Jorge Suárez (Ferrol en Común): "É hora de que en Ferrol teñamos un goberno de coalición como o de Madrid"

Galiciapress entrevista a Jorge Suárez (1975), que aspira a recuperar a alcaldía despois de perdela en 2019 ante Ángel Mato, ao que apoiou na súa investidura, co que logrou acordos importantes pero co que non formou un goberno de coalición.

As tornas cambiaron en catro anos e agora parece que podería estar máis cerca ese acordo entre as dúas forzas, sempre que os números o permitan. Con quen non puido pactar Suárez foi con Podemos, que presenta a súa propia lista alternativa despois de non alcanzar un acordo con Ferrol en Común para concorrer xuntos o próximo 28 de maio.

As vivendas públicas e baleiras que hai na cidade, a necesidade de impulsar políticas supramunicipais co resto de gobernos de Ferrolterra ou a débeda pendente coa cidade departamental en materia de infraestruturas, outros temas da conversación co exrexidor. 

As pasadas eleccións deixaron un resultado axustadísimo en Ferrol. Foi a cidade coa praza máis disputada, pero as sondaxes publicadas este fin de semana auguran unha maioría absoluta do PP e máis folgada do esperado. Cre que serán un puñado de votos os que marcarán si hai maioría absoluta ou non?

Ferrol sempre é unha cidade complexa, de contrastes, cunha tradición na que a loita obreira combinábase cunha presenza importante de militares. Creo que iso, non é que se manteña no tempo, pero si deixou un pouso que fai que cada catro anos cambie o goberno local. Tamén é certo que as enquisas son o que son, que cabe valoralas pola tendencia de voto, pero recordo que en 2015 cando Ferrol en Común alcanzou a alcaldía a última enquisa daba 14 edís ao PP e 3 a Ferrol en Común. Está todo moi aberto, vaise a decidir de novo por un puñado de votos, e máis importante que as enquisas é transmitir propostas políticas. Estamos nesa liña, ter a maior cantidade de xuntanzas posibles para transmitir e combater o que ás veces se vende de nós, transmitir rigor, propostas de cambio político e propostas en beneficio da xente. 

Nesta lexislatura o PSdeG gobernou en solitario despois de non chegar a acordos coas demais forzas progresistas. Hai catro anos díxome noutra conversación que coñecía a realidade de Ferrol e que sabía que a esquerda se quere entenderse está obrigada a pactar. Estaría hoxe máis cerca un goberno de coalición que en 2019?

Creo que si. De feito, non houbo goberno de coalición propiamente dito aínda que apoiamos a investidura pero non entramos a gobernar áreas concretas desp0ois de catro anos complexos gobernando nós. Pero é verdade que en moitos aspectos chegamos a grandes acordos: os orzamentos, o plan de mobilidade, os plans de obras e servizos… Nós sempre mantivemos unha actitude construtiva e dialogante, aínda que tivemos uns inicios complicados, as posicións fóronse achegando aos poucos e creo que é hora de que por fin se poida reproducir o que xa ocorre en Madrid, cun goberno de coalición que sexa leal unha parte coa outra e póidanse implementar políticas reais que beneficien ás persoas. 

SEN ACORDO CON PODEMOS EN FERROL

Onde non houbo acordo foi nas negociacións con Podemos para concorrer xuntos ás municipais de Ferrol, como si ocorrerá noutras cidades. Iso supón dividir aínda máis o voto na esquerda ferrolá. Aitor Cordero dixo que o acordo foi imposible por Ferrol en Común. Por que non foi posible alcanzar un entendemento entre as dúas forzas? Cal era o principal elemento disruptivo? 

Creo que non é cuestión de botar culpas. Ocorreu o que ocorreu. Con todo consideramos a Podemos como un aliado estratéxico, co que puntualmente non se alcanzou un acordo. En ocasións máis que das organizacións depende das persoas. Desexarlles toda a sorte, aínda que é verdade que pode dividir. En 2015 xa competimos con Marea Ártabra e en 2019 con Marea de Ferrol. Somos unha forza consolidada e o obxectivo de chegar a unha candidatura única non se alcanzou, pero mantemos a esperanza de obter un bo resultado. A política agora unha vez que o acordo non se materializou é explicar propostas políticas e non entrar en cuestións técnico-xurídicas que nada axudan máis que ao desgaste do votante. 
 

O ocorrido en Ferrol podería ser comparable ás diferenzas que existen hoxe a nivel estatal para que Podemos e Sumar integren unha mesma lista. Cre que será posible que Yolanda Díaz e Ione Belarra concorran xuntas nas xenerais?

É un desexo que teño, pero Madrid está a 600 quilómetros de aquí e non teño todas as claves. Para moitos e moitas Yolanda é a esperanza de que a esquerda teña un resultado bastante mellor, que mellore o Goberno de coalición cunha maior presenza da esquerda á esquerda do PSOE e que iso permita aprobar leis como as que se aprobaron e seguindo esa senda na que a clase traballadora poida rabuñar melloras en sectores económicos e sociais acaparados por uns poucos. 

