Quim Torra multiplicou os pans e os peixes de Puigdemont

Como estaba previsto, este luns, Quim Torra será investido pola metade do Parlament, president da Generalitat, grazas á máis que necesaria abstención de a CUP. A atención mediática estaba fixada este domingo nos cupaires. Hai que ver o proveito que sacan con catro deputados, o que se fan valer os antisistemas e o seu afán de ter presenza nos medios.

O discurso do candidato, o pasado sábado, puxo os pelos de punta a demasiadas persoas que aínda albergaban a esperanza de empezar unha nova etapa cun presidente capaz de ver máis aló das súas narices ideolóxicas e ter a vontade de traballar para esta Catalunya plural e diversa. A realidade foi máis dura que a ficción: “persistiremos, insistiremos e investiremos”, tres palabras que deixaron ben claro as intencións do designado por Puigdemont para terminar a gran mentira que venderon durante todos estes anos.

Isto é unha tolemia que se o Deus de Torra -católico de misa- non fai algún milagre, isto pode terminar como o rosario da Aurora, por non poñer un termo máis contundente. Calquera aspirante para dirixir un goberno dun país que está a vivir unha clarísima situación de crise, de fractura social - non humanitaria que é un insulto innecesario aos que realmente a está padecendo – económica e política, o que fai é transmitir unha mensaxe de tranquilidade, de unidade, ilusión e esperanza, non o que fixo el: manter e aumentar os delirios de Puigdemont & Cia e insistir no mantra da investidura imposible do fuxido. Con estas afirmacións, Torra deixa ben claro que as eleccións están, como apuntabamos, á volta a esquina.

O desafío non se gardou no baúl, esperando tempos mellores, senón que, como o milagre dos pans e os peixes, multiplicáronse. Torras gobernará para unha parte dos cidadáns que non son maioritarios, ao resto, como din os chulos, que "lles zurzan". Que sucedería se os que lles zurzan revélanse por non ter un presidente que os representan?.Pois que poden, como fan eles, saltarse as leis, o civismo, o respecto e xa a temos armada. É así de sinxelo. A metade da cidadanía está cansada de que o seu goberno non a defenda, pero que fale no seu nome. O discurso de Torra foi máis dun pirómano que dun bombeiro.

A cara que poñía Artur Mas, ao escoitar o discurso do elixido telemáticamente, na tribuna de invitados ilustres do Parlament, era todo un poema. Non se podía crer o que estaba a oír. Esquécese de que el foi o fillo executor da estratexia urdida por Jordi Pujol e a súa familia para levar  a Catalunya a esta situación.

O grave do asunto é que ERC, non se quedou atrás na súa intervención e deulle argumentos ao xuíz Llanera para que siga mantendo en prisión a Junqueras e ao resto de ex consellers. Imaxínome a cara que se lle quedou ao ex vicepresidente ao oir o discurso do seu discípulo.

Se o novo goberno vai seguir dependendo da CUP, Catalunya teno claro para cambiar o signo. É curioso a contradición que teñen ao dicir que para eles, o primeiro son as persoas. Igual entenderon que as persoas son eses políticos que tanto criticaron e que agora gobernarán  grazas a eles.

Tamén podería ser que dentro da estratexia urdida por Puigdemont, a través de Torra, utilice á CUP para ter presidente, logo non cumpran nada do que dixo e  os cuperos encabuxados tomben todo o que se lle poña por diante e Torra convoque novas eleccións. Creará Puigdemont un novo partido?  Nada é imposible na mente ferida do fuxido para conseguir ser presidente si ou si, aínda que vai ser que non, por última vez.

Dicía Antoine De Saint-Exupéry no Voo nocturno “que a vida contradise tanto, que un llas arranxa como pode coa vida".

Por certo, hai que ver a cara de amargado que ten o seu portavoz, Carles Riera, cun discurso plano que dorme ata ás ovellas.

"En política estase en contacto coa roña e hai que lavarse para non cheirar mal" sinalaba Tierno Galván. 

Pois iso. A ver se estes danse conta.