Errejón revela o "stalinismo cuqui" de Iglesias e o seu "corte" nun novo libro autobiográfico

O líder de máis País, Íñigo Errejón, describe no seu novo libro que a Executiva de Podemos derivou nunha estrutura "caudillista" cunha "corte" de dirixentes en torno ao exlíder Pablo Iglesias e está convencido de que o obxectivo último da candidatura en Madrid, tras varios episodios de desencontros, era "enterrarlle" no plano político.


|

O líder de máis Madrid preséntase como vítima do personalismo e a adulación que di embaucó ao ex-vicepresidente do Goberno tras os seus primeiros éxitos electorais.


Errejón insiste en que varios partidos á esquerda do PSOE suman máis que un só. Na súa opinión, non quedou máis alternativa que cofundar Máis Madrid.


O líder de máis País, Íñigo Errejón, durante a presentación do seu libro ‘Con todo. Dos anos veloces ao futuro’, no Círculo de Belas Artes, ao 22 de setembro de 2021, en Madrid (España). O líder de máis País presenta este mércores o seu primeiro libro

O líder de máis País, Íñigo Errejón, durante a presentación do seu libro ‘Con todo. Dos anos veloces ao futuro’, no Círculo de Belas Artes, ao 22 de setembro de 2021, en Madrid (España).

@EP


O líder de máis País, Íñigo Errejón, describe no seu novo libro que a Executiva de Podemos derivou nunha estrutura "caudillista" cunha "corte" de dirixentes en torno ao exlíder Pablo Iglesias e está convencido de que o obxectivo último da candidatura en Madrid, tras varios episodios de desencontros, era "enterrarlle" no plano político.


DO 15M Ao CONGRESO

Así o relata en 'Con todo. Dos anos veloces ao futuro', libro no que narra en primeira persoa a súa traxectoria política e debulla os seus inicios na formación violeta ata a decisión de abandonala para formar primeiro Máis Madrid e despois o proxecto nacional Máis País.


O deputado no Congreso describe en ton biográfico o xurdimento das súas conviccións políticas, o impulso que supuxo o movemento 15M, a ilusión que produciu Podemos e a súa irrupción para transformar o mapa político polo seu carácter transversal.



Nese crecemento, detalla que en 2014 Iglesias era xa un "ídolo de masas" e que requiriu axuda para poder afrontar toda a tarefa comunicativa e mediática, momento no que comeza a "fortalecerse" o grupo que entrou despois dos cofundadores, composto pola ministra Irene Montero e actuais dirixentes da formación como Rafa Mayoral e Juanma do Olmo.


"Péganse a Pablo, acompáñanlle, asenten. Comezan a dicir que non está coidado e que eles lle coidan. Non hai sistema caudillista sen corte", expón nas páxinas do seu libro para indicar que no verán dese ano Iglesias xa expuxo a opción de ir en coalición con EU ás xerais e autonómicas, algo que a maioría do partido rexeitou maioritariamente de forma asemblearia.


"Péganse a Pablo, acompáñanlle, asenten. Comezan a dicir que non está coidado e que eles lle coidan. Non hai sistema caudillista sen corte"


Tras alcanzar gobernos municipais e o éxito electoral de 2015, sen chegar a exceder ao PSOE, Errejón explicita que xa entón comezaron as diferenzas de calado co núcleo duro de Iglesias sobre a estratexia para seguir.


ÓRDAGO Ao PSOE

Neste sentido, indica que as súas posicións na Executiva xa eran minoritarias e que a forma de expor a proposta de Goberno aos socialistas, coa afamada rolda de prensa na que el exlíder de Podemos enumerou os ministerios que esixía para o acordo cando Pedro Sánchez saía das consultas co Rey, xa vaticinaba que o acordo ía ser "imposible".


A partir de aí, Errejón vai enumerando de forma cronolóxica as primeiras diferenzas internas, o xurdimento dunha linguaxe "bélica" e as pugnas internas, onde as armas son "dimisións", "xestoras" e "votacións no grupo para cambiar liderados".


IGLESIAS: "CONTIGO NON PODO AÍNDA"

O resultado desa "escalada" foi a destitución do entón secretario de Organización Sergio Pascual en marzo de 2016. Neste punto, Errejón desvela que un compañeiro, que agora é deputado de máis País, deixouse aberto unha tablet e "alguén" le as súas mensaxes dun grupo de Telegram que compartían varios dirixentes e que expresaban as súas posicións políticas.


Foi entón cando o exlíder de Podemos, despois de que se lle fixesen chegar devanditas mensaxes, considera que se estaba producindo un "ataque á unidade" e decreta a destitución fulminante de Pascual. Ao pouco reuníronse ambos e trasladou a Iglesias que se cesaba a Pascual tamén lle deberían botar a el, pois ambos cometeron o mesmo "delito". "A resposta é, literalmente, 'é verdade, pero contigo non podo aínda'", apunta.


