A mina de Touro promete tanto traballo como Río Tinto que é o dobre de grande

Cobre San Rafael asegura que o sector primario (agricultura, gandaría e silvicultura) crecerá en 41 postos de traballo se se autoriza a mina de Touro - O Pino. Así figura na documentación entregada á Xunta para conseguir a Declaración de Impacto Ambiental.

O proxecto inclúe a ocupación de 150 hectáreas de monte, o equivalente a uns 210 campos de fútbol. Prevense tamén unhas 2.000 voaduras con explosivos de alta potencia, como o nitrato de amonio, para extraer da terra uns 85 millóns de metros cúbicos.

Eses 41 postos de traballo no sector primario forman parte dos 1.200 empregos indirectos que figuran no Estudo Socioeconómico do Proxecto, ao que accedeu Galiciapress. A filial de Atalaia Mining tamén prevé a creación de 421 postos de traballo directos.

Comparación coa mina de Riotinto

As cifras de emprego directo non convencen á Sociedade Galega de Historia Natural (SGHN). Por que? Porque a mesma multinacional que financia o plan de reapertura da mina de cobre en Galicia opera outra mina, Riotinto (Huelva), que produce moito máis mineral do que xeraría Touro e, con todo, creou case os mesmos empregos directos e indirectos que os prometidos á Xunta.

A SGHN lembra que a mina de Riotinto ten capacidade para procesar 15 millóns de toneladas de terreo ao ano, mentres que a de Touro só alcanzaría aproximadamente a metade, uns 8 millóns de toneladas ao ano.

Por tanto, pódese estimar que a mina galega sería aproximadamente a metade que a andaluza. Con todo, Atalaia Mining afirma que prevé contratar en Touro a 421 empregados, cando en Huelva ten 450.

No referido a empregos indirectos, o Estudo Socioeconómico para Touro fala de 1.200 postos de traballo, mentres que o da Mina de Riotinto -publicado por Atalaia en 2002- menciona 1.361 postos de traballo indirectos.

Ante estas cifras, a SGHN conclúe que “non resultan en absoluto cribles as previsións de postos de traballo para Touro”. Este é un dos motivos polos cales a sociedade que preside o investigador do CSIC Serafín González pide que a Xunta emita unha Declaración de Impacto Ambiental negativa.

O proceso de aprobación da mina de Touro segue en curso, co proxecto declarado estratéxico por parte da Xunta en xuño de 2024, o que reduce os prazos administrativos.

Expectativas de aprobación e oposición ao proxecto

Atalaia Mining espera a aprobación para mediados de 2025, con operacións previstas para finais de 2026.

A pesar disto, o proxecto segue contando cunha oposición significativa. Ecoloxistas e plataformas veciñais impugnaron o trámite de exposición pública. Tamén hai un colectivo a favor da mina, con lazos cos actuais donos da canteira que opera nos terreos, do Grupo Explotacións Galegas. Este colectivo, A Asociación de Mineiros Touro-O Pino, manifestouse esta semana no Parlamento para esixir á Xunta unha tramitación obxectiva do proxecto.

En 2020, o Goberno galego tombou unha proposta anterior cunha declaración de impacto ambiental desfavorable, e en 2021 certificou a súa denegación. Os promotores anunciaron que renuncian a seguir pleiteando esta negativa nos xulgados, en teoría porque esperan luz verde a esta segunda proposta.

Críticas á nova proposta

A nova proposta foi criticada como unha "copia barata" da anterior, segundo un comunicado de colectivos veciñais e ecoloxistas como Plataforma Veciñal Mina Touro ou Piñeiro Non. Cobre San Rafael, en cambio, alega que o novo plan inclúe ducias de melloras.

As preocupacións inclúen a xestión de residuos tóxicos, cunha balsa de 23 millóns de metros cúbicos proposta, e o impacto no sistema fluvial do río Ulla, que xa sufriu contaminación durante a operación anterior (1974-1987). Atalaia Mining defende o proxecto como sostible, con melloras na xestión da auga en circuíto pecho e espesado de estériles.

A compañía promete un impacto económico de 2.542 millóns de euros. A Plataforma convocou para este venres unha rolda de prensa para alertar de “dá incidencia que a reapertura dá mina de cobre tería sobre as explotacións gandeiras dá comarca, tanto na produción de leite coma de carne, así como do seu impacto económico, laboral e social”.