​Este é o mes de xuño do Celta: seis partidos e tres finais contra rivais directos

O cadro celtiña medirase a Real Valladolid, Arabés e Mallorca ao longo do mes, tres equipos que, como os celestes, pelexan pola permanencia.

O Vilarreal será o rival na reestrea do cadro vigués mentres que Barça e Real Sociedade, dous equipos fóra da liga do Celta, probarán aos de Óscar García antes de viaxar a Son Moix.

O Celta de Vigo apura os últimos días antes de volver ao terreo de xogo

Como diciamos onte, o Celta de Vigo vén de alzar o voo e coller o impulso suficiente como para abandonar a zona baixa da táboa. E dicimos vén porque, aínda que fai xa máis de tres meses desde o seu último partido, o cadro celeste conserva un fantástico refacho de cinco partidos consecutivos sen perder, a pesar de tourear en prazas tan complicadas como o Bernabéu ou Os Cármenes. Estes nove de quince puntos sacaron ao cadro vigués do pozo, que agora, coa volta do fútbol, enfróntase a un calendario complicado pero que, nesta suposta igualdade de condicións da que parten todos os equipos, podería darlle un gran empuxón cara á permanencia.

O DESPRAZAMENTO MÁIS CURTO…DE MÁIS DE 400KM

En cuestión de nove días o Celta vivirá a que se podería denominar a súa “semana tranquila” xa que xogará dous duelos en Balaídos e realizará o desprazamento máis curto do campionato. Curiosamente, para o club celtiña, o equipo máis próximo é o Real Valladolid, a máis de 400km de distancia. Con todo, o duelo no José Zorrilla é a viaxe máis curta para o equipo da Ría de Vigo. Isto será o mércores, ás 19:30 horas, pero entre medias, os de Óscar García enfrontaranse ao Vilarreal este sábado ás 17 horas e o vindeiro domingo ao Arabés, ás 14 horas, o peor horario posible tanto para xogadores como para afeccionados.

O partido ante os amarelos, equipo ao que o Celta parece tomalo a medida nos últimos anos, pode ser unha boa pedra de toque para Aspas e compañía, que neste tempo de confinamento e regreso a A Madroa deberían asimilar os conceptos que Óscar García leva tentando inculcar aos seus pupilos desde o seu desembarco alá polo mes de novembro. Nos últimos partidos, a pesar da evidente falta de puntería, parecía atopar un certo equilibrio no xogo, pero ante o Vilarreal deberá confirmar esa tendencia.

Os duelos ante Real Valladolid e Arabés, aos que separan do Celta tres e seis puntos respectivamente, son pola súa banda dous finais anticipadas. Gañar ante valisoletanos e vitorianos supoñería dar unha estocada moi importante a dous rivais directos polo obxectivo da permanencia. Con todo, tanto o equipo de Sergio como o de Garitano destacan por ser dúas escuadras ben ensambladas e ás que resulta moi difícil meter man. Os blanquivioletas son, co Celta, o equipo que máis veces empatou este curso: once táboas. Isto é un bo indicador de ao que se terá que enfrontar o conxunto celtiña.

A COSTA DE FIN DE MES

Unha vez termine a semana, o Celta terminará o mes visitando Anoeta e Son Moix, ademais de recibir ao Barcelona. Para entón, os equipos xa estarán máis rodados pero cunha gran acumulación de partidos en moi poucas horas, polo que a pericia dos adestradores á hora de reservar ás súas mellores pezas ou adaptar a súa futbol a diferentes estilos será o elemento diferenciador en moitos aspectos. Neste duelo de lousas Óscar García medirase a un home de infinitos recursos como Imanol Alguacil, un técnico fiel á mesma filosofía cruyffista de García como Quique Setién e a un adiestrador como Vicente Moreno, ao que a necesidade lle obriga a levar aos seus raparigos ao límite.

Por desgraza, os resultados da primeira volta ante estes equipos non convidan precisamente o optimismo: un punto de nove posibles, rabuñado contra o Mallorca nun partido decepcionante en Balaídos. Pero agora, tras tres meses parado, todo cambiou e de nada valen os prognósticos que había en marzo. O Celta volve coas pilas cargadas e disposto a asaltar a salvación.