das fotos máis duras para o mandatario autonómico: a súa imaxe en Monte Pío celebrando a fusión cos entón directivos de Caixa Galicia e Caixanova, despois foco da polémica pola súa dubidosa xestión e indemnizacións millonarias. Pero Feijóo, cos floteles de Pemex por bandeira, volveu revalidar o seu mandato en 2012.

E chegaron outras fotos, esta vez publicadas por 'El País' en 2013, que a oposición tamén usou contra el: unhas imaxes dos anos 90 nas que Feijóo aparece co histórico contrabandista Marcial Dorado, tempo despois condenado por branqueo de capitais procedentes do narcotráfico. A súa relación con 'Pachi' Lucas, a quen se apuntou como conseguidor da 'Operación Zeta', pero cuxo caso foi arquivado, é outra das "amizades" que lle afean os seus rivais.

No hemiciclo galego, con especial intensidade Luís Villares (En Marea), botóuselle en cara este "currículo" e tentóuselle vincular coa corrupción que salpicou ao seu partido no ámbito estatal. Pero Feijóo, a quen o seu equipo define como un "traballador incansable" e "un tipo honesto", volveu gañar en 2016, tras unha campaña marcada polo anuncio da súa paternidade.

MELLOR 'BARÓN' FORTE QUE CORRER RISCOS
Anos despois de deixar atrás a gomina e reconverterse de 'rico madrileño' a 'rapaz de aldea', o veciño máis famoso de Os Peares, cuxa presencia en Madrid nunca cesou --soado é a frase do exlíder do PSdeG, Pachi Vázquez, que lle afeou andar "de estudio en estudio"--, decidiu finalmente quedar, aínda que non pode ocultar que lle apaixona a política nacional.

E é que a Feijóo gústalle presentarse como home de Estado en Galicia e abordar desde ese papel asuntos como o conflito catalán; e sempre actuou como un dirixente moderado que foxe de radicalismos. Tamén soubo marcar distancias coa parte máis dura e conservadora de Génova. Fíxoo de novo esta semana, ofrecéndose a acoller inmigrantes do Aquarius.

A súa contorna negou por activa e por pasiva que tivese a ambición política de dar o salto á política estatal e, aínda que os seus sinais indicaban o contrario, Feijóo preferiu manterse como un 'barón' forte en territorio galego antes que xogar noutra división. Poderá seguir proclamando "Galicia, Galicia, Galicia" en cada acto público porque deixou, novamente, pasar o tren a Madrid.