Luz verde ao rexuvenecemento de Navantia: Ferrol blinda o seu futuro laboral até 2029 tras anos de loita

O impacto desta firma sentirá de maneira inmediata nas bancadas galegas, onde o persoal levaba tempo reclamando mecanismos que permitisen unha saída digna aos veteranos e a entrada de savia nova. A clave de bóveda do acordo é a implementación do contrato de substitución, unha ferramenta fundamental que permitirá rexuvenecer os talleres. Grazas a este mecanismo, desbloquéanse as xubilacións parciais: aos 62 anos con vinculación até os 65 para a xeneralidade, e o que é máis importante para unha comarca castigada polo desgaste físico dos seus operarios, aos 61 anos para os oficios manufactureiros. Soldadores, tuberos ou chapistas de Ferrol verán recoñecida a penosidad do seu oficio cunha saída anticipada.

Con todo, a letra pequena do acordo vai máis aló das xubilacións. Establécese unha folla de ruta salarial que garante o poder adquisitivo dos traballadores con subidas por encima do IPC, un balón de osíxeno en tempos de inflación. Ademais, introdúcese unha reivindicación histórica da parte social: a regulación das promocións. A partir de agora, asegúranse ascensos con melloras económicas automáticas cada oito anos, eliminando a arbitrariedade e ofrecendo un horizonte de carreira claro. É, en definitiva, unha blindaxe dos dereitos adquiridos que busca facer atractivo de novo o traballo no naval.

A pesar da satisfacción xeral pola firma, o proceso non estivo exento de críticas polos tempos manexados desde a capital. Desde o comité de empresa de Navantia-Ferrol, as voces sindicais non ocultaron o seu malestar pola demora burocrática. Representantes da CIG, como Marcelino Amado, cualificaron de "insólito" que se tardou corenta días en formalizar un texto que o persoal xa había validado nas urnas hai dous meses. Esta dilación xerou unha ansiedade innecesaria nos traballadores que esperaban este momento para planificar o seu futuro vital.

Pola súa banda, Carlos Díaz, do Sindicato MAIS e presidente do comité ferrolán, puxo o foco na urxencia da aplicación práctica do pactado. O obxectivo é que as solicitudes de xubilación anticipada tramítense antes de que finalice decembro, permitindo así que o sistema de substitución comece a rodar no primeiro trimestre de 2026. A maquinaria debe engrasarse rápido: por cada veterano que se marcha a casa, debe entrar un mozo a aprender o oficio. A transmisión de coñecemento entre xeracións é vital para non perder o "know-how" que fai únicos aos estaleiros da ría.

A visión da dirección, encarnada polo presidente de Navantia, Ricardo Domínguez, é a de alcanzar un fito que garante a competitividade. Para a cúpula directiva, este convenio é a ferramenta que permitirá atraer e reter o talento necesario para afrontar a inmensa carga de traballo que se aveciña. Domínguez fala dun "día de satisfacción" e dunha aposta conxunta polo futuro, subliñando que a paz social é o cimento sobre o que se debe construír a estratexia da compañía nos mercados internacionais. A estabilidade industrial é a mensaxe que Navantia quere enviar aos seus clientes.

Consenso en Madrid, esixencia en Galicia

Desde unha perspectiva sindical máis ampla, a presidenta do comité intercentros, Cristina García Baena, celebrou o inicio dun ciclo de "avances reais". Con todo, a firma non é un cheque en branco. Comisións Obreiras (CC.OO.) de Industria, aínda que valora moi positivamente o marco de dereitos e estabilidade logrado, xa advertiu de que isto é só a base. O sindicato insiste en que o convenio debe ir acompañado dun Plan Industrial integral que contemple investimentos en infraestruturas. De nada serve ter as mellores condicións laborais se os estaleiros non contan cos medios técnicos para ser punteiros. O investimento tecnolóxico é a outra cara da moeda que esixen os representantes dos traballadores.

Neste sentido, unha das batallas que aínda quedan por librar, e que desde Ferrol se sinala con insistencia, é a eliminación dos niveis de entrada máis baixos. Carlos Díaz foi claro respecto diso: para fomentar a igualdade de oportunidades e motivar ás novas incorporacións, non poden existir barreiras salariais que precaricen o acceso dos mozos ao estaleiro. A modernización da empresa pasa tamén por ofrecer condicións dignas desde o primeiro día, evitando un persoal de dúas velocidades. A xustiza salarial para os novos ingresos perfílase como o próximo cabalo de batalla.

Máis aló da firma: os retos pendentes

Non se pode entender este desenlace sen mirar ao retrovisor. Os logros plasmados no papel son froito da presión exercida na rúa e nas asembleas. O 63% de apoio que recibiu o texto no referendo demostra que, aínda que non é perfecto, conta co respaldo maioritario dun persoal que soubo mobilizar cando era necesario. A unidade de acción en Ferrol foi determinante para que Madrid entendese que o convenio non podía esperar máis. A conciencia de clase do naval galego volveu a ser determinante na negociación.

Agora, Navantia encara o futuro coas regras do xogo claras até 2029. A empresa enfróntase ao dobre desafío de cumprir cos programas de defensa comprometidos e, ao mesmo tempo, liderar a transición cara ás enerxías verdes e a eólica mariña. Este convenio debe servir de panca para que os estaleiros públicos españois, e singularmente os galegos, manteñan a súa posición de liderado mundial. O acordo de hoxe é o combustible para o motor da economía industrial de Galicia na próxima década.