A CRTVG e a súa nova lei: máis medos que certezas

Aos medios públicos galegos é posible que en pouco tempo deixen de ser como viñeron sendo até agora. A nova Lei de Medios Públicos de Galicia desatou tormentas desde o primeiro día en que foi proposta. Non era para menos, en 2011 aprobábase, na 'primeira lexislatura Feijóo' un texto legal para dar paso a unha serie de puntos que garantirían a independencia da Corporación de Radio e Televisión de Galicia, incluíndo a independencia nos seus labores informativos. Devandita lei nunca se aplicou, ou polo menos non na súa totalidade. O novo texto aprobado o pasado día 11 de marzo busca, segundo o goberno encabezado por Alfonso Rueda, adaptar os medios públicos galegos ás novas fórmulas dixitais, plataformas e outras vías de emisión. A maioría dos e as traballadoras, así como asociacións de profesionais da prensa, temen o novo texto. Resaltan ante todo a ambigüidade do mesmo, a amplitude que ofrece para a súa interpretación e o risco que poida sufrir o uso do galego, obxecto polo cal se creou o ente audiovisual autonómico: a protección, normalización e difusión da lingua galega. 

SÓ LLE GUSTA Ao PPdeG

Os corenta deputados do PPdeG (38 de maioría absoluta máis dúas) deu o “visto e place” á nova Lei de Medios Públicos de Galicia, sen que de nada sirvan as mocións no Parlamento (25 do BNG, 9 do PSdeG e 1 de Democracia Ourensá) nin as protestas dos e as profesionais do ente público. Así, a deputada 'popular', Carmen Pomar, defendía a “necesidade, utilidade e resposta ás demandas nun sector en permanente cambio” en referencia ao audiovisual. Non quedou aí a defensa da deputada pois acusou á oposición de manipular “ ao persoal” o mesmo día que o Comité Intercentros convocaba unha folga contra a externalización de informativos e defensa do convenio. Ese mesmo día, ante o Parlamento, traballadores e traballadoras concentrábanse nunha protesta ás portas do edificio.

A oposición pola súa banda acusaba o goberno autonómico de manipular e controlar politicamente os medios públicos galegos. Armando Ojea, de Democracia Ourensá, dicía que “calquera con máis de dez neuronas” pode ver “que hai un forte control político” tanto na CRTVG como en RTVE. Olalla Rodil (#BNG) acusaba directamente ao PPdeG de “tomar o mando” para “ocultar o pluralismo, impor o pensamento único do PP e blindar a fábrica de mentiras en que converteron ao ente público”.

Pola súa banda, a socialista Silvia Longueira, denunciaba a aprobación dunha normativa ás costas do Colexio Profesional de Xornalistas de Galicia (CPXG) e da Mesa do Audiovisual, así como “a todos quen estiveron anos denunciando derívaa da CRTVG para manter o lixo, para poder dicir que agora cumpren a lei, pero sen cambiar nada de fondo”.

Os PROFESIONAIS

Belén Regueira, decana do CPXG, recalcaba que a nova lexislación é un paso atrás en canto a que non garante a liberdade editorial dos medios públicos galegos. O persoal informativo non terá un Consello de Informativos que si recollía a Lei de 2011, non haberá mecanismos de avaliación interna e o máis importante, a elección da dirección xeral. A lei de 2011 pedía os votos de dous terzos dos deputados (50) nunha primeira votación e de tres quintos (45 deputados) nunha segunda votación se non saía a primeira. 

O novo texto, di Regueira, non recolle a participación dos profesionais na elección do ou da directora xeral, agora, na cámara autonómica, poderase elixir por maioría simple (38 deputados) á cabeza da CRTVG. Unha CRTVG que mesmo cambiará de nome pasando a ser a Corporación de Servizos Audiovisuais de Galicia (Corporación de Servizos Audiovisuais de Galicia) (CSAG). 

A elección por maioría simple ten por obxectivo evitar bloqueos nas votacións, un intento de “axilizar” o trámite parlamentario. Por outra banda, se a oposición accedese á Xunta nunha hipotética alianza PSdeG-#BNG, necesitarían desa maioría simple para elixir á dirección xeral. En canto ao idioma, a lei aprobada inclúe a posibilidade do uso de “outras linguas” no que sería a plataforma dixital www.agalega.gal, todo para que os buscadores de Internet poidan permitir un acceso máis rápido aos contidos desde outros puntos xeográficos.

Pero o gran temor é que este texto legal non se converta nun elemento que permita a manipulación informativa a favor de determinados intereses. “Os medios públicos deben ofrecer calidade e mostrar á audiencia como funcionan estes medios” di Regueira. Para moitos se perdeu a oportunidade de avanzar en dereitos profesionais, porque as contratacións non son suficientes para cubrir o persoal que se xubila ou non se fan suficientes probas de acceso. O persoal vese reducida e a precariedade laboral na Corporación, así como a externalización de programas, fan que a calidade informativa resíntase.

O outro temor é que non se estea respectando o Regulamento Europeo sobre a Liberdade dos Medios de Comunicación, un marco de obrigado cumprimento en toda a UE e que, de ser obviado pola lexislación galega en relación aos medios públicos, podería vulnerar dereitos básicos á información. Este temor baséase na ambigüidade e a amplitude de interpretación do novo texto, algo que deixaría as portas abertas a actuacións cuestionables dentro da CRTG, agora CSAG.