A cidadanía castigou nas pasadas municipais ás mareas, arrebatándolles as principais alcaldías, algo que tamén ocorreu noutros puntos de España. Tomaron nota estes catros anos de que fallou nas anteriores municipais para non repetir os resultados de 2015?

Hai un factor externo e outro interno. Sería fácil falar só do externo e dicir que foi culpa do sistema, dun conxunto de actores mediáticos e sociais que non nos deron tregua, que tamén, pero non é o único factor. Despois cometemos erros e hai que ser autocrítico. Todas esas disputas ao redor de En Marea no Parlamento de Galicia, pasando de ser segunda forza a practicamente desaparecer do mapa político pasan factura no sentido de que esas cuestións, que nada teñen que ver coa política e parécense máis a Xogo de Tronos, ao final a cidadanía toda a esperanza que tiña nun movemento que parecía de cambio real foise diluíndo e por iso perdemos. 

Por iso dicía que con Podemos non chegamos a un acordo, pero entrar agora a botarnos os trastes á cabeza non axuda a construír unha alternativa política. Creo que ademais gobernar durante catro anos nunha situación minoritaria nas tres cidades de Galicia e noutros municipios foi complexo, case sen dar tempo a explicar as nosas políticas porque os mandatos municipais son só de catro anos e para facer algo palpable e transformador necesítanse polo menos dúas lexislaturas. 

A lista de Ferrol en Común incorpora algunha cara nova e vellos coñecidos, pero por integrar listas doutras forzas políticas no pasado. Reúne agora máis sensibilidades a lista de Ferrol en Común? Vostede dixo na súa presentación que tocaba a todas as partes da sociedade…

Desde logo. Si de algo podemos estar orgullosos é da lista que levamos, unha lista unitaria onde hai persoas máis ligadas á cidade que a movementos políticos concretos. Para ter unha idea, do ámbito sindical temos na nosa lista delegados de CC.OO., UXT, CIG e CSIT. Máis plural non pode ser. Tanto o número 2 como o número 3 son motores da cidade no ámbito cultural e veñen con toda a forza do mundo e cun prestixio social anterior para integrar en Ferrol en Común, que sen militar en partidos políticos, ademais de achegar as súas ganas e o seu traballo, dan esa imaxe de renovación da que falas. 

"Delel ámbito sindical temos na nosa lista delegados de CC.OO., UXT, CIG e CSIT. Máis plural non pode ser"

INFRAESTRUTURAS, VIVENDA, EMPREGO...

A Xunta ten moito que dicir, pero tamén o Estado, sobre un dos grandes déficits que presenta a cidade, que é en materia de infraestruturas. Viu avances ou retrocesos nesta loita nestes catro anos? Como impulsaría este aspecto desde a alcaldía Ferrol en Común? 

Un retroceso notable. É certo que aínda que o goberno de Ángel Mato, aínda que nós estabamos continuamente tentando chegar a acordos, tomou decisións en infraestruturas de maneira totalmente unilateral que nada axudaron ao que se estaba construíndo. A súa proposta para facer un novo trazado entre Ferrol e A Coruña, de máis de 800 millóns de euros, cun grave impacto medioambiental sobre outros concellos que por suposto que non están dispostos a asumir…era unha utopía. 

Nós no noso mandato dirixímonos a Fomento, cando era ministra Ana Pastor, e os técnicos do Ministerio dixéronnos que non había suficiente masa crítica para construír esa infraestrutura. Puxémonos ao choio: reunimos á Deputación provincial, a congresistas, senadores, empresarios, sindicatos…todos nunha mesa de traballo para demostrar a Madrid que si existía esa masa crítica e que existía unha débeda histórica con Ferrol. Ese traballo interrompeuse. En consonancia co que defende a maioría deberiamos eliminar o bypass de Betanzos e rectificar algunhas curvas, cun custo duns 100 millóns de euros que sería asumible para os Orzamentos Xerais do Estado, conectando en 45-50 minutos, altamente competitivo coa autovía. Non somos favorables a un AVE que xeralmente é moi custoso e que non é un tren para a xente, senón para as elites. 
 

Esa conexión coa Coruña é o que defendeu hai uns días na reunión co presidente da Autoridade Portuaria, onde recalcou os “intereses comúns” de ambos, entre outros aspectos esa conexión beneficiosa tanto para pasaxeiros como para mercadorías. 

Si, a Autoridade Portuaria, Ministerio de Defensa, a Xunta…esa presenza na cidade é obvia e notoria. Moitas veces ven como inimigos e provocan rexeitamento. Creo que hai que chegar a acordos e non entrar nesas disputas que non levan a ningures. Nós tivemos unha posición, polo noso respecto ao medioambiente, totalmente contraria ao trazado deseñado para o porto exterior, pero a obra xa está adxudicada, licitada e en construción. Unha vez que xa non hai volta atrás o que hai que ser é conscientes de que o porto exterior é unha gran oportunidade laboral para moitísimas persoas, están a asentarse empresas e necesitamos chegar a acordos, polo menos para que as liñas coa conexión coa Coruña, e niso estamos de acordo coa Autoridade Portuaria, rectifíquense para que ese custo millonario de máis de 200 millóns de euros do tren ao porto exterior non vaia morrer ao chegar ao centro sen esas reformas no trazado. 
 

