15m

Sen que tampouco importara que os métodos, en non poucos casos –como sucedeu, por caso, co acoso aos fillos da parella Iglesias-Montero- foran claramente mafiosos, delitivos. Unha persecución que, como agora se está vendo, puxo en evidencia  tanto a natureza e comportamento dos principais partidos das dereitas (PP e VOX) de matriz claramente franquista, como que nos aparatos do estado e no poder xudicial aínda sobreviven, a pesares de levar case cincuenta anos de democracia, persoeiros que son claramente inimigos da democracia.

Así se puxo en evidencia como, a pesar dos anos de democracia transcorridos, a coroa (xefatura do estado), lonxe de ser exemplar, era un niño de corrupción, que en relevantes aparellos do estado como por caso o poder xudicial e as chamadas "cloacas", seguían gozando dun gran poder familias dun indiscutible pasado franquista, que o gran capital (a oligarquía financeira e inmobiliaria xunto aos grandes oligopolios) seguía dominando a economía dunha maneira absolutista tal que favorecía tanto a unha gran desigualdade na distribución das rendas creando un estado de benestar moi pobre, que o poder do estado mantiña unha distribución territorial enormemente desigual e favorable ao centralismo madrileño, que o sistema de partidos vixente (o bipartidismo) non representaba adecuadamente os intereses da maioría da poboación ("non nos representan").