Mulleres piden un cribado porque a endometriosis no SERGAS diagnostícase con, din, 8 anos de atraso

A entidade rexistrou unha petición oficial dirixida á Xunta de Galicia solicitando a implementación urxente dun plan de detección precoz no sistema sanitario autonómico. A solicitude, formalizada o pasado 30 de novembro, pon sobre a mesa a necesidade de instaurar un cribado autonómico que evite a peregrinaxe médica que sofren as pacientes. Desde a asociación sosteñen que a falta de protocolos específicos provoca que moitas mulleres vexan pasar os anos sen pór nome ao que lles sucede, mentres a súa saúde deteriórase progresivamente.

O argumento central desta reclamación baséase nun dato alarmante: o tempo que transcorre desde que aparecen os primeiros síntomas ata que a paciente recibe a confirmación médica. Segundo os datos que manexa o colectivo, existe un atraso diagnóstico medio de oito anos, un período no que a incerteza e o malestar físico marcan o día a día das afectadas. Durante este tempo de espera, a ausencia de tratamento permite que a patoloxía avance sen control.

Dor invisible e cotiá

Para comprender a magnitude desta reivindicación é necesario entender que é a endometriosis. Trátase dunha enfermidade crónica na que o tecido endometrial, que normalmente reviste o interior do útero, crece fóra del, afectando a ovarios, trompas de Falopio e outros órganos da cavidade pélvica. Aínda que a nivel nacional estímase que afecta a unha de cada dez mulleres en idade fértil, a súa visibilidade social segue sendo moi limitada, o que contribúe á normalización errónea da dor menstrual intenso.

As consecuencias deste baleiro diagnóstico son devastadoras para a rutina diaria. Desde querENDO explican que a calidade de vida das afectadas empeora drasticamente co paso do tempo, acumulando molestias que terminan por dificultar o desenvolvemento dunha vida normal. Os síntomas van moito máis alá dunha regra dolorosa, incluíndo fatiga crónica, dor pélvico persistente ou molestias durante as relacións sexuais, cadros clínicos que a miúdo son ignorados ou minimizados nas consultas de atención primaria e especializada.

A dimensión do problema na nosa comunidade non é menor. A asociación estima que unhas 60.000 galegas conviven actualmente con esta enfermidade, aínda que alertan de que unha gran parte delas aínda carece dun diagnóstico firme. Esta cifra pon de relevo a urxencia de actuar, xa que detrás de cada número hai unha historia persoal de sufrimento silenciado e, en moitos casos, de incomprensión tanto na contorna laboral como no social.

Un dos efectos colaterais máis graves da detección tardía é o seu impacto directo na capacidade reprodutiva. Canto máis tarda en identificar a patoloxía, maiores son as complicacións para lograr un embarazo, converter nunha das principais causas de infertilidade feminina. A organización confía en que un sistema de cribado eficaz permitiría abordar a enfermidade nos seus estadios iniciais, evitando que moitas mulleres cheguen a situacións irreversibles ou que requiran intervencións cirúrxicas complexas.

Polo momento, a pelota está no tellado da administración. Até a data de redacción desta noticia, a Consellería de Sanidade non se pronunciou publicamente sobre a recepción desta proposta nin sobre a viabilidade de implantar o plan solicitado. O tratamento actual da endometriosis adoita combinar terapias hormonais para controlar a dor e cirurxías nos casos máis severos, pero a clave, segundo os expertos e as asociacións de pacientes, reside nunha abordaxe temperá que a sanidade pública galega ten agora a oportunidade de liderar.

O obxectivo final desta iniciativa é evitar que o avance da enfermidade derive nunha dor incapacitante. Se a Xunta atende a petición, Galicia podería situar á vangarda na protección da saúde feminina, ofrecendo unha resposta institucional a un problema que leva demasiado tempo relegado ao ámbito privado das pacientes.