(VIDEOCLIP) 'Guerra', segundo disco dos vigueses Youcanthide, ve a luz tras dous anos de traballo

É moi difícil clasificar a Youcanthide  nun único estilo. Non é punk, pero tampouco é hardcore, como tampouco podería tachar de new metal. É todas esas cousas e ningunha á vez, xa que esta banda viguesa ten a singularidade de non circunscribir a nada e lograr ser universal cos seus temas. Dous anos de traballo incansable cristalizaron nun novo traballo que salgue este 5 de abril e que xa se pode atopar en todas as plataformas. 

Con Yago  ao baixo, Adri e Brais ás guitarras, Sam coas baquetas e a inconfundible voz de Kaixo, o lanzamento de ‘Guerra’ supón un paso máis nunha traxectoria que levou á banda a actuar no Resurrection Fest ou a Monkey Week. 

VOZ DUNHA XERACIÓN FRUSTRADA

“Temas de distinta composición, máis traballadas, tanto nas voces, como nos demais instrumentos, condúcennos por un mundo interior que chora a súa frustración e a súa falta de oportunidades, xa sexan persoais ou emocionais e que verbaliza con ‘Guerra’  un berro desgarrado dunha realidade coa que non comulgan”, explican desde a banda, que define este traballo como “un conflito interno e emocional” en resposta aos problemas dunha xeración deixada de lado pola sociedade. 

“Somos unha xeración en crise constante. De portas para fóra vivimos ben, saímos, gozamos, pero interiormente somos unha xeración que convive cos ansiolíticos, limitados a todos os niveis, sen perspectivas  laborais, precarizados economicamente e, en moitos casos, emocionalmente”, lamentan sobre esta “frustración existencial”.

“Non é a catarse duns pobres novos, é a sensación de que non hai saída”, resumo desde Youcanthide, que con este disco din haber “deixado levar” e deron renda solta á “cohesión” da que fan gala encima do escenario, a pesar de recoñecer os seus integrantes en xeracións diferenciadas, coas súas distintas achegas cada un deles.

A MÚSICA FÍSICA

Por outra banda, os vigueses, que contaron con Pablo  Martín no deseño de voces e edición e con Fran  Meneses, do madrileño Metropol Studio, achegan unha reflexión ao redor desta onda de crear contido audiovisual de maneira  constante e sen freo. 

“É rendible facer un vídeo para que o vexan 200 persoas?”, cuestionan, convidando a recuperar “a música física”, algo que incentivaron coa publicación do disco en formato vinilo, achegando esa fisicidad que buscan e alimentando unha corrente de vídeos “ben producidos con contidos audiovisuais directos e concretos, antes que facer o pallaso diante dunha cámara de móbil nas redes sociais constantemente”.