Empresario de barbarías de Santiago, Vigo e Pontevedra; condenado a cárcere por non pagar Seguridade Social

O tribunal, con sede en Santiago de Compostela, fixou ademais unha multa que ascende aos 836.806 euros, ao considerar que a fraude cometida entre os anos 2015 e 2019 foi unha práctica deliberada e constante. La xustiza galega determinou que a cantidade defraudada supera con fartura o limiar dos 120.000 euros, o que agrava a cualificación do delito. Esta sentenza chega nun momento de especial vixilancia por parte da Inspección de Traballo en Galicia, que intensificou o control sobre as sucesións empresariais opacas que buscan baleirar de activos a sociedades debedoras.

Un armazón de barbarías no eixo atlántico

A investigación xudicial ha posto o foco na actividade de varias sociedades limitadas vinculadas ao condenado, como Miacar Barbaría, Team Salon ou Deseño Hórreo, con centros de traballo en varias localidades de Galicia.

A sentenza, remitida polo TSXG aos medios, detalla como o empresario movía aos seus traballadores dunha empresa a outra —especialmente desde a comunidade de bens orixinal no centro comercial Área Central de Santiago— cara a novas estruturas limpas de cargas. Deste xeito, mentres as anteriores acumulaban falta de pagamentos, a actividade comercial continuaba baixo unha aparencia de normalidade administrativa.

As entidades que, segundo a citada sentenza, formaban parte deste armazón empresarial en Galicia e que o tribunal vinculou coa actividade do condenado son as seguintes:

• A comunidade de bens orixinal situada estivo situada no local 22 do centro comercial Área Central, en Santiago de Compostela. Foi o núcleo onde se iniciou a actividade e onde comezou a xerar a débeda principal antes do transvasamento de empregados.
• Miacar Barbaría SL: Situada tamén no local 22 de Área Central (Santiago). Esta sociedade absorbeu a gran parte do persoal da comunidade de bens anterior e acumulou falta de pagamentos propia mentres o acusado exercía como administrador único.
• Deseño Hórreo 51 Baixo SL: Empresa con domicilio social na rúa do Hórreo de Santiago de Compostela. Segundo a sentenza, recibiu a oito traballadores que previamente prestaban servizos na comunidade de bens orixinal.
• Deseño As Cancelas SL: Localizada no Centro Comercial As Cancelas, na Avenida do Camiño Francés (Santiago). Contaba cunha decena de empregados, dos cales a metade procedían do negocio matriz do acusado.
• Team Salon SL: Sociedade con sede na rúa Zamora de Vigo. O empresario actuaba aquí como administrador solidario e a xustiza vincúlaa directamente coa débeda xerada pola falta de pagamento de cotizacións.
• Deseño Pontevedra SL: Situada na rúa Cruz Gallastegui da cidade de Pontevedra. Do mesmo xeito que as anteriores, formaba parte da rede de salóns de beleza xestionados baixo o mesmo esquema de administración.
• Deseño Vilagarcía SL: Esta mercantil tamén aparece mencionada nos feitos probados da resolución xudicial, figurando o condenado como o seu administrador mancomunado.

O fallo xudicial subliña que non se tratou dunha dificultade puntual económica, senón dunha falta de pago sistemático e unha vontade clara de ocultación. O empresario non só deixou de abonar as cotas correspondentes, senón que tamén incumpriu a obrigación de comunicar os conceptos retributivos e de tramitar as liquidacións a través do sistema electrónico obrigatorio. Esta opacidade informativa é a que, a ollos da Audiencia, diferenza unha insolvencia accidental dunha conduta criminal orientada a defraudar ao sistema público de protección social.

Pola contra, a outra acusada no proceso resultou completamente absolta. Os maxistrados atenderon ás probas que demostran que, aínda que figuraba formalmente na comunidade de bens inicial, atopábase desvinculada da xestión real do negocio desde facía dúas décadas, centrada no coidado da súa familia. Tanto os testemuños dos empregados dos salóns de barbaría como dos asesores fiscais confirmaron que ela non tomaba decisións nin participaba na administración das sociedades radicadas en Santiago ou Vigo.

O dereito á protección social fronte á fraude

A fundamentación da sentenza lembra que o ben xurídico protexido non é só o diñeiro público, senón a viabilidade do sistema de Seguridade Social que garante a protección de todos os cidadáns. A xustiza subliña que, se un empresario atravesa dificultades financeiras reais, existen mecanismos legais como o adiamento de débeda ou o concurso de acredores. Neste caso galego, o acusado non utilizou ningunha destas vías, optando polo mantemento dun esquema de "vasos comunicantes" entre empresas para esquivar a acción executiva da Tesouraría.

A resolución non é firme e aínda cabe a posibilidade de presentar un recurso ante o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (#TSXG). Se A defensa do empresario mantivo durante todo o proceso que non existía vontade delituosa, pero o tribunal considerou que o uso de sociedades interpostas co mesmo obxecto social e os mesmos traballadores é unha proba irrefutable dun mecanismo artificioso.

Este caso súmase a outros procesos recentes na comunidade onde a xustiza busca pór límites á enxeñaría societaria utilizada para precarizar o financiamento do estado do benestar. Ao declarar a responsabilidade civil, o tribunal tamén vincula ás empresas do grupo ao pago das cantidades debidas, tentando asegurar que os fondos defraudados retornen á administración pública. A sentenza serve como advertencia sobre as consecuencias penais de utilizar a fragmentación empresarial como escudo fronte ás obrigacións laborais e sociais.