A prórroga a ENCE é ilegal polo que a fábrica debería deixar Pontevedra, dita a Xustiza

O Goberno en funcións de Mariano Rajoy concedeu unha prolongación de 60 anos de a concesión á industria, que debía abandonar o terreo público en 2018. Esa prórroga non é válida, falla a Audiencia Nacional.

Hai que lembrar que dous altos cargos do Partido Popular, o ex-conselleiro de Medio Ambiente Carlos del Álamo e a ex-ministra de Medio Ambiente Isabel Tocino, son actuais membros do Consello de Dirección da papeleira

Isabel Tocino e Rajoy nun congreso do PP nunha foto de arquivo 

A sala do contencioso-administrativo da Audiencia Nacional estima o os recurso que Greenpeace e o Concello de Pontevedra presentaron contra as resolucións da Administración central polas que se acordou, por un período de 60 anos, prorrogar a concesión de Ence.

En concreto, a prórroga, outorgada polo Goberno do popular Mariano Rajoy, era para a ocupación dunha superficie de 373.524 metros cadrados de dominio público marítimo terrestre con destino a esta fábrica de pasta de celulosa Kraft na franxa entre Pontevedra e Marín, nos terreos de Lourizán.

ARGUMENTOS DOS XUÍCES
Na sentenza, con data de 15 de xullo, a sala considera que a resolución do 20 de xaneiro de 2016 da directora xeral de Sustentabilidade da Costa e do Mar, por delegación da ministra, non xustifica, como esixe a Lei de Costas, que a papeleira, pola súa natureza, non poida ter outra localización.

Antes de pronunciarse sobre o fondo, a Audiencia dá validez á violación da Avogacía do Estado formalizado no ano 2019. Este movemento da Avogacía evidenciou que o novo goberno de esquerdas é contrario a que Ence siga en Lourizán e aposta por outra localización.

NON É IMPRESCINDIBLE QUE ESTEA NA COSTA
En canto ao fondo do asunto, o tribunal explica que en virtude do artigo 32.1 da Lei de Costas débese xustificar que as instalacións cuxa prórroga se acorda pola súa natureza non poden ter outra localización.

No caso concreto, a Audiencia indica que de acordo coa proba pericial practicada despréndese que a auga doce, nun determinado volume, é un recurso necesario e imprescindible para o proceso produtivo das plantas de pasta de papel Kraft con branqueo, como a de Ence Pontevedra, así como a proximidade a recursos hídricos (auga salgada ou doce) para a evacuación da vertedura, "pero non que ditas plantas pola súa natureza ou configuración, teñan que situarse no dominio público marítimo terrestre, que é o que esixe o artigo 32.1 da Lei de Costas".

Por tanto, engade, poden situarse nas proximidades, pero fóra de devandito demanio costeiro, nas proximidades dos ríos ou de grandes masas de auga.

CITA OUTROS CASOS
A sala cita outros casos como as fábricas de celulosa BHK, como as Torraspapel S.A en Zaragoza e Papeleira Guipuscoana de Zicuñaga S.A., que se sitúan xunto a ríos nos que evacuan o efluente, e tamén con a fábrica de Ence en Navia, que segundo os peritos é equiparable coa de Pontevedra, que se sitúa próxima, pero fose do demanio costeiro, como se acreditou neste procedemento.

Para o tribunal resulta significativo que Ence "non puido achegar documentación ou concesión que acredite a súa localización sobre o dominio costeiro, senón soamente a resolución do 21 de marzo de 2013 de outorgamento de concesión para ocupación do demanio na marxe dereita da ría de Navia, con destino a viveiro de plantas (excluíndo a plantación de Eucaliptos Nitens), non para ocupación das instalacións da fábrica".

A sentenza lembra que "a actuación administrativa sobre o dominio público marítimo terrestre debe perseguir, ex artigo 2 da Lei de Costas, entre outros fins o de asegurar a súa integridade e debida conservación, adoptando, no seu caso, as medidas de protección e restauración necesarias, así como as de garantir o uso público do mar, da súa ribeira e do resto do dominio público, sen máis excepcións que as derivadas de razóns de interese público debidamente xustificadas, que no caso de autos, a Orde impugnada nin esgrimiu nin xustificou".