Enfado dalgúns sindicatos de Stellantis Vigo por ampliación do ERTE

A factoría de Stellantis en Vigo, motor indiscutible da economía galega, vive un paradoxo que tensou a corda entre a patronal e a parte social. Mentres as liñas de montaxe funcionan a un ritmo frenético, rozando volumes que non se vían desde hai case dúas décadas, a dirección da planta puxo sobre a mesa a necesidade de blindarse ante posibles imprevistos. Nas reunións celebradas este martes, a empresa ha oficializado o seu desexo de ampliar o Expediente de Regulación Temporal de Emprego (ERTE) actual, solicitando un paquete de 50 días de suspensión, aos que se poderían sumar outros 25 adicionais se a conxuntura o require. Esta prórroga do mecanismo de protección estenderíase ao longo de todo o próximo ano e alcanzaría até decembro de 2026.

A formulación caeu como un xerro de auga fría entre algunhas forzas sindicais, que ven unha contradición flagrante entre a realidade produtiva e a solicitude de axudas. A fábrica olívica encamíñase a pechar o presente exercicio cuns números envexables, con previsións de superar o fito histórico de ensamblaje establecido en 2007. 

De feito, o expediente de regulación vixente apenas tivo impacto real debido á alta demanda; segundo datos do SIT-FSI, tan só consumíronse 11 xornadas de adecuación no que vai de curso. Para os representantes dos traballadores, a foto fixa da planta mostra unha saúde de ferro que fai difícil xustificar medidas de axuste propias de tempos de crises.

Para 2025, tras sucesivas negociacións, aprobouse un ERTE de 75 xornadas laborables por traballador, inicialmente exposto como 85 días pero finalmente rebaixado. En 2023, o acordo contemplaba un ERTE de 60 días, ampliables a 75 días se fose necesario. 

Fricción polo uso de recursos públicos

Desde Comisións Obreiras (CC.OO.) manifestaron a súa negativa a aceptar este novo esquema de suspensión, argumentando que non ten encaixe lóxico cando a empresa presenta simultaneamente un calendario laboral saturado de días de alta produción e xornadas especiais. Pola súa banda, a Central Unitaria de Traballadores (CUT) foi aínda máis dura no seu diagnóstico, criticando que a multinacional pretenda soster a súa flexibilidade organizativa valer do diñeiro dos contribuíntes e das prestacións por desemprego do persoal, en lugar de apostar por unha planificación interna responsable e acorde aos seus beneficios.

O clima da negociación prevese complexo, xa que a dirección busca pechar este acordo como un "seguro" ante a volatilidade do mercado automobilístico global, mentres que a parte social esixe que as marcas de fabricación repercutan en melloras tanxibles e non en recortes preventivos. A CUT cualificou o inicio destas conversacións como un "maratón", denunciando que a empresa tenta mesturar diferentes negociacións nun mesmo paquete para diluír a importancia de cada medida e presionar aos traballadores mediante o esgotamento informativo.

Cambios nos ritmos de traballo e substitucións

Máis aló do ERTE, a reestruturación das condicións laborais dentro dos talleres tamén ocupou gran parte do debate. A alta demanda das furgonetas K9 levou á empresa a propor modificacións substanciais na operativa diaria. Especificamente, no taller de Ferraje, a dirección expón substituír as paradas conxuntas por un sistema de substitucións para as pausas fisiolóxicas. Isto implicaría que a cadea non se detería para que os operarios acudan ao baño, senón que se irían cubrindo uns a outros, unha medida que busca maximizar o tempo efectivo de produción pero que os sindicatos temen que precarice os descansos e aumente a carga física.

Paralelamente, constituíuse unha mesa técnica para abordar a unificación dos descansos na Nave S. A intención da compañía é facer definitiva a modalidade de paros unificados, mentres que os sindicatos advirten que as infraestruturas actuais da fábrica, como aseos e áreas de descanso, son insuficientes para absorber a tanto persoal simultaneamente. 

A parte social reclamará, por tanto, unha ampliación dos tempos de pausa para compensar as aglomeracións e garantir un descanso de calidade que protexa a saúde dos operarios ante os ritmos exixentes que impón a multinacional.

Calendario de 2025 e saídas pactadas

No horizonte inmediato tamén se atopa a definición do calendario laboral para 2025, un ano que se anticipa igual de intenso. A dirección propuxo fixar 15 días de inactividade total, o que obrigaría novamente a fraccionar as vacacións de agosto, unha práctica que xera malestar por dificultar a conciliación e o descanso estival continuado.

 Fronte a isto, propostas sindicais como a da CUT avogan por concentrar as vacacións en bloques de tres semanas consecutivas no verán e asegurar pontes en Nadal, buscando que os días de adecuación sirvan realmente para a desconexión do persoal e non só para cubrir os ocos que lle interesan á empresa.

Finalmente, as reunións serviron para facer balance del Expediente de Regulación de Emprego (ERE) de carácter extintivo que finalizou en novembro. Segundo os datos achegados, 56 traballadores acolléronse a estas baixas voluntarias, unha cifra que os sindicatos consideran que demostra o interese de parte do persoal, especialmente a de maior idade, por desvincular da fábrica se as condicións son dignas. Por iso, xa trasladaron á dirección a petición de abrir un novo proceso de saídas incentivadas para 2025. 

Ambas as partes están citadas de novo este venres, momento no que Stellantis deberá presentar a súa oferta definitiva sobre o ERTE e a organización das quendas.