Tras esta crise, Pascual emprazoulle a "romper xa, publicamente, con Pablo Iglesias, algo que declinou. "Dáme un argumento moi convincente: 'Íñigo, ti non vales para as tarefas de organización. Acábanche de cortar un brazo, que son eu. Non vas sobrevivir. Se non reaccionamos xa, logo iredes outros", reproduce no seu libro.


"ESTALINISMO CUQUI"


A partir de aí, o relato de Errejón debuxa unha descomposición das relacións no seo da formación entre as distintas correntes, onde todo pobóase "como espías de 'A vida dos outros'".


Tamén asevera que a chegada á Secretaría de Organización do actual portavoz parlamentario, Pablo Echenique, derivou nunha xira territorial que derivou en "unha sorte de estalinismo cuqui" que vai "purgando" mentres se lanzaba unha campaña de "abrazos e sorrisos".


Á súa vez, reitera o seu posición contraria á alianza con EU, que xestou na repetición electoral do 20D a marca Unidas Podemos, e que supuxo o "adeus á transversalidade" que anhelaban os seus adversarios.


"DESOLADORA INVOLUCIÓN" TRAS A ALIANZA CON EU

Nesa cita, confesa ademais que empeza a non recoñecer o discurso da formación, que pasa a ocupar o espazo tradicional á esquerda do PSOE. "É desoladora nosa involución", chega a describir para logo salientar que "a unidade da esquerda resta, empíricamente", como se comprobou neses comicios, dado que esa coalición perdeu un millón de votos respecto a os cultivados por separado. "É posible que na cabeza de Pablo isto sexa o Podemos que quería, que sempre quixo", admite noutra pasaxe.


Outro fito que describe con pesar foi o hastag en Twitter '#ÍñigoAsíNo', que foi compartido por diversos dirixente do partido, cando criticou o cesamento do exportavoz na Asemblea de Madrid Jose Manuel López.


"Participa toda a dirección afín a Pablo. El non, pero, como mínimo, consente. Falo con el e négao. Non hai moito que dicirse", diserta Errejón que a motivación daquilo era ir "desgastándolle emocionalmente, sen ningún pudor, calquera posición que non fose a que eles defendían".


"ESPIRAL DESCENDENTE DE MERDA"

A partir de aí, en base ao seu relato, o camiño foi unha "espiral descendente de merda" e que se levantase con "arcadas" cando se reunía a Executiva do partido. "Tiña auténtico rexeitamento físico a ir á sede", admite.


Logo, detalla que buscou defender as súas teses políticas en Vistalegre, o que derivou noutra serie de desencontro con Iglesias e os seus afíns. Tras a súa derrota, na que deixou a portavocía do Congreso, e pasado uns meses, describe que un dos momentos onde comezou a pensar que non tiña futuro en Podemos é cando tivo que participar na campaña denominada 'Tramabús', cuxo deseño non compartía ao denotar que a formación mostraba así a súa vocación de "partido de resistencia".


"NESTE PARTIDO NON VOU A SOBREVIVIR"


"Eu dígolle a Pablo que se cadra o deixo (...) Nese partido non vou sobrevivir", condensa o parlamentario admitindo que pasou meses "estraños e tristes" ata que Iglesias proponlle a candidatura de Madrid.


Con todo e pese pactar encabezar a lista autonómica, Errejón esgrime que a dirección apenas lle permitía ter visibilidade mediática e dificultades para confeccionar o seu propio equipo, co que empezou a pensar que o "obxectivo era enterrarlle".


"Empezo a ter a sensación de que estou metido nunha trampa, de que o de Madrid é unha maneira de ir facéndome desaparecer sen ruído", destaca para manifestar que o polémico documento que publicou Carolina Bescansa, cando difundiu por erro un documento cunha estratexia contra Iglesias, enrareció máis o ambiente a pesar de que el era totalmente alleo a ese escrito.


Ante o conflito pola confección das listas na candidatura municipal que ostentaría a exalcaldesa Manuela Carmena e a expulsión dos edís que lle eran afíns, foi cando Errejón concluíu que a ruptura era definitiva, o que derivou logo na xestación de máis Madrid.


"Eu estou a facer política en Máis Madrid e Máis País porque nos atrevemos a movernos (...) De non ser así, de non escaparnos dese canellón sen saída, hoxe engrosariamos a lista de tantos fundadores, portavoces, figuras públicas ou militantes do primeiro Podemos", esgrime para despois resolver sobre o seu paso por Podemos: "Que pena todo".

Sen comentarios

Escribe o teu comentario




He leído y acepto la política de privacidad

No está permitido verter comentarios contrarios a la ley o injuriantes. Nos reservamos el derecho a eliminar los comentarios que consideremos fuera de tema.

Galiciapress
Praza da Quintana, 3; 15704 Santiago de Compostela
Tlf (34)678803735

redaccion@galiciapress.es o direccion@galiciapress.es
RESERVADOS TODOS OS DEREITOS. EDITADO POR POMBA PRESS,S.L.
Aviso legal - Política de Cookies - Política de Privacidade - Configuración de cookies - Consello editorial - Publicidade
Powered by Bigpress
CLABE