Non se pode investir a Puigdemont a distancia, falla o Constitucional

O Pleno do Tribunal Constitucional declarou por unanimidade inconstitucional e nula serie de artigos da lei do Parlament que permiten celebrar sesións do Govern a distancia e investir ao presidente da Generalitat por vía telemática, iniciativa aprobada en 2018 para que o expresident Carles Puigdemont puidese ser investido desde a cidade de Bélxica á que se marchou para eludir os cargos por rebelión no Tribunal Supremo.

En concreto, nunha sentenza da que foi relatora o Maxistrado Antonio Narváez, o tribunal de garantías estima parcialmente o recurso de inconstitucionalidade que interpuxo a Presidencia do Goberno contra os artigos 1 e 2 e a disposición adicional da Lei do Parlamento de Cataluña 2/2018, do 8 de maio.

Estes preceptos establecen que o Pleno do Parlament de Catalunya pode autorizar por maioría absoluta que o debate de investidura dun presidente celébrese sen a presenza ou sen a intervención do candidato, que, nese caso pode presentar o programa e solicitar a confianza da Cámara por escrito ou por calquera outro medio telemático.

O Constitucional lembra a súa propia xurisprudencia para incidir en que "unha investidura na que o candidato non comparecese presencialmente ante a cámara para solicitar a súa confianza sería contraria ao bloque de constitucionalidade" pois aínda que as normas "non establezan expresamente o carácter presencial da investidura, esta esixencia é inherente á natureza deste procedemento".

Entende así que a ausencia vulneraría o dereito dos deputados para exercer o seu cargo público sen perturbacións ilexítimas e de conformidade co previsto na lei e nos principios constitucionais.

Na mesma liña, declara a inconstitucionalidade e nulidade da Disposición Adicional desa mesma lei porque "prevé a modificación do Regulamento do Parlamento para regular unha investidura non presencial, que é contraria á Constitución e ao Estatuto". Tamén anula o artigo 2 da lei, que é o que regula os medios telemáticos que se utilizarían nestes casos.

Sobre a aplicación destas tecnoloxías para as reunións do Govern, a sentenza explica que tal e como está redactada a lei do Parlament, dáse discrecionalidad ao Executivo para elixir como organizalas, de modo que poderían ser todas a distancia ou ter ao presidente ou a todo o gabinete no estranxeiro, cando segundo a Constitución e a lexislación vixente, "a celebración non presencial das sesións" do Executivo debe obedecer "a casos xustificados, excepcionais e (con) as oportunas garantías".

O Constitucional recalca a importancia da interrelación "directa e inmediata" nos procesos deliberativos e decisorios propios de calquera Executivo, pois a separación física non permite coñecer todo o que está a suceder noutro lugar. 

Di que nunha reunión a distancia poida que non estean debidamente protexidas as funcións dos membros dun Goberno, desde exercer sen interferencias externas a ter garantida a súa propia seguridade e liberdade ou o segredo das deliberacións.

En consecuencia, anula os tres apartados do artigo 35 que fixan os medios telemáticos que pode usar o Govern nas súas reunións a distancia, debido a que estas regúlanse "sen o carácter excepcional que necesariamente deben ter" e equiparando plenamente as reunións presenciais coas telemáticas e excluíndo "sen establecer causa, motivo nin garantía de ningunha clase", a sentenza de nomear un suplente nos supostos de ausencia.

Con todo, non pon obxección á previsión da norma que permite que para "convocar" e "remitir actas" empréguense medios telemáticos, dado que se trata de funcións puramente documentais que non implican deliberación nin toma de acordos.