Chega o inverno, será este domingo ás 16.03 horas e durará case 89 días

O inverno astronómico comezará este domingo 21 de decembro ás 16:03 hora peninsular, segundo cálculos do Observatorio Astronómico Nacional (Instituto Xeográfico Nacional-Ministerio de Transportes, Mobilidade e Axenda Urbana). De maneira aproximada, esta estación durará 88 días e 23 horas e acabará o próximo 20 de marzo de 2026 co inicio da primavera.

En total, o inverno terá tres lúas cheas: o 3 de xaneiro, 1 de febreiro e 3 de marzo. Á marxe diso, acollerá dúas choivas de meteoros: as úrsidas, cuxo máximo se espera cara ao 22 de decembro, e das cuadrántidas, cuxo máximo se espera cara ao 3 de xaneiro.

Este día --o domingo-- será o día do solsticio de inverno, a xornada máis curta do ano. Na latitude de Madrid, terá unha duración de nove horas e 17 minutos (en comparación, o solsticio de verán --día máis longo do ano-- foi o 21 de xuño e durou 15 horas e tres minutos).

O organismo estatal ha sinalado que o perihelio terá lugar o 3 de xaneiro. Neste momento, o de máximo achegamento anual entre a Terra e o Sol, a distancia á estrela será de pouco máis de 147 millóns de quilómetros (km). Comparativamente, estes son uns cinco millóns menos que no punto do ano de maior distancia entre a Terra e o Sol (afelio), que sucederá o 6 de xullo de 2026.

Á marxe diso, o Observatorio Astronómico Nacional explicou que durante o inverno haberá dúas eclipses, un anular de Sol e outro total de Lúa, e que ningún será visibles desde España. O primeiro terá lugar o 17 de febreiro e a fase anular poderase observar desde a Antártida, o océano Antártico, e o sur do océano Índico. Mentres tanto, o segundo será o 3 de marzo e verase desde América, o leste de Asia e Oceanía.

Máis aló diso, detallou que durante a estación poderase ver o planeta Saturno á noitiña, que se unirá a Júpiter a comezos de xaneiro e a Venus a partir de mediados de febreiro. A medida que pasen os meses, Saturno irase achegando ao Sol para desaparecer do ceo vespertino ao comezo do mes de marzo. Pola contra, Mercurio fará a súa aparición no ceo vespertino ao longo de febreiro.

Por outra banda, o ceo ao amencer comezará o inverno con Júpiter e Mercurio visibles. A comezos de xaneiro este último desaparecerá do ceo matutino para reaparecer a mediados de marzo, mentres que o planeta xigante deixará de ver cara á metade de xaneiro.

Ademais dos diferentes planetas, o organismo estatal ha indicado que o ceo á noitiña nesta estación mostrará constelacións como Orión, coa brillante (e variable) Betelgeuse, Tauro, coa arroxada Aldebarán, Can Maior con Sirio, a estrela máis brillante da noite, e Xémini, coa parella Cástor e Pólux. Ao parecer, a unión dalgunhas destas estrelas con outra adxacentes forma un asterismo coñecido como o hexágono do inverno por ser característico dos anoiteceres da estación.