Marisol Díaz (PP): “Cada unha coa súa ideoloxía, pero nun mesmo camiño cara á igualdade "

A poucos días para o 8 de marzo, un dos máis especiais xa que por fin poderase celebrar nun ambiente de certa normalidade tras os días máis crus da pandemia, Galiciapress entrevista a algunhas das mulleres con máis peso na política galega para coñecer os seus puntos de vista.

A parlamentaria Marisol Díaz Mouteira, cabeza de lista do PPdeG en Ourense nas pasadas eleccións, é a presidenta da Mesa da Comisión non permanente para a igualdade e para os dereitos das mulleres, que se reunirá este 8 de marzo.

A comisión, composta por seis mulleres dos tres grupos do Pazo do Hórreo, é un exemplo da unidade das tres forzas en Galicia nun tema como a igualdade e a loita contra a violencia machista. O impulso das últimas leis nesta materia, o peso da educación ou as opcións de que unha muller lídere o PPdeG proximamente son algúns dos puntos desta entrevista.

Díaz Mouteira | Foto: PPdeG

O morado volve tinguir as rúas. A pandemia provocou que, en moitos sentidos, a loita contra a violencia de xénero e en prol da igualdade entre homes e mulleres pasase a un segundo plano cando non retrocedido nalgúns aspectos. Superados os momentos máis escuros da crise sanitaria, o feminismo promete volver encher as prazas o próximo 8 de marzo despois de dous longos anos nos que non deixou de crecer o número de vítimas -91 neste tempo, segundo as cifras oficiais- pero nos que tampouco se deixou de lexislar.

Despois da polémica do 2020 e dun 2021 no que o 8M foi máis ben anecdótico pola emerxencia sanitaria, este 2022 parece que ante a melloría da situación epidemiolóxica o feminismo poderá manifestarse libremente. Neste tempo, a Xunta non deixou de traballar e Marisol Díaz Mouteira, parlamentaria polos populares, remarca os éxitos do Goberno de Galicia no último ano, como son a aprobación de a Lei que recoñece dentro das vítimas de violencia de xénero ás vítimas da violencia vicaria -aquela exercida sobre unha persoa para facer dano directamente á vítima principal, como pode ser sobre os fillos, por exemplo- ou a Lei da violencia dixital, aprobada en novembro e que contempla a violencia na rede como outro tipo de violencia machista que sofren as mulleres.

O gran valor destes textos é que non nacen dun único grupo, senón que o primeiro foi impulsado polo BNG e o segundo polo PPdeG, logrando ambos, cos votos do PSdeG, a aprobación unánime da Cámara. Díaz, que preside a Mesa da Comisión non permanente para a igualdade e para os dereitos das mulleres, subliña a sintonía das tres forzas que compoñen a mesa nun asunto tan delicado como a violencia de xénero.

A Mesa vén traballando e propoñendo temas nas últimas semanas. Nas próximas datas as seis compoñentes da Mesa perfilarán os puntos nos que é máis necesario traballar. “Cada unha coa súa ideoloxía, é certo, pero sempre nun mesmo camiño”, incide Díaz. Nese sentido, despois de moitos anos vinculada ao mundo da educación e os movementos sociais, comenta que é importante “limar as discrepancias” para atopar elementos comúns.

Composición da Mesa | Foto: Parlamento de Galicia

“NUNCA ME VIN MENOS QUE NINGUÉN”

Ao longo da súa extensa carreira política, Díaz desempeñou diversos cargos. Hoxe forma parte dun Parlamento de Galicia no que os galegos están representados practicamente polo mesmo número de homes que de mulleres. Con todo, na política galega aínda hai discursos que reclaman máis voces femininas, especialmente en “postos de responsabilidade”. Díaz argumenta que “sempre é bo que haxa máis voces femininas” xa que achegan riqueza ao debate e perspectiva, pero que o fundamental son “as persoas”.

“Paréceme máis importante rodearche dun bo equipo. Estar ben asesorado, con xente capaz e experimentada. Non me importa se me representa un home ou unha muller sempre que me atope ben representado”, sostén. Nesa liña, lembra que na súa carreira nunca se viu incapaz de alcanzar as metas que se fixaba.

“Nunca me vin menos que ninguén”, di, aínda que outras compañeiras quedaban polo camiño. “Eu sempre tirei cara a adiante. Teño compañeiras que dicían ‘Eu aí non me meto, eu diso paso’… Non gusta oílo, pero francamente é así. Moitas veces somos nós mesmas”, recoñece, á vez que insta as mulleres a evitar os paus na roda e “deixar atrás esas ideas”.

