"Non só te xogas a túa vida e a da túa familia, tamén soportas a presión do SERGAS que che machuca"

Santiago non ten profesionais de UCI de os que tirar para substitucións porque os que puideron emigraron fuxindo da precariedade. Esta é unha das denuncias do colectivo de profesionais de coidados intensivos que hoxe se manifesta ante o CHUS.

Os traballadores da UCI de o Hospital Clínico Universitario de Santiago  protestan este xoves 5 de novembro ás 12 horas   para denunciar a "pésima xestión da dirección do hospital" despois da decisión tomada a semana pasada para cancelar os permisos ao persoal de enfermería e auxiliares. 

Rosa González, traballa da UCI santiaguesa, denuncia en conversación con Galiciapress as "presións" e "chantaxes" que sofren por parte da xerencia, que di incumpriu as promesas pactadas "antes da campaña electoral" para modernizar unha unidade que data de 1999. Só unha ducha para todo o persoal, EPIs reutilizados da primeira onda, persoal obrigado a dobrar quendas e contratos precarios levaron a estes profesionais a unha situación límite: “A xente está moi queimada con esta xerencia e con esta área sanitaria".

Protesta dos trabajdores da UCI de Santiag oel 8 de xuño antes do inicio da segunda onda do coronavirus nunha foto da súa facebook 

No ollo do furacán desta segunda onda do coronavirus atópase a área sanitaria de Santiago de Compostela e, máis concretamente, a capital galega, que vive unha preocupante escalada de positivos. Esta crise golpeou ao Hospital Clínico Universitario de Santiago, onde as Unidades de Coidados Intensivos (UCIs) contan xa cunha ducia de pacientes con coronavirus. Con todo, e sen ser as cifras alarmantes do momento crítico da primeira onda (as cifras oficiais falan unha ocupación menor do 50% en coidados intensivos), no hospital moitos profesionais sanitarios din estar ao límite das súas forzas, polo que  convocanuna manifestación para este xoves 5 de novembro ás 12 horas ante o complexo hospitalario.

Rosa González é unha das traballadoras da UCI do CHUS e unha das portavoces da unidade. Quéixase de xornadas maratonianas ás que ven sometidos desde hai tempo, unha situación que agora se agravou despois da decisión da xerencia do hospital de suspender os permisos e as vacacións do persoal de enfermería e auxiliares ante a carencia de efectivos para suplilos.

PROMESAS ELECTORAIS? INCUMPRIDAS

Desde o persoal indican, en primeiro lugar, que a asistencia está “garantida” pero só grazas ao “tremendo esforzo que están a realizar os profesionais sanitarios”. Nese sentido, González considera que esta situación podía ser “admisible” na primeira onda, onde a improvisación foi a folla de roteiro do conxunto da sanidade mundial ante algo tan descoñecido como o coronavirus, pero que nestes momentos “non ten xustificación”.

“Tras a primeira onda pelexamos por unha UCI digna, mellor para os nosos pacientes, para a súa seguridade, integridade e dignidade dos nosos pacientes, e conseguiuse. Asinamos un documento onde as autoridades acordaron facer unha reestruturación da UCI”, relata González, á vez que tacha a unidade, que data de 1999, de “obsoleta, arcaica e precaria”.

A pesar dese compromiso, onde se establecía que as obras comezarían leste mesmo verán, o acordo quedou nun mero papel mollado. “É un compromiso asinado pola xerente xusto antes da campaña electoral…iso se cadra ten algo que ver”, reprochan os empregados do complexo dirixido por Eloina Núñez.

É unha UCI aberta, sucia, onde non hai unha soa parte limpa, polo que o persoal que alí traballa ten que estar as sete horas ou as dez da quenda de noite co EPI posto sen poder sacalo en ningún momento

“Carece de cubículos, é unha UCI aberta, sucia, onde non hai unha soa parte limpa, polo que o persoal que alí traballa ten que estar as sete horas ou as dez da quenda de noite co EPI posto sen poder sacalo en ningún momento, o que supón unhas condicións laborais moi duras”, comentan. Nesa mesma liña, denuncian que a pesar de que as duchas eran un elemento fundamental do acordo alcanzado, carecen de duchas para o persoal.

“Contamos cunha ducha de 60x60 do século pasado para todo o persoal. Iso significa que tes que facer cola para asearte e sales de traballar sobre unha hora e media máis tarde. É lamentable e terceiromundista”, critican a unha dirección que con isto “demostraron que houbo tempo suficiente para as obras, pero que non había ningunha intención de facelas”.