Foi a falta de sintonía do Concello coa Autoridade Portuaria a causa de que máis industrias non se estableceron na cidade?

Pode ser un cúmulo de factores. Hai factores externos: pasamos unha pandemia, houbo unha crise industrial… Agora é un momento no que está rebrotando o sector industrial na comarca, levantado pola construción das fragatas que van traer unha gran carga de traballo coa que vai aumentar a poboación. Por iso non podemos durmirnos no sentido político local e aproveitar esa oportunidade para que grandes tópicos como o monocultivo do sector naval público ou a falta de industrias alternativas poidan vencer en época de bonanza. 

É verdade que ser de distinta cor política a Xunta e o Concello sempre impide avances, porque se entra a gobernar a golpe de titulares que logo non teñen ningunha dotación económica: falamos da estación intermodal, de crear un nicho de industrias en FIMO, onde temos un edificio que custou un millón de euros e que podemos pór a disposición das empresas, pero Xunta e Concello queren levalo a dúas localizacións distintas e ao final nin nunha nin noutra a falta de acordos.

Ferrol parece mirar máis aló do Naval, especialmente cunha perspectiva máis ampla a nivel comarcal, despois do peche de importantes industrias da zona. Os fondos Next Generation prometen ser unha solución para a zona e hai algúns proxectos de gran calado que poden revitalizala. Que alternativas hai para Ferrol? A eólica mariña pode ser un dos sectores a ter en conta para o futuro?

Desde logo, pero a eólica mariña está centrada noutro concello, Fene, nos terreos da antiga Astano. Aínda que estea noutro concello, aínda que non teñamos solo industrial e en Narón si, aínda que se vaia a construír nas Pontes con fondos Next Generation, o que temos é, como tarefa pendente na cidade e a comarca, é vencer a visión chovinista que temos nos concellos e vencer esas fronteiras interiores que nos levan a falar en Ferrol só de Ferrol e en Narón só de Narón. 

Hai que impulsar a supramunicipalidade porque somos unha área que de estar agrupados seriamos a terceira de Galicia en habitantes e, aínda que iso poida estar lonxe a unidade administrativa, si debemos camiñar para alcanzar grandes acordos cos concellos da comarca a nivel de emprego, social, servizos, transporte… Nós tentamos conseguilo por todos os medios, e aí está o financiamento europeo de 10 millóns que conseguimos entre Ferrol e Narón. Pero nos últimos anos volvéronse a pechar fronteiras e vese a Narón como un inimigo. Iso hai que cambialo porque iso transmítese á sociedade e non leva a ningún camiño bo. 

A actualidade política a nivel nacional xira nestes momentos ao redor da Lei da Vivenda e a promesa do Goberno de construír miles de vivendas públicas. Coincide no tempo coa luz verde do Pleno de Ferrol ao Convenio con Defensa que abre a porta para construír máis vivendas na cidade. Era este o convenio que necesitaba Ferrol? Por que non contou co voto de Ferrol en Común?

Hai unhas cuestións que son sinxelas de entender: Ferrol ten o segundo parque de vivenda pública máis grande do Estado no barrio de Recimil que se está rehabilitando grazas aos fondos europeos conseguidos por Ferrol en Común. Non é por colgarnos medallas, é a realidade. Hai 9.000 vivendas buxán que poden ser obxecto da intervención pública no sentido de rehabilitación e posta a disposición dos mozos que se arraiguen na cidade, o que ademais xeraría emprego no sector da construción, e non parece lóxico que en pleno pulmón da cidade, nun espazo que debería ser de unión entre barrios como é o Sánchez Aguilera proxéctese a construción de 440 vivendas de nova obra habendo unhas 10.000 vivendas buxán entre uso privado e público.

"O barrio de Recimil está a rehabilitarse grazas aos fondos europeos conseguidos por Ferrol en Común. Non é por colgarnos medallas, é a realidade"

Todo iso responde á especulación urbanística do Ministerio de Defensa, que conceptúa as súas propiedades como bens transaccionais de compra venda e que iso non debería ser de recibo por parte dunha administración pública que negocia co Ministerio. Creo que se buscou máis un interese económico que unha rendibilidade social, e por iso abstivémonos, porque ese convenio era moi mellorable no sentido de aproveitar esa oportunidade para saber que facer con eses terreos abrindo unha canle de participación cidadá para coñecer o seu uso e destino final en lugar de colocarnos esas máis de 400 vivendas a futuro e un centro comercial no centro da cidade que pode ser a puntilla ao comercio local. Creo que é fácil de comprender que non é o momento para a especulación urbanística, senón para facer unha cidade máis amable, sostible e baseada na economía circular.