Javier Milei, por que non vas ao carallo?

Afirmaba moi ben o meu admirado Jaume Perich que “Hai tipos aos que non é preciso insultalos, basta con describilos”. Ese prototipo recae, neste caso, no presidente —por desgraza— da Arxentina, Javier Milei, que está “namorado” de España por dúas razóns: por diñeiro e porque lle gusta vir para insultar ao presidente do Goberno, Pedro Sánchez, e aos socialistas, diante dun público rendido.

Milei estivo por terceira vez en Madrid, non de maneira “oficial”, senón en apoio á ultradereita española de Vox, e esta última vez foi para participar como “estrela convidada” no Madrid Economic Fórum, que patrocinaban dúas plataformas de compravenda de criptomonedas, aínda que a organización correu a cargo de dúas firmas andorranas. As empresas de criptomonedas están investigadas por presunta estafa, na propia Arxentina e en Estados Unidos. Curioso que os dous presidentes destes países apoien as criptomonedas sen ningún reparo. Por que será?

Resulta escandaloso que Milei vinga a España e dedíquese a insultar ao presidente do Goberno no seu propio país. Imaxínanse que fixese o mesmo Pedro Sánchez en Buenos Aires? Pasaría algo? É evidente que non iría insultalo. Non lle deixarían facelo, e si fixéseo, non sairía vivo de alí. Calquera das dúas últimas opcións serían as que sufriría o presidente español, socialista, para desgusto do impresentable de Milei.

A entrada no escenario de Vistalegre, lugar onde tivo lugar as dúas xornadas, foi a dunha estrela, coa conseguinte montaxe dun cantante de rock. Con esa pouse (ou quizais non?) de patinarle as neuronas, iniciou a súa hora de actuación ante 7.000 pagáns coa súa frase favorita: “Viva a liberdade, carallo!”, para seguir coas súas frases que sabía que serían ben recibidas polo público patriota. “Si quérenlle zurrar ao bandido local, non hai problema”, sabendo a resposta do pouco respectable que, en forma de coro, cantaban “Pedro Sánchez, fillo de puta!”. As entradas para escoitar aos “gurús” (a temática era sobre a nova orde económica) ían desde os 150 euros até os 7.500. Unhas cantidades que non estaban ao alcance de calquera peto. Por iso, o recinto só encheuse ao cincuenta por cento, e foron unhas xornadas máis políticas que económicas.

O impresentable do presidente arxentino seguía a súa actuación lanzando as súas frases, que tanto gustaban aos asistentes: “Máis aló de calquera cousa, saiban que, contra os socialistas de merda, eu sempre vou estar do seu lado”. A continuación, empezou a colgar medallas da súa xestión desde que chegou á Casa Rosada. Pero as melloras da súa xestión ultraliberal xa puxeron en pé de guerra a algúns sectores, como os sindicatos, que teñen un gran poder na sociedade arxentina.

O grave do asunto é que participasen nestas dúas xornadas personaxes como Esperanza Aguirre, gran patriota ela, sobre todo para meter co Goberno de España; Albert Rivera, o enterrador de Cidadáns; o expresidente de Coca-Cola e político fracasado, Marcos de Quinto; e, como non podía faltar na lista, a presidenta da Comunidade de Madrid, Isabel Díaz Ayuso, moi amiga de Milei. A estes participantes deberíaselles caer a cara de vergoña de compartir xornadas co presidente Milei, cando son coñecedores de antemán de que, cada vez que pisa Madrid, o primeiro que fai é insultar ao Goberno de España e enxalzar ao líder de Vox, Abascal.

Gobiérne o partido que goberne, os partidos da oposición, incluídos os de dereitas (perdón, só Isabel Ayuso, que lle fai a puñeta a Feijóo), deberían apoiar ao Goberno de España. A institución está por encima dos partidos, e deberían respectala cando sofre ataques desde fóra. Non facelo di ben pouco de quen os toleran, mesmo os aplauden. Neste esperpento hai xente sensata, e non entran nese xogo.

Dicía Diógenes o Cínico que “O insulto deshonra a quen o infere, non a quen o recibe”. Menos mal que os arxentinos que están en España non están de acordo coas palabras do seu presidente. Esquecíaseme: Iker Jiménez, que lle gusta máis figurar que a un cochino o barro, estivo subido no escenario dando coba ao impresentable de Milei. Todo un exemplo de xornalista independente e “español” de proa. Non sei quen dixo: “Non se trata de ser o centro de atención, senón de destacar polo que fas, non polo que aparentas”.

Milei, por que non deixas de vir a España para insultar? Moitos cho agradeceremos. Non nos gusta quen veñen insultar en casa, sexa da cor política que sexa o goberno.