Gandeiros galegos polo "modelo asturiano" para conservar o lobo; "modelo á carta dos lobbys cazadores" din ecoloxistas

Representantes de Unións Agrarias, a Asociación para a Conservación e Estudo do Lobo Ibérico e da organización Grupo Lobo Galicia, ligada ao colectivo ‘Censo Lobo Ibérico’, atenden a Galiciapress nesta segunda entrega sobre a situación do lobo ibérico en Galicia e debullan o plan de conservación asturiano que estudan exportar outras autonomías, así como as presuntas fraudes existentes que engordan a cifra de ataques de lobo aos rabaños.


|

Representantes de Unións Agrarias, a Asociación para a Conservación e Estudo do Lobo Ibérico e da organización Grupo Lobo Galicia, ligada ao colectivo ‘Censo Lobo Ibérico’, atenden a Galiciapress nesta segunda entrega sobre a situación do lobo ibérico en Galicia e debullan o plan de conservación asturiano que estudan exportar outras autonomías, así como as presuntas fraudes existentes que engordan a cifra de ataques de lobo aos rabaños.


Mentres desde o sindicato destacan a importancia da caza para o control poboacional, os grupos ecoloxistas, que sinalan, como na primeira entrega, que o impacto sobre a gandería en Galicia é mínimo, avogan por outros métodos e por incluír ao lobo no LESPE para dotalo de máis protección.


Lobos



Co debate sobre a inclusión ou non do lobo ibérico no Listado de Especies Silvestres en Réxime de Protección Especial (LESPE) aínda encima da mesa, o principal punto diferencial para que isto non se produza é a incidencia do animal sobre a gandería, algo que preocupa aos gobernos de Galicia, Asturias, Cantabria e Castela e León, encargados de paralizar, polo menos momentaneamente, esta proposta para blindar ao lobo no norte peninsular.


As administracións rexionais cruzan reproches co Goberno de España, ao que acusan de non querer dialogar. Entre medias, cazadores, gandeiros e ecoloxistas enfróntanse en debates sobre se entre a poboación do lobo é necesario aplicar un control cinexético, algo que non se dá ao sur do Douro, onde a caza destes exemplares carrexa importantes sancións.


“A CAZA É O SISTEMA QUE UTILIAZA A NATUREZA”

En Unións Agrarias, onde celebran que se paralice a proposta, recalcan que, ante todo, a prioridade é “conservar a especie”. “Isto só pódese lograr se se actúa de maneira intelixente para garantir a súa presenza na natureza, compatible coa actividade gandeira, que coida o noso medio ambiente”, destaca Xacobo Feijoo, responsable de Desenvolvemento Rural en UU.AA. Na mesma liña, a presenza do lobo nos montes galegos é un factor diferencial “na prevención dos incendios forestais pola súa xestión territorial”, ademais de que con o lobo prodúcense “alimentos seguros, de calidade superior”.


Con todo, máis aló da etiqueta que se lle poña á especie nun catálogo nacional, desde Unións Agrarias defenden a actuación contra o lobo por medio da caza, “unha ferramenta de xestión”, “cando sexa necesario” e sempre “mediante criterios científicos e técnicos”. A caza, para UU.AA., segue sendo “unha necesidade para equilibrar a poboación de fauna salvaxe” e valoran que é importante facer unha diferenciación para non mesturar na xestión “ideoloxías nin elementos demagóxicos”. “Despois de todo é o sistema que utiliza a natureza: o lobo caza, o raposo caza, o xabaril caza, as aves cazan, os réptiles cazan… E o ser humano ten que cazar en determinadas circunstancias”, puntualiza Feijoo.


Válenos o modelo asturiano: alí onde hai ataques recorrentes, mandas ou exemplares problemáticos, autorízase unha acción puntual de caza que executan gardas do Principado mediante esperas”, esgrime Feijoo, que tamén defende métodos cirúrxicos para o control da especie, algo que ha lograr o control de “ata 60 exemplares nun ano en Asturias, sen que a especie estea en absoluto ameazada”.


COMO FUNCIONA O MODELO ASTURIANO?

Este modelo, o asturiano, é o que máis éxito tivo entre as administracións no que a aplausos refírese. Pero, en que consiste exactamente? Na teoría, este plan de conservación deixa a porta aberta á caza do lobo ibérico se se rexistran casos de ataques do lobo a gandos ou mandas que puidesen causar problemas no desenvolvemento da actividade humana. Para os grupos animalistas, este método non é máis que un “modelo á carta dos lobbys cazadores e gandeiros” para converter estas cacerías, que deberían aplicarse puntualmente, na norma xeral.


Os gobernos, medorentos de que a entrada do lobo no LESPE supoña un risco para a gandería extensiva, tan presente nas catro comunidades autónomas remisas á súa incorporación, fan fincapé en que os seus plans de xestión lograron “unha información fiable e continua do que sucede coa evolución das poboacións, cos danos á gandería e coa conflitividade social asociada á súa xestión”.



