Puigdemont, Ladbrokes e o Nobel do ridículo

Din que o diñeiro o pode todo. Eu engadiría que case todo. Un imbécil, entre outras moitas especímenes, non deixa de selo por moito diñeiro que manexe, que non adoita ser seu.

Este pasado mércores, os medios de comunicación facíanse eco dunha noticia que non só era imposible, senón que atentaba á intelixencia humana. A “bomba” informativa referíase a que Puigdemont estaba nas quinielas do Nobel da Paz 2018. Así o publicaba a revista Time que algúns a cualifican como a biblia en Estado Unidos. Tamén en Catalunya está TV3, que é o sursum corda da credibilidade. O titular de Time era confuso, con todo, algúns interesados déronse présa, aproveitando a confusión, en difundilo. Cousa moi fácil hoxe en día coas ferramentas que existen.

A realidade é ben distinta. Unha das casas de apostas máis importantes, Ladbrokes, é a que lanzou “” a campaña do bulo informativo da designación de Puigdemont ao Nobel. Os candidato ao tan importante galardón non figuran en ningunha lista pública, nin a propia Fundación facilita os nomes das persoa que están nomeadas. Só quen propón aos candidatos, como no caso que nos ocupa independentistas? e os que lle fan o xogo, filtran de maneira interesada os nomes... Por certo Ladbrokes opera en España desde o 2003 baixo os nomes de LBapuestas que ofrece apostas deportivas, póker, casino etc.

O xogo do candidato Puigdemont formou parte dunha campaña de márketing que supoñemos non foi gratis. Por que ía espertar interese da casa de aposta o fuxido Puigdemont? Quen pagou e cal foi o custo de a acción publicitaria? Nada é casual e este tipo de actuación non é espontánea, como os cogomelos que saen no bosque.

O que non calibraron os creativos da acción é que ser noticia por semellante majadería máis que un triunfo é un bochorno para  os que teñen aínda un pouco de sentido do ridículo. Saír por saír só axuda a apreciar a calidade dos protagonista. 

O malo do asunto é que pagouse con diñeiro público? Está detrás da operación o valente e fiel servidor, Joan María Piquei, o que ten ideas tan brillantes que na maioría de ocasións explotan?, Se é así, non estivo só. Detrás, escondidos, hai uns cuantos máis que tal e como está a situación prefiren estar entre bambalinas e non dar a cara para que o morto cárguenllo a outro.

O escritor e xornalista galego, Wenceslao Fernández Flórez, cun gran sentido do humor, dicía “Era parvo, pero era políglota, co cal dicía sandeces en varias linguas”. Sobran comentarios.

'Puigdemont, Ladbrokes e o Nobel do ridículo' publicouse orixinalmente en catalunyapress.es