Por que nos aeroportos españois non hai suficientes desfibriladores?

A dispoñibilidade de desfibriladores automáticos (DEA) en lugares públicos é crucial para garantir unha resposta rápida e eficaz ante emerxencias cardíacas. Nos aeroportos, onde transitan miles de persoas diariamente, a presenza destes dispositivos é aínda máis esencial. Con todo, en España, existe unha preocupante escaseza de desfibriladores nos aeroportos, unha situación que pon en risco a vida dos pasaxeiros e empregados en caso dunha parada cardíaca súbita (PCS).

As paradas cardíacas súbitas son unha das principais causas de morte no mundo. A intervención inmediata é vital: cada minuto que pasa sen desfibrilación reduce as probabilidades de supervivencia nun 10%. Nunha contorna como un aeroporto, onde as persoas están constantemente en movemento e os tempos de resposta dos servizos médicos poden ver atrasados pola loxística e a seguridade, a presenza dun DEA pode marcar a diferenza entre a vida e a morte.

A pesar da importancia destes dispositivos, os aeroportos en España non contan cun número suficiente de desfibriladores. Un estudo realizado en 2023 revelou que, aínda que algúns aeroportos principais como o de Madrid-Barajas e o de Barcelona-O Prat están equipados con desfibriladores, moitos aeroportos rexionais e de menor tráfico non dispoñen destes dispositivos ou teñen unha cantidade insuficiente.

Por exemplo, o Aeroporto de Madrid-Barajas, un dos máis transitados de Europa, conta con desfibriladores en puntos estratéxicos. Con todo, a distribución e a sinalización destes dispositivos non sempre son axeitadas, o que dificulta a súa localización nunha emerxencia. En aeroportos máis pequenos, a situación é aínda máis crítica. Aeroportos como o de Murcia-Corvera ou o de Santander, por citar algúns, teñen unha cobertura limitada de desfibriladores, o que pon en perigo aos pasaxeiros en caso dunha emerxencia cardíaca.
 

A falta de desfibriladores nos aeroportos españois pode atribuír a varios factores. En primeiro lugar, os DEA teñen un custo considerable, tanto de adquisición como de mantemento. Moitos aeroportos, especialmente os máis pequenos, poden non contar cos recursos necesarios para investir nunha cantidade axeitada destes dispositivos. En segundo lugar, aínda que existen normativas que regulan a presenza de desfibriladores en lugares públicos nalgunhas comunidades autónomas, a lexislación non é uniforme nin estrita a nivel nacional.

Isto resulta nunha implementación desigual dos DEA nos aeroportos do país. Por último, existe unha falta de conciencia sobre a importancia dos desfibriladores e unha carencia de programas de formación para o persoal do aeroporto e o público en xeral. Sen unha capacitación axeitada, mesmo cando hai DEA dispoñibles, a súa efectividade vese limitada.
 

A carencia de desfibriladores nos aeroportos españois ten consecuencias potencialmente fatais. A demora na administración dunha descarga eléctrica en caso dunha PCS pode resultar na morte do paciente ou en danos cerebrais irreversibles. Para abordar esta problemática, é necesario adoptar un enfoque multifacético. Os aeroportos, en colaboración coas autoridades sanitarias e gobernamentais, deben aumentar o investimento na adquisición e mantemento de desfibriladores.
 

É esencial que se implementen e apliquen regulacións máis estritas a nivel nacional que obriguen a todos os aeroportos a dispor dunha cantidade suficiente de DEA. A sinalización dos DEA debe ser clara e visible en todos os aeroportos para que os pasaxeiros e o persoal poidan localizalos rapidamente nunha emerxencia. Ademais, débense implementar programas de formación para o persoal do aeroporto e o público en xeral sobre o uso de desfibriladores e a importancia da reanimación cardiopulmonar (RCP).