O aluguer dispárase un 16% nun ano: Barcelona, Madrid e Baleares marcan marcas históricas

O mercado do aluguer en España vive un momento crítico. As cifras do último informe trimestral mostran que os prezos se disparan, pondo en aprietos a miles de familias, mentres os expertos alertan dun desequilibrio estrutural que ameaza a accesibilidade. Neste contexto, as grandes capitais e zonas de alto atractivo económico e turístico concentran o incremento máis pronunciado, mentres outras rexións presentan prezos baixos pero con escasa oferta e servizos limitados. Segundo Ferran Font, director de Estudos de pisos.com: “o aluguer segue dando titulares, non só polo incremento persistente das rendas, senón pola batería de medidas que propoñen os diferentes partidos políticos e administracións”.

Subida histórica e contexto económico

En setembro de 2025, o prezo medio do aluguer en España situouse en 13,79 euros por metro cadrado, marcando un aumento mensual do 0,73%, trimestral do 2,99% e unha arrepiante subida interanual do 16,18%. Este crecemento reflicte un fenómeno estrutural: a crecente escaseza de vivenda dispoñible fronte a unha demanda que segue en aumento.
 

Font advirte que “temos un problema serio: a porcentaxe da demanda que se ve expulsado do mercado por culpa dos prezos é cada vez maior”. A consecuencia inmediata é que moitos fogares destinan unha parte desproporcionada do seu salario ao aluguer, limitando a súa capacidade de aforro e de consumo, o que tamén ten un impacto directo na economía local e nacional.

O mercado residencial convive ademais coa presión do aluguer temporal e turístico. Moitos investidores optan por vender inmobles no canto de arrendalos a longo prazo, priorizando a liquidez rápida fronte á estabilidade, o que reduce aínda máis a oferta e agrava a subida de prezos. Como explica Font, “o cerco legal que se lle puxo aos propietarios estrangula as súas intencións de sacar un beneficio a longo prazo, preferindo a liquidez e a velocidade que agora viven as transaccións”.

As rexións máis caras e o contraste territorial

Madrid encabeza a lista das rexións máis caras con 21,47 €/m², seguida de Baleares (18,51 €/m²) e Cataluña (15,97 €/m²). No extremo oposto, A Rioxa (5,81 €/m²), Castela e León (6,33 €/m²) e Estremadura (6,49 €/m²) rexistran rendas moito máis alcanzables, aínda que non necesariamente abundante oferta.
 

No terceiro trimestre, o País Vasco experimentou un aumento trimestral do 8,55%, mentres Canarias rexistrou a maior caída cun -2,47%. As subidas máis rechamantes interanuais déronse en Asturias (29,83%), Rexión de Murcia (27,30%) e País Vasco (25,69%). Esta polarización xeográfica evidencia como a presión económica concéntrase en núcleos urbanos e zonas de gran atractivo laboral ou turístico, deixando á marxe a territorios con menor demanda.

Capitais: a brecha agrándase

Barcelona mantense como a capital máis cara para os inquilinos, con 29,49 €/m², seguida de Madrid (27,80 €/m²) e Donostia-San Sebastián (20,94 €/m²). Palencia lidera o lado económico con 7,10 €/m², mentres Zamora e Cidade Real tamén ofrecen alugueres baixos, reflectindo a disparidade que enfronta o cidadán segundo a súa localización.

Font comenta que a oferta actual divídese en dúas realidades: “Ou ten un prezo razoable, pero un estado ou características pouco atractivas; ou ten boas calidades, pero unha mensualidade incompatible cun salario medio, e mesmo dous”. Esta dicotomía agudiza a exclusión de certos sectores da poboación e limita a mobilidade residencial, xerando efectos sociais e económicos significativos, desde a concentración de poboación en áreas caras até a desertización económica de municipios menos demandados.

Impacto económico e social

O encarecemento do aluguer non é só un problema para os fogares; ten repercusións macroeconómicas. Ao aumentar a parte do salario destinada ao pago da renda, diminúe a capacidade de consumo noutros sectores como alimentación, lecer ou transporte. Isto repercute directamente no crecemento económico e na actividade de pequenas e medianas empresas locais.

Ademais, a presión do aluguer xera tensións sociais, afectando a cohesión comunitaria. A migración interna cara a zonas máis alcanzables, o incremento do teletrabajo e a saturación en áreas de alta demanda son fenómenos derivados que impactan nos servizos públicos, a educación e a mobilidade urbana.

Debate político e perspectivas

O debate político sobre o aluguer segue acalorado. Segundo Ferran Font:“este mercado está no centro do debate, con opinións moi polarizadas acerca do que hai que facer e deixar de facer para favorecer a accesibilidade”. As medidas que se discuten inclúen a regulación de prezos, incentivos fiscais para propietarios que aluguen a longo prazo e políticas de creación de vivenda pública.

Expertos coinciden en que a solución pasa por equilibrar a protección dos inquilinos con incentivos claros para os propietarios, fomentando así a oferta de calidade sen encarecer aínda máis os prezos. A urxencia é evidente: mentres os salarios non crezan ao ritmo do aluguer, moitas familias seguirán expulsadas dos mercados máis competitivos, acentuando a desigualdade económica e territorial.