O Celta enfróntase a unha empinada costa de xaneiro

O Celta ten por diante un xaneiro moi complicado, onde recibirá en casa ao Valencia e visitará a dúas recien ascendidos. En Balaidos teñen a vista posta no mercado de fichjes en busca centrais.

O Celta caeu derrotado no primeiro partido do ano / Foto: RC Celta

O ano empezou da peor maneira posible. O Celta de Vigo, que talvez mereceu máis sorte ante o Athletic de Bilbao, caeu derrotado por 1-2 en Balaidos ante os leóns. A nave celtiña chocou contra a que era a primeira pedra de toque de 2019, e o resto de partidos deste primeiro mes do ano son terriblemente enganosos, polo que xaneiro pode afundir ou encumbrar ao cadro vigués de forma definitiva. Con todo, na situación actual do equipo, para o afeccionado celeste a costa de xaneiro aseméllase máis a un K2, e o seu equipo, que empeza o ano con Iago Aspas e Costas na bancada con senllas lesións musculares, parece haberse ido ao Himalaya sen crampones, sen piolet e sen unha rebequita que botarse por encima cando refresca.

O Celta volveu ser ante o Athletic ese equipo que quere o balón, que ataca e morde, pero terroríficamente débil en defensa. Con Cabral de novo no once, a entidade olívica viuse obrigada a revisar a lista que enviaron ás súas maxestades de oriente, onde o primeiro e o último desexo é renovar unha zaga que necesita centrais, e máis cando sabemos que Cabral non vai renovar, Junior Alonso xa se foi e Roncaglia está máis fose que dentro. Sumado á lesión de Costas, que aínda non ten unha data de regreso, só Araujo está dispoñible para Cardoso no eixo da defensa.

E non é por culpar da derrota a Cabral, xa que o Celta topouse coa mellor versión de Herrerín e cun gran Iñaki Williams, pero o arxentino queda retratado nos dous goles bilbaínos: no primeiro tanto está moi lento á hora de frear a Williams; no segundo deixa pasar incomprensiblemente un balón que deixa só ao nove branquivermello para que supere sen problema a Rubén Branco. Defensores e defensores é o que necesita Balaidos.

O CALENDARIO DO CELTA

Traseiros para un xaneiro que vai ser realmente complicado. O calendario, a priori, pode parecer alcanzable, con partidos ante dous recentemente ascendidos e un Valencia vindo a menos, pero na necesidade deses equipos reside o seu perigo. A día de hoxe o Celta atópase en décimo cuarta posición, un punto por baixo do Valencia e cos mesmos díxitos do Real Valladolid. Pero os vigueses terán que visitar Vallecas, fogar do antepenúltimo, un equipo necesitado de puntos e que co novo esquema de cinco defensas parece atopar o xogo que lle vai a definir esta tempada, sendo un conjunt moi serio en defensa cando ten vantaxe no luminoso, aínda que lle custa facer goles.

O mesmo ocorre co Real Valladolid. O Celta viaxará ao José Zorrilla para medirse a un equipo coa pólvora mollada, pero que sabe perfectamente ao que xoga. O cadro valisoletano é, xunto co Xetafe, o equipo máis e mellor traballado no aspecto táctico. Sergio soubo suplir a falta de calidade cunha seriedade e unha orde exemplar no aspecto defensivo. Só 20 goles encaixou Masip, os mesmos balóns que recolleu do seu arco Ter Stegen, gardameta do líder de Primeira División.

Pola súa banda, este xaneiro o Celta só xogará un partido máis como local. Ante o Valencia de Marcelino, o equipo máis decepcionante desta primeira volta. Os ches non deron o nivel esperado e atópanse moi lonxe dos postos europeos que, teoricamente, estaban reservados a principio de curso para a entidade de Mestalla. Os de Marcelino adoecen a falta de gol, pero con 16 tantos en contra, os mesmos que a favor, demostra ser un equipo ao que é moi difícil facerlle dano. Ademais, ao Valencia foille case mellor este ano fóra de casa que no seu campo, polo menos no que a nivel de xogo refírese, polo que en Balaidos podemos ver un equipo máis solto que o que se ve a beiras do Mediterraneo.

Doutra banda, o Celta pode apoiarse en que tanto Real Valladolid como Valencia xogan Copa do Rey, unha competición que o Celta xa abandonou, polo que chegarán ao choque coas pernas un pouco máis cargadas que os xogadores celestes. Ademais, ante o Athletic o Celta puido xuntar por fin a Okay, Fran Beltran e Lobotka, o que promete ser o centro do campo do conxunto olívico, polo menos ata o regreso de Aspas, que entón ou se atrasará a Brais ao centro do campo, mandando a un dos tres á banqueta, ou caerá Boufal do once para deixar sitio ao de Moaña.

O que é seguro é que o Celta ten moito que pelexar para sacar adiante unha tempada moi complicada. Se os resultados non acompañan, e vista a situación do equipo é unha posibilidade que hai que contemplar, o apurado proxecto de Cardoso podería desmoronarse como un castelo de naipes, aínda que se a moeda cae de fronte, o Celta terá moito gañade para afrontar a segunda volta. Winter is coming, e ao Celta parece pillarlle en bermudas.