Joe Biden dixo que se baixa deste pónei que é a carreira pola presidencia dos Estados Unidos de América, curioso país no que poden atentar contra un expresidente como Donald Trump e ninguén se atreve a facer a pregunta de como é posible que un raparigo de 20 anos poida adxudicar tan alegreme un rifle de francotirador cando aínda non ten nin a idade legal para beber no seu país. En calquera caso, este non é o tema que nos ocupa, senón a decisión -tomada por el ou tomada por outros- do aínda ocupante da Casa Branca de renunciar á reelección porque, ás súas 81 anos, xa case que vai sendo hora de dobrar a servilleta e xubilar.

O da idade é un tema complicado. O certo é que o bo de Joe non parece pasar polo seu mellor momento. Haberá quen, xa octoxenario, poida presumir dunha saúde envexable e reflexos felinos, pero desde logo non parece o caso de Joe Biden, que pode ter a cabeza viva, pero a súa lingua vai noutra dirección. Ocorre o contrario con Trump, de lingua viva e cabeza nunha dirección totalmente contraria á que marca o compás do raciocinio.

Tampouco axudamos os plumillas ao cuadraxésimo sexto dono do despacho oval, debuxando a caricatura dun señor maior, aí, paseando un yorkshire e durmindo nunha cama niño. Un señor que non se está decatando nin da metade das cousas que pasan. "Biden! O da Guerra de Ucraína!". "Ai, déixame, Kamala, que estou a esperar a morte", dille o presidente á súa vicepresidenta. Está feo.

Dirán que Joe non ten idade xa nin para conducir. Polo visto non ten idade xa nin para diferenciar a Putin de Zelenski. Talvez non teña idade tampouco como para dirixir a que presume de ser "a maior nación do mundo", aínda que pragas como o fentanilo e o feito de non ter seguridade social poidan pór en dúbida tal etiqueta. Igualmente, que sería o ideal? Facerlle un psicotécnico? Bucarle unha residencia en Florida? Levalo a unha granxa ao norte do estado? O que parece evidente é que un desafío como o de frear, de novo, o trumpismo, precisa de sangue novo. Kamala Harris non parece unha mala candidata, pero folga dicir que ninguén parece un mal candidato á beira de Trump.

Déixanme facer unha proposta? E por que non a alguén máis novo aínda? Se a experiencia de Biden era un problema, talvez deban buscar a alguén novo, recentemente saído do concesionario, practicamente imberbe e, a poder ser, que o seu aspecto físico xa o delate. Iso si, debe ser ao mesmo tempo alguén exitoso, con carisma, pero tamén con dotes de liderado, que demostre xa, a pesar do seu precocidad, ser alguén digno de confianza, alguén capaz de ilusionar a un país, capaz de levalo até o máis alto, coa coraxe para poder plantar cara a grandes potencias como Francia, Alemaña ou Inglatera. Cona, que chamen a Lamine Yamal! Coa ESO e unha Eurocopa, que máis curriculum necesitan? Do sorriso protésica de Biden ao aparello dental do 19 do Barça e A Vermella. Ademais, non vin ao adolescente facer pequeno ante nada nin ninguén. 17 anos e moito que ofrecer. América, Lamine é o voso home. Falade con Laporta e que volo ceda catro aniños. Un candidato de consenso, un home feito a si mesmo. 'Yes, Lamine Can'. 'In Yamal we trust'. A campaña faise soa. Ou será que a calor do verán e a resaca do Euro fixéronme perder o xuízo? Creo que xa estou maior para isto, como Joe Biden.