Canoura eleva ao cine galego á meca do documental con "Fomos ficando sós"

“Fomos ficando sós” é unha travesía íntima e poética que segue a viaxe de Adrián Canoura xunto ao seu pai, a bordo dun barco pesqueiro rumbo ao Gran Sol, o mítico caladoiro do Atlántico onde xeracións de mariñeiros galegos forxaron a súa vida e a súa memoria. Máis aló do percorrido físico, o director propón unha viaxe emocional e sensorial cara ás raíces, a herdanza mariñeira e os silencios compartidos entre pai e fillo. A través da combinación de arquivo familiar, formatos dixitais e experimentación plástica, Canoura modela unha película que medita sobre o paso do tempo, a soidade e os vínculos entre xeracións.

Segundo explica o seu autor, o proxecto nace dunha necesidade de mirar atrás, cara a un mar que simboliza tanto a distancia como o lazo que une a pai e fillo. O filme, rodado entre os portos de Burela e o horizonte do Gran Sol, conxuga imaxes de gran forza visual cunha atmosfera sonora envolvente, na que o mar se converte en protagonista silencioso e testemuña do tempo.

A película é unha produción da galega Zeitun Films, unha das compañías máis activas do cine de autor en Galicia, responsable de títulos como Todos vós sodes capitáns e Mecosas de Oliver Laxe, Ou quinto evanxeo de Gaspar Hauser de Alberto Gracia ou Lúa Vermella de Lois Patiño.

“Fomos ficando sós” conta con guion de Adrián Canoura e Aldara Pagán, fotografía de Arancha Brandón, montaxe de Iria Silvosa e deseño sonoro e música de Anxo R. Ferreira. Ademais, recibiu o apoio da Xunta de Galicia a través de AGADIC, conta coa participación da TVG e o respaldo da Organización de Produtores Pesqueiros OPP-7 de Burela.

O conxunto conforma un sólido equipo creativo galego que reforza a idea dun cine arraigado no territorio pero aberto a unha mirada universal, en sintonía co crecente recoñecemento do audiovisual galego nos grandes certames internacionais.

Adrián Canoura, explorador do tempo e a memoria

Nacido en Burela (Lugo) en 1991, Adrián Canoura consolidouse como unha das voces máis singulares do novo cine galego. A súa obra transita entre o cine, a videocreación e a música, cunha linguaxe radicalmente persoal que mestura ensaio documental, experimentación visual e arquivo doméstico. En 2018 foi recoñecido pola Academia Galega do Audiovisual como Novo Talento do Cine Galego.

Canoura colaborou con artistas como Baiuca, Sen Senra ou Guitarricadelafuente, achegando a súa particular sensibilidade a proxectos audiovisuais e concertos en directo. Entre os seus anteriores traballos destacan Dá morte nace a vida, Rexistros ou Caerán Lóstregos do Ceo, premiada en Filmadrid, onde consolidou a súa exploración dos rituais galegos, a espiritualidade da paisaxe e a metamorfose do recordo.

En 2025, o festival Curtocircuíto dedicoulle o Foco Terra, unha retrospectiva centrada na súa traxectoria, e acolleu o espectáculo Sirāt Live Soundtrack AV, unha montaxe do que é coautor no que fusiona música, vídeo e performance nunha experiencia inmersiva. Ademais, o mesmo certame impulsou a súa iniciativa de recuperar a Mostra de Cinema ULTRAMAR, dedicada ao cine galego independente e experimental, o que reforza o seu compromiso coa creación colectiva e a memoria audiovisual de Galicia.

Un documental galego no corazón do IDFA

A estrea mundial de “Fomos ficando sós” no IDFA 2025, que se celebrará entre o 13 e o 23 de novembro, supón un fito para o cine galego contemporáneo. O certame neerlandés, considerado o maior festival documental do mundo, reúne ás novas voces do xénero xunto a destacados autores do panorama internacional, ofrecendo un escaparate privilexiado para propostas innovadoras que expanden os límites do documental.

A sección Luminous, onde competirá a película de Canoura, resérvase tradicionalmente a obras que exploran a experiencia humana cunha mirada poética e emocional, calidades que definen o universo visual do cineasta lucense. Optar ao Premio a Mellor Ópera Prima e ao Premio FIPRESCI coloca a Fomos ficando sós nunha posición destacada dentro da programación, reforzando o crecente interese internacional polo novo cine galego.

En “Fomos ficando sós”, o mar funciona como un lugar de encontro e separación, un espazo simbólico onde se entrelazan a historia persoal do director e a memoria colectiva de Galicia. A través de imaxes cargadas de materia e textura, Canoura transforma a viaxe pesqueira nunha meditación sobre o legado familiar e a soidade compartida, sobre como o tempo moldea a identidade e como o silencio pode converter nunha forma de diálogo.

Este novo traballo continúa a liña estética que caracterizou a traxectoria do cineasta: un cine de observación, introspección e transformación, onde a imaxe se achega á pintura e o son ao recordo. Canoura converte o cotián nunha experiencia sensorial que evoca tanto o peso do pasado como a fraxilidade dos lazos humanos.