Acidificación acelerada na ría de Vigo e descenso marcado dos niveis de PH

Unha investigación revela unhas "taxas aceleradas" de incremento da acidificación na ría de Vigo nos últimos 25 anos, con cambios "significativos" no sistema mariño.

Así figura neste estudo de Sara Cameselle, Antón Veo, Daniel Broullón e Fiz F. Pérez, do vigués Instituto de Investigacións Mariñas (#CSIC), así como de María Dores Doval, do Instituto Tecnolóxico para ou Control do Medio Mariño de Galicia (Intecmar), que acaban de publicar na revista científica Scientific Reports --dentro do grupo editorial propietario de Nature--, que recolle Europa Press.

Este estudo revela un marcado descenso nos niveis de pH na ría de Vigo, con uns "sólidos patróns de acidificación" que "son especialmente pronunciados" nas augas superficiais (0-5 metros), onde se observan sistematicamente as taxas máis elevadas, que diminúen coa profundidade.

A investigación apunta a que a deforestación, as actividades de uso da terra e as emisións de combustibles fósiles, entre outras, aumentaron a concentración de dióxido de carbono de 277 partes por millón en 1750 a 417 partes por millón en 2022, co océano como "un maior sumidoiro de CO2" ao absorber o 26% de dióxido de carbono durante a última década. E o CO2 do océano altera o estado químico da auga do mar nun proceso coñecido como acidificación oceánica.

RISCO PARA Os BIVALVOS
O estudo céntrase na ría de Vigo, no límite norte do sistema de afloramiento da corrente de Canarias. No verán, os ventos do norte afastan as augas superficiais da costa, o que provoca o afloramiento de augas máis profundas, frías e ricas en nutrientes.

Este proceso de afloramiento produce un impacto nutritivo nas augas costeiras, o que dá lugar a un apoio esencial á biodiversidade. Como zona costeira, os procesos relacionados co sistema do carbono son diferentes dos do océano aberto, "o que fai que estas zonas sexan máis vulnerables ás presións derivadas das actividades humanas".  Tamén hai diferenzas en función das zonas, posto que as estacións de análises máis interiores son as que presentan as taxas de acidificación máis extremas.

"A variabilidade observada débese á influencia de factores locais como o achegue fluvial, as interaccións terra-mar e os procesos bentónicos sobre a química dos carbonatos da ría de Vigo", conclúe. De tal forma, a investigación identifica "desafíos únicos aos que se enfronta o ecosistema mariño nesta zona", especialmente para organismos como os bivalvos, "cruciais tanto para o tecido ecolóxico como económico da rexión".

E é que "a importante" acidificación observada "supón unha ameaza significativa para estes organismos", polo que identifican a necesidade de estratexias específicas de investigación e conservación para mitigar os impactos e preservar a biodiversidade mariña da ría de Vigo.

Cren que un coñecemento exhaustivo en termos acidificación da ría permite afrontar a "cría selectiva e a xestión de poboacións, os sistemas de amortiguación, a acuicultura multitrófica integrada e a mellora do hábitat".

Nesta liña, apunta a unha selección máis eficaz dos emprazamentos das producións. Por exemplo, "está ben documentado que a auga de mar preto das desembocaduras dos ríos tende a ser máis aceda en comparación coas zonas máis afastadas destas afluencias", unha situación que tamén se observa na ría de Vigo.

Por tanto, este estudo conclúe que "a selección de emprazamentos lonxe das desembocaduras dos ríos pode mitigar os impactos dun PH baixo, optimizando a contorna para o cultivo do mexillón e asegurando a sustentabilidade e produtividade das operacións de acuicultura na ría de Vigo". Igualmente, apóstase por que futuras investigacións amplíen as variables a analizar de face "proporcionar unha visión máis profunda da complexa dinámica da acidificación oceánica".