“Quen cala outorga, señor Sánchez”

A actitude de Sánchez de non intervir pode catalogar dunha falta de respecto á institución e un ninguneo innecesario ao candidato

Co resultado que era previsible terminou a primeira parte da investidura do candidato Alberto Núñez Feijóo, na que non foi elixido para presidir o goberno de España. Os datos, como xa se coñecía, non daban os votos suficientes. Agora haberá que esperar ao venres para esa segunda votación na que necesitaría máis votos afirmativos que negativas. Situación que se non ocorre un milagre non vai dar . Está claro.

Como transcorreu a primeira sesión coa presentación do programa do candidato do PP e a intervención dos distintos grupos políticos?  Os discursos de cada un deles transcorreron no seu estilo, sen saír do guión.

A intervención de Alberto Núñez Feijóo ha trnscurrido nestas liñas: a primeira estaba ía  directamente  directamente dirixida á liña de flotación de Pedro Sánchez polas posibles cesións aos independentistas: amnistía primeiro e como van explicando desde ERC, referendo de autodeterminación despois. A segunda, a exposición de laspropuestas xenerais de goberno no caso de que fose elixido. Enumero até seis delas: política xeral, estado do benestar. economía, familia institucional, pacto da auga -se era posible chegar a un pacto de Estado cos socialistas-. A súa presentación foi correcta.

A sorpresa maiúscula veu cando o primeiro partido en intervir, o PSOE. Esperábase que fose Pedro Sánchez o interviniente, pero non, da quinta fila da bancada socialista baixou o agora deputado e exalcalde de Valladolid, Óscar Puente, que o único que fixo é meter con Feijóo, sen entrar no contido do programa que acababa de presentar, A chulería evidenciouse en Óscar Puente, que ha actuaba  como un can de caza ao que soltaran o seu propietario para que trouxese unha peza. Conseguiuno?, Pois parece ser que non. O valisoletano tiña que gañar de novo a confianza do seu xefe Sánchez tras habela perdido non hai tanto tempo.

A actitude de Sánchez de non intervir pode catalogar dunha falta de respecto á institución e un ninguneo innecesario ao candidato, que aguantou estoicamente o envite espetándolle o medo que tiña de saír para non dar explicacións sobre a amnistía, e que as súas palabras poidan molestar tanto a ERC como a Junts, que se atopan os dous partidos nunha carreira para rendibilizar os seus votos e dicir quen conseguiu máis privilexios. Un delirio que non deixou, senón que cada día vai en aumento. Non hai que estragar as negociacións  debín pensar Sánchez ,que segundo os independentistas están moi avanzadas.

A intervención de #ERC e Junts, na súa liña. máis dura a portavoz de Junts, Mirian Nogueras, que non quixo dicir nin unha soa palabra en castelán. Peor para ela, porque a maioría dos asistentes e os telespectadores pasaron do seu discurso. É a gran talibá do seu partido, telemáticamente dirixida por Puigdemont. O portavoz republicano, Gabriel Rufián, en cambio, máis práctico que ela, usaba indistintamente as dúas linguas, sen deixar de lado as súas críticas a Feijóo.

 Que dicir de Sumar? Pois que Yolanda Díaz quedouse preparada e sen discurso ao comprobar horas antes que Sánchez non ía intervir. Asi que, a bulir, foi a portavoz Lois a que tivo que saír á tribuna. Unha intervención bamba:  notábaselle a falta de experiencia e  preparación. Non había outras persoas mellores para intervir?, Si, pero non eran do agrado de Yolanda Díaz.

Creo que a estratexia de Pedro Sánchez, por moito que rían as grazas e felicíteno os seus compañeiros de partido , foi un erro que soa un pouco a covardía. A cara hai que dala en todo momento: cando as cousas son favorables, ou cando ocorre o contraria. Ese xesto pouco democrático do presidente en funcións fixo de Feijóo un mártir, á vez que o consagrou como un bo líder da oposición que lle dará guerra na lexislatura se Sánchez finalmente é elixido presidente cun prezo excesivamente alto.

Feijóo estableceu as bases de ser o defensor da “igualdade de todos os españois” e o político que antepón o interese xeral á ambición persoal.,segundo o . O líder do PP, ao longo de dous días, quixo presentar como o defensor da "igualdade de todos os españois" e o político que "antepón o interese xeral á ambición persoal”. Ao final, o candidato dixo “quen cala outorga, señor Sánchez. veremos a intensidade do seu silencio e o que lle esixen”.

O vindeiro venres, segunda votación, cos resultados que xa son previsibles. Despois empeza a loxística para a investidura de Pedro Sánchez. O que quere dicir que o mes de outubro, como vén sendo habitual, vainos a ter moi, pero que moi entretidos.