Pesar pola morte de Manuel Vilanova, gran renovador da poesía galega

Un dos seus poemarios, 'A esmeralda branca', gañou no seu día o Premio Nacional da Crítica

O poeta de Barbantes, Punxín (Ourense), Manuel Vilanova (1944-5 de marzo de 2019) faleceu o martes en Vigo, segundo informa a Asociación de Escritores en Lingua Galega (AELG).

Vilanova é autor de 'E direivos eu do míster das cobras' (1980), considerado por escritores como Álvaro Cunqueiro, Varela Jácome, Fernández del Riego e Xosé María Álvarez Blázquez como o poemario máis innovador da lírica galega contemporánea.

OBRA EN ESPAÑOL
Previamente, realizara un longo poema, a súa primeira obra en galego, 'A tarde chea de verán', dedicada ao poeta Celso Emilio Ferreiro. Todo iso, tras obras en castelán como  'El cazador de días', sobre o cal Eduardo Branco-Amor dixo que era un dos 15 mellores libros que lera.

BIOGRAFÍA
Estudou Filoloxía Románica en Compostela, onde fixo a súa memoria de licenciatura sobre 'A evolución da poesía', de Rafael Alberti. Doutorouse pola Universidade Complutense coa tese 'A soidade na poesía de Luís Cernuda'. Catedrático de ensino medio de lingua e literatura españolas, exerceu en Vigo.

En 1985 sacou á luz o libro de poemas en galego 'A lenda das árbores de prata', que recibiu o Premio da Crítica Galega. Entre outras obras, atópase o poemario 'A esmeralda branca', Premio Nacional da Crítica; 'Antonio das mortes e a muller de verde' (2010); 'Nin sequera non ceo' (2011); 'Un banco na Gran Vía (2016) e 'A substancia dás horas' (2017).

A través das redes sociais, o director da editorial Galaxia, Francisco Castro, mostrou o seu pesar polo falecemento e lembrou os tempos nos que Vilanova foi o seu profesor de Literatura Española no Instituto da Guía, en Vigo, e como exerceu de influencia nas súas lecturas. "En parte son hoxe escritor grazas a ti", díxolle no seu día ao seu mestre.