Novo convenio seguridade privada: CIG reclama máis salario e dereitos

O pistoletazo de saída ás conversacións, que tiveron un primeiro contacto o pasado 23 de septiembre, partiu da propia patronal, un movemento que desde a CIG interpretan como unha estratexia defensiva. Segundo o sindicato nacionalista, as asociacións empresariais APROSER e ASECOPS buscan adiantar a tres problemas que ameazan con colapsar o sector: a perentoria escaseza de man de obra, o corpiño que impón a Lei de Desindexación nos contratos públicos e unha posible redución da xornada laboral a nivel estatal que tensionaría aínda máis os seus planillas.

A negociación non será un camiño de rosas. Na mesa sentarán, ademais da CIG e a representación empresarial, os sindicatos maioritarios a nivel estatal, UXT e CCOO, xunto a outros como USO e ELA. Un complexo equilibrio de forzas onde o sindicato galego aspira a que se escoiten as necesidades específicas dos traballadores da comunidade, fronte a pactos estatais que no pasado cre que foron insuficientes. De feito, o convenio vixente (2023-2026), asinado por UXT, CCOO e USO, foi rexeitado no seu día pola CIG ao consideralo pouco ambicioso. 

O nó gordiano da negociación será, sen dúbida, o salario. Desde a CIG denuncian unha situación insosteible que quedou en evidencia coas recentes subidas do Salario Mínimo Interprofesional (#SMI). "É necesario dar un salto cuantitativo, xa que as subidas do SMI puxeron de manifesto a precariedade económica que sofre este sector, tendo moitas categorías que deben actualizar os salarios por este motivo", indican desde a central. Esta realidade converte á profesión en pouco atractiva e é unha das causas directas da falta de persoal.

O problema da falta de vixiantes é xa unha crise estrutural. As empresas teñen serias dificultades para cubrir os servizos, unha situación provocada por unha combinación de factores letal: salarios baixos, xornadas maratonianas, falta de recoñecemento social e unha percepción de perigo non compensado economicamente. O envellecemento dos persoais é unha realidade palpable en Galicia e no resto do Estado; non hai unha substitución xeneracional disposto a aceptar as actuais condicións laborais, o que obriga ás empresas a buscar solucións urxentes.

Esta escaseza de man de obra únese á problemática derivada da Lei de Desindexación de 2015. Esta norma impide, con carácter xeral, actualizar os prezos dos contratos coa Administración Pública en función da inflación ou das subidas de custos, como un novo convenio. Isto significa que as empresas de seguridade ven atrapadas en contratos a longo prazo con prezos fixos, mentres os seus custos laborais aumentan, o que repercute directamente na súa capacidade para ofrecer mellores salarios sen sacrificar as súas marxes de beneficio.

Un futuro incerto para un sector esencial

A patronal, pola súa banda, busca un acordo plurianual que achegue estabilidade e certidumbre ao sector, permitíndolles planificar a longo prazo e afrontar a contratación pública con maiores garantías. Defenden un enfoque que, aínda que debe mellorar as condicións para atraer talento, tamén debe garantir a viabilidade das empresas nun contexto económico complexo. A calidade do servizo, argumentan, depende da sustentabilidade das compañías que o prestan.

Pola súa banda, os sindicatos maioritarios como UXT e CCOO, que no anterior convenio lograron un incremento salarial acumulado do 16% en catro anos, previsiblemente buscarán continuar nesa senda de recuperación do poder adquisitivo. Con todo, a presión de sindicatos como a CIG se centrará en que as melloras non sexan meros retoques, senón un cambio profundo que realmente dignifique a profesión de vixiante de seguridade.