Laura Borràs, a condenada por prevaricación que non irá ao cárcere

Carmen P. Flores

La preisdenta de Junts, Laura Borràs
A preisdenta de Junts, Laura Borràs

 

Algunhas persoas cren habelo visto todo ata que chega algunha situación, decisión ou noticia que produce a tan coñecida frase: ”!Non mo podo crer!”. Pois, sempre pode suceder algo peor. É o que ocorreu na mañá deste xoves cando a clase política e a propia interesada, Laura Borràs, expresidenta do Parlament, esperaba a sentenza do Tribunal Superior de Xustiza de Catalunya (TSJC). A sorpresa foi maiúscula cando o texto da mesma dicía que o TSJC condenaba a Laura Borràs a 4 anos e medio de prisión e a 13 de inhabilitación a cargos públicos e pagar unha multa de 36.000 euros por prevaricación e falsidade documental.


Até aquí todo “normal”. A sorpresa vén cando, nun  “xesto” excepcional, as súas señorías do tribunal propoñen ao nada menos que o Goberno de España que a indulte e rebáixelle a condena a 2 anos. Desta maneira non pisará a prisión, a pesar de todo o que se demostrou. Moito non enténdese o que sucedeu con esta sentenza, que ademais a condenada aproveitou para facer o seu mitin particular na mismísima porta do Parlament, arroupada por unhas cantas persoas. A súa comparecencia serviu para dicir que o seu xuízo non foi xusto e por suposto, a sentenza segundo ela tampouco. Hai que dicir que a sentenza, como todo, pode ser recorrida.


A Laura Borras xulgoulla non polas súas ideas políticas, como sempre venderon ela e os seus compañeiros de partidos, senón pola súa xestión, que como se viu é de prevaricación. Agora resulta que a condenada ten unha serie de privilexios dos que non gozan a maioría dos que están no seu mesma situación, porque non se chaman Borrás, nin foron presidenta do Parlament e por tanto a súa presenza mediática é nula. queda primeiro nas paredes da sala de xuízos e despois, nas catro paredes dunha cela. Esa é a xustiza que se lles aplica. Non sei quen dixo que tamén nas sentenzas hai clases: os pobres, desgraciados e sen padriños deben cumprir as súas sentenzas, sen excepcións do presidente do TSJC. Outros gozan de privilexios incomprensibles: quen prevarica está claro o que é, chámese como se chame, teña o cargo que teña, os amigos cos que conte e as influencias que poida exercer. Con esta sentenza o que conseguiu a xustiza - impartida por xuíces que son persoas con puntos bambos como calquera fillo de veciño - é que a maioría da cidadanía vexa con estupor e maior desconfianza   como a xustiza non sempre é xusta.


A esperanza que queda, nesa petición do presidente do TSJC na que pide ao Goberno que indulte a Borrás, é que o seu avogado terá que pedila, cousa que coa soberbia que ten a condenada, poida que non o chegue a presentar. Ela está por encima de todos, non pola súa estatura física, senón pola súa prepotencia e soberbia.
 

Sen comentarios

Escribe o teu comentario




He leído y acepto la política de privacidad

No está permitido verter comentarios contrarios a la ley o injuriantes. Nos reservamos el derecho a eliminar los comentarios que consideremos fuera de tema.

Máis opinión
Opinadores

Galiciapress
Praza da Quintana, 3; 15704 Santiago de Compostela
Tlf (34)678803735

redaccion@galiciapress.es o direccion@galiciapress.es
RESERVADOS TODOS OS DEREITOS. EDITADO POR POMBA PRESS,S.L.
Aviso legal - Política de Cookies - Política de Privacidade - Configuración de cookies - Consello editorial - Publicidade
Powered by Bigpress
CLABE