(Vídeo) Magnicidio copeiro: Ourense CF tomba a un primeira, o Xirona, e espéralle un grande

O Ourense CF volveu asinar unha desas noites históricas de Copa do Rei no Couto, derrotando por 2-1 a un Xirona FC de Primeira División e selando o seu billete para unha terceira rolda na que o seu rival terá que saír dun cuarteto de xigantes formado por Real Madrid, FC Barcelona, Atlético de Madrid ou Athletic Club. 

O conxunto de Dani Llácer, que xa se gañou o alcume de “matagigantes” tras eliminar ao Real Oviedo, engadiu un novo capítulo á súa lenda ante un Xirona con pasado recente en Liga de Campións.

​

Saída en tromba e gol de Yuste

Non pasara nin un minuto cando O Couto estalou de euforia: un córner executado por Hugo Sanz e prolongado desde a esquerda acabou na cabeza de Álvaro Yuste, que se adiantou á zaga catalá para pór o 1-0 cun remate potente e axustado ao pau. O tanto prematuro reforzou o plan de Llácer, que apostara por un bloque intenso e valente, decidido a discutirlle o partido a un rival de superior categoría desde o primeiro segundo.

​

O gol temperán acendeu á bancada e deu ás aos azulones, que durante boa parte do primeiro tramo do partido mostráronse máis cómodos, gañando duelos, especialmente por alto, e obrigando ao Xirona a correr cara atrás máis do esperado. Ourense xogábase algo máis que unha eliminatoria: defendía un relato copeiro construído nos últimos meses.

​

O penalti polémico e a reacción do Xirona

Co paso dos minutos, o Xirona empezou a inclinar o campo e atopou premio nunha acción envolta en polémica: o colexiado sinalou un penalti moi discutido de Álvaro Yuste sobre Joel Roca, nunha caída dentro da área que o banco ourensán protestou con vehemencia. Yáser Asprilla executou a pena máxima, topouse primeiro coa parada de Alberto Sánchez, pero cazou o rexeite para asinar o 1-1 e silenciar momentaneamente O Couto.

​

Ese empate reforzou a idea dun Xirona que, a pesar das rotacións, mantivo a súa vocación ofensiva e tratou de impor a súa maior calidade en campo rival e o seu 62,5% de posesión. O conxunto catalán empezou a acumular chegadas: Roca, Abel Ruiz e o propio Asprilla dispuxeron de ocasións claras, obrigando ao porteiro azulón e á zaga local a redobrar esforzos para chegar vivos ao descanso.

Tras o paso por vestiarios, Ourense CF saíu de novo decidido a mandar no partido, cun centro raso de Marco Camus que se paseou pola área sen atopar rematador como primeira declaración de intencións. Na banda, Dani Llácer interpretou o choque coa mesma valentía que mostrara na previa, onde xa advertira que no Couto “todo é posible” e que o equipo estaba preparado para outra “animalada” copeira.

​

O técnico azulón comezou a mover o banco e atopou premio: a entrada de Omar Ouhdadi, Aymane Jelbat e Adrián Guerrero refrescou a presión e deu máis cabeiro ás transicións, mantendo o bloque xunto pero con capacidade para saír con perigo. A aposta de Llácer por manter a ambición, en lugar de refuxiar atrás, foi clave para cambiar a dinámica e volver pór en aprietos á defensa xerundense.

​

O 2-1 de Omar e o sufrimento final

O momento culminante chegou no minuto 64, nunha acción que resume o carácter do equipo: roubo de balón en campo rival de Álvaro Yuste, condución e apertura, centro-chute de Aitor Aranzabe desde o costado esquerdo, parada da meta visitante e aparición de Omar Ouhdadi para, coa zurda, mandar o rexeite á rede e pór o 2-1 definitivo. O gol desatou outra explosión nas bancadas e reforzou a sensación de que Ourense CF non só compite, senón que morde cando cheira sangue, mesmo ante un Primeira.​

Lonxe de derrubar, o Xirona envorcouse en busca do empate, acumulando homes de ataque e obrigando aos ourensáns a defender cada balón parado coma se fose o último. Os cataláns terminaron con 19 disparos, cinco a porta e un remate ao traveseiro de Viktor Tsygankov no desconto, nunha falta afastada que xeou o corazón do Couto antes do estalido final do asubío do colexiado.

​

Datos que explican a xesta

As estatísticas contan outra parte da historia desta fazaña copeira: o Xirona dominou a posesión (62,5% fronte ao 37,5% local) e completou 495 pases polos 293 do Ourense, mostrando a súa xerarquía con balón. Con todo, o conxunto de Llácer foi máis eficaz nas áreas, con 13 remates totais e 6 a portaría, e un dominio abafador no xogo aéreo, onde gañou 11 duelos por só 2 do equipo catalán.

​

En defensa, o Ourense completou 14 entradas, cun rechamante 100% de eficacia nos tackles, ademais de 12 despexes que sostiveron o marcador nos minutos de maior abafo. O partido tamén foi intenso no físico, con 15 faltas cometidas polo Ourense e 14 polo Xirona, nun ida e volta que reflectiu a tensión dunha eliminatoria a partido único ante un estadio entregado.