O Supremo estudará o recurso de Louzán contra a súa inhabilitación este mércores

O Tribunal Supremo (#TS) celebrará este mércores unha vista para estudar o recurso de casación presentado pola defensa do presidente da Real Federación Española de Fútbol (#RFEF) e expresidente da Deputación de Pontevedra, Rafael Louzán, contra a sentenza que lle condenou en 2022 a sete anos de inhabilitación por prevaricación.

O que tamén fose presidente da Federación Galega de Fútbol foi condenado en 2021 por prevaricar no marco da concesión para a reforma dun campo de fútbol en Moraña.

Aínda que a sentenza de instancia de 2021 condenáballe a el e á exalcaldesa de Moraña e exdelegada da Xunta en Pontevedra, Luisa Piñeiro, polos delitos de fraude e prevaricación e fixaba a pena en dous anos de prisión e 8 de inhabilitación, un ano despois a Audiencia Provincial de Pontevedra decidiu absolver a Louzán do delito de fraude.

Estimou así parcialmente o recurso do exmandatario do PP contra a sentenza do Xulgado do Penal número 3 de Pontevedra pola concesión dunha subvención de 86.311 euros para a realización das obras, que estaban no seu maior parte xa executadas.

O tribunal absolveu tamén a Piñeiro --quen dimitiu do seu cargo como delegada da Xunta na provincia de Pontevedra tras coñecer a sentenza-- tanto do delito de fraude como do de prevaricación por un defecto de forma no procedemento.

A absolución do delito de fraude do máximo dirixente do fútbol galego e durante anos 'barón' do Partido Popular na provincia de Pontevedra debeuse a que os maxistrados non viron probado que existise prexuízo ou dolo contra a administración.

A CONCESIÓN ERA "UN ARTIFICIO"
Con todo, mantiveron a condena por prevaricación porque consideraron probado que votou a favor do acordo para conceder a subvención á empresa "a propósito de que era ilegal e arbitrario porque respondía a un artificio para, burlando as barreiras da normativa, satisfacer as reclamacións da contratista, infrinxindo o deber de transparencia e non protexendo os dereitos da administración".

Sobre o delito de fraude, o tribunal diferiu do criterio da xuíza de primeira instancia argumentando que Louzán cometeu irregularidades para adxudicar a axuda á empresa pero que non houbo fraude porque non existiu "prexuízo nin risco de prexuízo para a administración e tampouco se acreditou nos acusados o dolo ou intención de prexudicar o patrimonio da administración".

Con todo, si ratificaron o recoñecido pola maxistrada do xulgado do Penal número 3 de Pontevedra sobre a construción de "un procedemento administrativo ficticio" para que a deputación abonase máis de 86.000 euros á empresa que realizara en 2011 a instalación de herba artificial no campo de fútbol, así como outras obras en edificacións anexas.

O CÉSPEDE ARTIFICIAL "EN FRAUDE DE LEI" 
Ao tratar dunha obra executada con subvención, a lexislación impedía exceder o importe subvencionado polo que, segundo a sentenza, "ideouse un sistema artificioso, en fraude de lei, tendiente a abonar á empresa o importe que reclamaba".

A audiencia reafirmaba que, para facer fronte a ese pago en 2013 adxudicouse de forma irregular outra obra á mesma construtora por ese mesmo importe, concretamente, as melloras no vestiario e as bancadas do campo, a pesar de que parte delas xa foran realizadas.

Así, unha vez denegada a posibilidade de aumentar o custo das obras iniciais, a xuíza sinalaba que "se buscaron alternativas para pagar esa certificación crear o proxecto de mellora en vestiarios e bancadas do campo de fútbol".

Na liña do establecido pola xuíza de primeira instancia, a audiencia entendeu que "se prescindiu absolutamente do procedemento legalmente establecido" pero, a diferenza da maxistrada, indicou que non quedaba acreditado que se cometese fraude porque non houbo "prexuízo nin risco de prexuízo" para a administración.

Ademais, incidía en que tampouco existían probas de que a actuación dos acusados "fose dirixida a defraudar ao patrimonio da administración", á vez que puña de relevo que "non consta que se cobrou por máis do efectivamente realizado, como tampouco a prezos superiores aos do mercado".

A investigación sobre este asunto foi un das múltiples frontes abertas por mor da Operación Patos, da que só chegaron a xuízo, ademais deste asunto relativo ás obras do campo de fútbol de Moraña, tres pezas: unha relativa a obras en Nigrán, que se saldou cun acordo de conformidade; outra pola adxudicación dunha obra no Porto de Vigo (na que tanto o xerente de Eiriña como os outros acusados foron absoltos); e o caso de suposto suborno mediante o pago de servizos de prostitución, tamén pechado cun acordo de conformidade.