Radiografía da crise da automoción en Galicia: "Agora vese que os ERTE eran pan para hoxe e fame para mañá"

Desde onte ás 22 horas e até a medianoite deste xoves, moitas empresas do sector da automoción en Galicia estarán completamente paralizadas. O motivo non é a falta dos semiconductores, como vén sendo a tónica habitual dos últimos anos, senón a profunda crise na que parece sumida esta industria crave para a economía galega e que con todo parece envolvida nunha batalla constante entre as empresas e os traballadores. Sábeno ben en ZF  Lifetec, antiga Dalphimetal, onde a semana pasada ao redor de 300 operarios mobilizáronse en protesta aos tres despedimentos que motivaron unha xornada de paro nun caso que podería ser a paradigma de todo o sector na comunidade.

RUMORES FEITOS REALIDADE

Despois da mobilización da pasada semana ante a factoría, o presidente do comité de empresa, Eduardo Ruanova, manifestou a súa satisfacción polo seguimento e a boa acollida que tivo a protesta, coa que se logrou “practicamente parar a planta de produción, así como na zona de ensaios”. “O persoal fixo un parapeto tras os primeiros despedimentos”, resume Ruanova.

Os condicionantes para chegar a este extremo son moitos, pero os tres despedimentos sorpresivos foron a pinga que colmou o vaso nunha factoría onde xa barruntaban a posibilidade de que se acometesen saídas forzosas. “Existía unha rumorología na que se falaban de listas e outras cousas, pero os despedimentos chegaron de golpe e dunha forma que non é como se ten que despedir a persoas que levan 37, 27 e 26 anos na empresa”, reprende Ruanova sobre o “trato nefasto” que recibiron os afectados. 

Así, e a diferenza de como vén actuando ZF Lifetec en Alemaña con despedimentos pactados, na planta olívica fíxose “a cara de can”, obrigando aos sindicatos a responder desta maneira a pesar de que unha semana despois “o diálogo coa empresa segue no mesmo punto que no momento dos despedimentos”. 

Agora son as asesorías xurídicas dos sindicatos as que están a tomar cartas no asunto e, por agora, non se pode descartar ningunha vía, aínda que a aposta de Ruanova é a de negociar entre as partes, aínda que admite que coa reacción do comité “paramos un golpe que entendemos podería ser moito maior”.  

EUROPA MANDA, GALICIA EXECUTA

As sospeitas do comité van encamiñadas a que este foi o primeiro paso nun proceso que pode ser moito máis traumático, algo que responde, a xuízo de Ruanova, “á liña que está a tomar ZF Lifetec, onde mandaron unha serie de misivas para reducir persoal”. “Creo que coa resposta do persoal pensaranllo dúas veces no futuro, porque a resposta vai ser moito máis contundente a próxima vez”, aventura. 

Esta operación para aforrar custos a costa do persoal máis veterano é unha circunstancia que se repite en moitas empresas do sector da automoción, non sendo exclusiva da antiga Dalphimetal. Para Ruanova, forma parte dun proceso marcado polo feito de que “non existe unha automoción propia galega, xa non quedan practicamente empresas de aquí”. 

“As decisións non se toman aquí; aquí execútanse as ordes que chegan de Europa, pero hai formas e formas para executar e dar viabilidade á empresa”, lamenta o presidente do comité de empresa, que cre que as firmas o que están a facer é adiantar ao Goberno de España antes de que o Ministerio de Traballo “encareza os despedimentos”.

A isto hai que engadir o goteo de paros na produción que se dá en grandes empresas como Stellantis, sendo a súa fábrica de Vigo das máis afectadas pola crise dos microchip`s, que están a arrastrar a todas as auxiliares en maior ou menor medida. Por fortuna para a planta de ZF Lifetec, ao operar para outras grandes casas da automoción, os paros da fábrica de Balaídos non foron tan acusados. 

“Non somos 100% dependentes de Stellantis, pero os ERTE afectáronnos a todos”, critica Ruanova, que pon como exemplo a un dos traballadores despedidos, sorprendido porque, a pesar da súa longa traxectoria na empresa, descobre agora que non ten dereito a dous anos de paro. 

“Agora é cando vemos que os días de ERTE son días de paro. Agora vemos as súas consecuencias cando parecían unha marabilla, dámosnos/dámonos conta de que eran pan para hoxe e fame para mañá. O que hai que facer é conseguir carga de traballo e facer que o sector sexa rendible desde aquí sen ser dependentes doutros países”, razoa Ruanova.

“HAI MOITA XENTE QUEIMADA”

Ante este panorama, a CIG mobilizou a todo o sector da automoción para unha gran folga que promete ser multitudinaria con paros en empresas de Vigo, Pontevedra e Ourense durante este mércores 28 de novembro. A precariedade, os ERTEs, a deslocalización do emprego ou a desregularización da xornada laboral como claves da crise que atravesa o groso da automoción en Galicia, onde acusan á Xunta de non ter “unha política industrial propia”, a pesar das moitas axudas públicas que están a achegar ao sector. 

“Hai moita xente moi queimada no sector, afectados polos ERTE, practicamente sen paro en caso de despedimento, con paradas continuas e deslocalizacións”, refire Ruanova, que pon o acento na apertura da apertura dunha planta de Dalphimetal en Tánxer para cumprir as esixencias de Stellantis, que pide “ter unha planta a 30 quilómetros da súa factoría” onde se fabrica “a un custo máis baixo”. 

No entanto, e como ocorreu a semana pasada, non existe unha unanimidade no sentir sindical. De feito, a deste xoves é unha mobilización alentada pola CIG, mentres que outros sindicatos, como Comisións Obreiras -que se desmarcou da protesta en ZF Lifetec Vigo- apelan á “unidade” e acusan o sindicato nacionalista de “ir por libre”. 

Ruanova resta peso á postura adoptada por Comisións e di non estar preocupado por este feito. “No que respecta a Dalphimetal é unha central que non se pronuncia en practicamente nada que teña que ver coas reivindicacións dos traballadores. No anterior convenio negociado mantivéronse á marxe. Non me sorprende. Creo que en Galicia é un sindicato que está en descomposición e aos que non dou máis relevancia”, suxire. 

Así as cousas, e á espera do que suceda este xoves, a perspectiva é que se non hai un xiro radical na dirección da planta viguesa, o comité de empresa emprenderá novas accións a medio prazo. “Responderemos coa ferramenta que temos: a negociación. Se entón nos atopamos cun ‘non’ rotundo, porque puxemos alternativas encima da mesa para facer viable a factoría e o centro de I+D, a consecuencia será a folga e a mobilización. Non queda outra”, gabia Ruanova.