Como réplica, desde o Fondo para a Protección dos Animais Salvaxes (FAPAS) denuncian que falsear ataques ao gando converteuse nunha práctica recorrente por parte dalgúns gandeiros. “Unha planificación de pagos de administracións como a de Asturias, que fai política co lobo, converteu os danos de lobos ao gando equino de ata un ano de idade nunha fabulosa fraude”, lamentan, á vez que piden máis controis e unha peritaxe máis estrita para que se saiba de certo cantas mortes do gando corresponden a ataques de animais salvaxes e non engordar falsamente as estatísticas que acaban determinando onde se abre a veda do lobo. 


Pero non só os grupos ecoloxistas opóñense ao modelo asturiano. Hugo Morán, secretario de estado de Medio, tachou de “fracaso” a política asturiana respecto diso e trasladou os criterios científicos que indican a necesidade de cambiar ao lobo ibérico de categoría e dotalo dunha maior protección.


UN IMPACTO “INSIGNIFICANTE ESTATISTICAMENTE”

A lectura que fan as plataformas ecoloxistas respecto diso é diametralmente distinta. Desde ASCEL, pioneiros a nivel estatal á hora de reclamar máis protección para a especie, tachan o impacto do lobo no rural galego nestes momentos de ser “non significativa estatisticamente”.


Os danos, aínda computando os incertos, non son reseñables con respecto á produción agrogandeira, nin en número nin en porcentaxe de renda”, insisten, e regresan ao argumento de FAPAS: “O lobo pode aproveitar animais mortos por outras causas, mesmo naturais, e entre esas outras causas, poden darse ataques de cans incontrolados (definidos como os cans con propietario identificable ou non, que deambulan sen control no espazo e no tempo)”.

Deste xeito, admiten que a fraude “non é descartable”. “É moi importante apuntar que a PAC financia aos agricultores ou gandeiros para sustentar o medio, e o medio inclúe e precisa lobos”, lembran.


En cambio, para Unións Agrarias esta postura é froito “do descoñecemento máis absoluto da realidade”. “O único interese que se me ocorre que podería haber sería para cobrar unha indemnización. Pero o procedemento que se segue nas Comisións de Valoración dos danos do lobo é rigurosísimo a día de hoxe, chegando ata probas de ADN en caso de dúbida”, argumenta Feijoo. De feito, inviste o manifesto dos ecoloxistas e sinala que “hai danos que non se denuncian” e outros “que se denuncian e que, por rigorosidade do procedemento, quedan excluídos da axuda, aínda sendo reais”.


UN RURAL QUE “AGONIZA” E CON “PROBLEMAS MAIORES”

No Grupo Lobo Galicia, vinculado á plataforma ‘Censo Lobo Ibérico’, despexan as dúbidas do impacto “tanto económico como emocional que o lobo produce nas explotacións galegas”, aínda que subliñan que na comunidade “existe unha marxe de mellora moi importante en canto á aposta de traballo orientada cara á adopción de medidas preventivas nas explotacións”.


Jesús Criado, coordinador da organización en Galicia, considera é fundamental “aprender a convivir cos lobos”. “Creo que é máis importante e rendible o investimento en axudas públicas encamiñadas á implementación de medidas preventivas que as actuais políticas de pago por danos con independencia de ter esas medidas preventivas nas explotacións”, expón Criado, que ademais, recalca que se trata de algo “ilegal”. “O plan de Xestión do lobo é moi claro respecto diso e apunta que se denegarán ou minorizarán os pagos por danos a aquelas explotacións carentes de medidas preventivas”.



Por outra banda, sobre as presuntas fraudes, matiza que aínda que algúns ataques de cans achácanse inxustamente ao lobo, manifesta que un elemento diferenciador sería “recoñecer os ataques como de cánido e pagar inicialmente eses ataques con independencia de que fosen de lobo ou can e pagar esas indemnizacións dunha maneira moito máis áxil do que se realiza na actualidade”. “Sería necesario realizar estudos de seguimento desas explotacións con danos recorrentes, porque o verdadeiro problema son os danos recorrentes e ver quen ou que está a provocar eses danos e ver que se pode mellorar nas medidas preventivas adoptadas”, afirma Criado. 


No caso do rural galego chove sobre mollado: morren máis animais na explotación que os que morren por ataques”, critica Criado, que ve en lobo un chibo expiatorio “dun rural que agoniza debido a problemas moito máis graves como os baixos salarios, provocados polos baixos prezos dos produtos, ou a falta de substitución xeracional”.

Sen comentarios

Escribe o teu comentario




He leído y acepto la política de privacidad

No está permitido verter comentarios contrarios a la ley o injuriantes. Nos reservamos el derecho a eliminar los comentarios que consideremos fuera de tema.

Galiciapress
Praza da Quintana, 3; 15704 Santiago de Compostela
Tlf (34)678803735

redaccion@galiciapress.es o direccion@galiciapress.es
RESERVADOS TODOS OS DEREITOS. EDITADO POR POMBA PRESS,S.L.
Aviso legal - Política de Cookies - Política de Privacidade - Configuración de cookies - Consello editorial - Publicidade
Powered by Bigpress
CLABE