“MALTRATADOS” E “CHANTAJEADOS” POLO CHUS

As denuncias en todo caso caeron en saco roto e a única determinación que tomaron desde a dirección é a de suspender os permisos coa xustificación de que as listas de contratación atópanse esgotadas e que non teñen persoal ao que recorrer en casos de ausencias ou baixas. “A xente está moi queimada con esta xerencia e con esta área sanitaria. Os profesionais fóronse a outras áreas ou directamente a outras comunidades que ofrecen mellores contratos ou mesmo fóra de España”, afirma González, que leva o foco á precariedade do sector para explicar a ausencia de persoal disposto para esta segunda onda da enfermidade.

Ao fío disto, González tamén denuncia “chantaxes” e “acoso” que sofre o persoal do complexo nuns malos tratos “que vén de lonxe”. 

“Moitos se foron porque fomos moi maltratados, tanto contratados como fixos. Non tes só a sobrecarga física e psíquica que supón o COVID, porque te xogas a túa vida e ademais pos en risco aos teus seres queridos cando volves a casa, senón que tamén tes a presión da túa propia dirección que no canto de animarche, axudarche ou facilitarche o traballo, acósache, machúcache, obriga a traballadores a dobrar quendas, chámanche a horas intempestivas da noite para que vaias traballar no teu único día de descanso…foi unha falta de previsión absoluta que nos levou a unha situación límite na que nos atopamos esgotados en todos os sentidos”.

Do mesmo xeito, reprenden ao SERGAS pola nula previsión para esta segunda onda e advirten que houbo unha formación nula para estes profesionais durante o verán para preparalos ante os meses de outono que se anunciaron como os máis duros, o que provocou que este persoal vísese “desbordado”.

Isto coincide con as denuncias que realizaron profesionais de enfermería da área de Ourense a leste mesmo medio hai apenas dúas semanas, cando puxeron de manifesto a pouca anticipación da área auriense para formar ao persoal de UCI, un persoal que necesita dunha formación específica polas características do seu posto, o que dificulta máis se cabe a contratación de persoal cualificado para esa área. “Durante este tempo apenas se formou a persoal para atender estas camas de críticos. Pedimos plans específicos de formación para o persoal nestas áreas pero isto non se chegou a facer", lamentaba Asunción Maus, de SATSE Ourense.

“É IMPOSIBLE SABER QUE VAI A PASAR”

Doutra banda, os profesionais da UCI compostelá denuncian a preocupante carencia de material e medios cos que traballan, obrigándoos a “reutilizar EPIs da primeira onda, e podémolo demostrar”. “Batas relavadas ás que lle faltan as tiras para atar, máscaras contadas, FFP2 restrinxidas, as gomas das lentes protectoras están gastadas… as cousas ben non están”, explican.

O escenario en Santiago, segundo os últimos datos, parece mellorar nos últimos días, pero nun escenario tan cambiante como o COVID-19 é imposible baixar a garda e en calquera momento pode darse unha explosión nas cifras. No caso de que se produza un repunte pronunciado no número de hospitalizados, González admite que, tal e como están as cousas, “é imposible saber que vai pasar” e manda a pelota ao tellado das autoridades sanitarias, encargadas de tomar as decisións. “Nós o único que facemos é dar o 100% e estar sempre ao pé do canón, non podemos ocuparnos tamén da xestión do centro”, insiste.

Con todo, González recalca que a manifestación deste xoves non busca compensacións económicas ou de máis días de descanso nin melloras salariais para os traballadores, senón que se realiza en prol das melloras laborais que repercuten de forma directa na asistencia aos usuarios. “Nós non temos vacacións de verán e de inverno. A xente que tiña agora vacacións é porque non as puido gozar antes, pero agora denéganllas. Van estar un ano e medio ou dous anos sen descanso?”, cuestionan os empregados.

“Queremos unhas condicións dignas de traballo, que se nos respecte como profesionais por parte dos nosos superiores e todo o que pedimos é pola nosa seguridade e pola dos nosos pacientes. Por unha calidade asistencial”, subliña González.

“Fomos unha das mellores sanidades do mundo e queremos seguir mantendo ese nivel e por iso estamos a loitar, por unha calidade asistencial de primeira. Estaremos mañá polos pacientes, que se merecen o mellor, e porque todo somos pacientes potenciais”, lembra González, á vez que agradece o apoio recibido tanto polos usuarios do centro como polo resto de compañeiros sanitarios, aos que anima a sumarse ás súas reivindicacións e ir “todos a un tempo”, xa que teme que esta medida de suspender os permisos aos traballadores chegue a outras áreas galegas: “O malo sempre se copia”.

Imaxe reinvidicativa do Facebook dos traballadores