E unha muller en San Caetano? “Por que non?”, pregunta Díaz. No caso de que Feijóo salga elixido como novo líder do PP a nivel nacional, o seu salto a Madrid parece que será incompatible co Goberno da Xunta. Por agora, entre todos os nomes que soaron para sucederlle, ningún é de muller. Nin Ethel Vázquez, nin Fabiola García, nin María Jesús Lorenzana…ningunha das conselleiras parece entrar na terna. Díaz non esquiva a posibilidade dun adeus de Feijóo, unha opción que contemplan no seo do PPdeG.

“Parece moi posible que poida dar ese paso, aínda que hai que esperar. Pero no Parlamento somos moitas mulleres. Só podo dicir: Por que non?”, reitera.

EDUCAR EN IGUALDADE, RECEITA CONTRA A VIOLENCIA

Polo de agora, na Xunta atópanse traballando en a nova Lei de Igualdade, que verá a luz este ano e que incorporará un estatuto da muller rural e do mar que recoñeza os dereitos específicos destas, atendendo ás súas particularidades. Un documento que parece urxente, sobre todo á vista de que os episodios de violencia machista parecen recruarse desde o estalido da crise sanitaria. Chama a atención en moitos casos as idades das vítimas. Unha das últimas apenas tiña 17 anos. “É terrible, incomprensible”, lamenta Díaz, que só ten unha receita: “educar”.

“O meu fillo ten 24 anos, pero sempre o educamos en igualdade. Nunca viu como algo estraño repartir as tarefas, por exemplo. Non chego a comprendelo. O control que exercen rapaces de 15 ou 20 anos ás súas parellas, sobre como visten, con quen están...”, pero tamén matiza que o control tamén se produce “de mozas a mozos”.  Con todo, e aínda que pon en valor o traballo que realizan nos centros educativos, argumenta que en moitas ocasións todo ese traballo se difumina no fogar. “En todas as comisións a conclusión é a mesma. Ese traballo non serve de nada se non se reforza en con a educación en casa. Pero é máis fácil poñerlle unha pantalla diante a un neno para que estea entretido”, reprocha.

Mentres isto ocorre en Galicia, alén da fronteira, en Castela e León, as negociacións para formar Goberno pasan pola derrogación da lei de violencia de xénero, unha esixencia de Vox para poder entenderse co PP, que gañou as eleccións. A chave de goberno da Xunta está en mans da ultradereita e a parlamentaria ourensá ve unha involución ese tipo de esixencias. “Supón camiñar cara atrás nun tema no que a maior parte da sociedade estamos de acordo”, coincide.

Non apoia, con todo, a proposta da secretaria de estado de Igualdade, Ángela Rodríguez, que hai uns días comentaba nunha entrevista para este medio que existe a posibilidade de que as autonomías non reciban fondos se están en contra de políticas que promocionan a igualdade, como ocorre na Unión Europea con países que atentan contra os dereitos do colectivo LGTBI, por exemplo.

“Non é a solución”, considera. “As sancións non sempre son o camiño. Débese esixir o respecto aos dereitos das mulleres. Estamos a velo en Ucraína, por exemplo. Hai que esixir o respecto aos dereitos humanos. Agora estanse aplicando sancións profundas a Rusia. Van cambiar a guerra? Témome que non soluciona o conflito”, explica.

MULLERES DO RURAL; MUJERES DO MAR

Como representante dunha provincia como Ourense, cun peso do rural incuestionable, di ser moi coñecedora da realidade das mulleres no rural galego. Parte da súa familia segue fincada en Baltar e, aínda que hai que salvar algunhas distancias, suxire que servizos como as casas niño ou os centros de día fomentan a independencia das mulleres, o que axuda a frear o éxodo e a sangría que vive a Galicia interior. “Xa non estamos tan atadas ao fogar e os coidados. As mulleres do rural poden dedicarse enteiramente ás súas terras, ou ao seu emprego, grazas a estes servizos. Poden levar unha vida moi parecida ás mulleres da cidade ou de grandes municipios”.  

Unha reivindicación habitual do 8M que non comparte do todo Díaz é a brecha salarial. Ao seu parecer, non existe tanta diferenza actualmente entre os soldos que perciben mulleres e homes nun mesmo emprego. “Creo que ás veces se fala máis da brecha salarial do que realmente existe”, apostila.

Con todo, si esixe que se avance en mellorar as condicións de empregos profundamente feminizados, como son algúns traballos ligados ao mar, como as redeiras, coas que compartiu experiencias recentemente nun encontro no que di descubrir “ moitas cousas”.

“Son un exemplo”, tacha, á vez que lamenta que, entre outras cousas, lesións derivadas da súa profesión non sexan consideradas enfermidades profesionais ou que aínda non se melloraron dos coeficientes redutores da idade de xubilación ás características da actividade marítimo-pesqueira. “Temos que traballar por elas, por lograr a igualdade para todas as mulleres do mar, que fan un labor importantísima para a nosa economía e ás que debemos tanto. Sen elas non hai pesca e hai que garantirlles as mellores condicións posibles para que este traballo mantéñase ”.