O Dépor ensina a porta a Ian Mackay e a afección debátese entre despedilo con honras ou "xutalo"

Pasar de ídolo a ídolo caído no Deportivo da Coruña é relativamente fácil. Algúns din que unha mala tarde pode facerche caer do pedestal no que che tiñan os afeccionados. Unha tarde de ira é a que tivo Ian Mackay en Castelló hai uns meses, cando do Dépor perdeu toda posibilidade -de novo- de ascender a Segunda División e abandonar o pozo do fútbol de bronce. Penalti, expulsión e unha actuación nefasta xusto o día que non se podía fallar. Esa foi a folla de servizo que deixou Ian Mackay na que ía ser a súa última gran tarde coa branquiazul, tornada nun pesadelo en cuestión de 90 minutos, os que durou sobre o terreo de xogo antes de ver a vermella. Agora, o futuro de Mackay parece lonxe da súa casa, e entre os fregueses hai voces que apoian a decisión de facerlle saír -o gardameta quere quedar- e outras que demandan ao club un mellor trato cos futbolistas que sempre defenderon a camiseta e o escudo.  

Os NÚMEROS DE MACKAY

Os críticos con Mackay, os que agora celebran a contratación de Porto -cérbero sub-23 fichado do Antequera-, non perdoan os erros do canteirán no playoff, esquecendo así que se chegaron até esa eliminatoria foi, en gran medida, á excepcional tempada dun porteiro que con 36 anos deixou a portaría a cero en 16 encontros, deixando rexistros de marca de imabitibilidad persoal nos seus anos como porteiro do Dépor. 

A pesar de todo, o seu mal facer en Castalia condenouno ao ostracismo e este verán parecía máis fose que dentro. O novo adestrador elixiu a Germán por diante de Mackay, que tentou reverter a súa situación e este curso Idiakez deulle a alternativa en cinco encontros -seis, se contamos o duelo copeiro ante o Tenerife no que o Dépor case supera aos insulars-. Sete puntos de quince posibles, dúas portarías a cero e cinco goles encaixados nos cinco encontros que completou co brazalete de capitán. Unha bagaxe que entronca coa irregular tempada dos herculinos.  

De ir, a súa conta final sería a de 80 partidos coa camiseta do Dépor, con 67 goles encaixados e 36 veces que deixou o marco a cero. Isto supón que practicamente na metade dos partidos foise do arco sen recoller o balón das mallas. 

AFECCIÓN DIVIDIDA

Así as cousas, o escenario que se lle abre a Mackay é o de ir polas boas ou polas malas. Soriano xa lle comunicou que non contan con el, aínda que o coruñés, un home da casa que renunciou a xogar en divisións superiores por xogar no club da súa vida, non se expón fincar o xeonllo e facer as maletas. 

Os afeccionados que apoian ao "gato rosa" consideran que a dirección deportiva está a facer a Mackay pagar os pratos rotos dunha mala planificación. Ao tempo, lembran que outros abanderados da afección, como Lucas Pérez e até Bergantiños, tamén foron sinalados e tampouco recibiron a despedida que merecían nun primeiro momento, parte de derívaa na que está sumida o club desde fai máis dun lustro. 

Por outra banda, está a grade que di a Mackay "grazas e boa sorte", onde moitos consideran que o porteiro non ofrece o nivel esixido en Riazor e que xa tivo a súa oportunidade. A continuación, argumentan que o verdadeiro deportivismo demostraríao dando un paso ao carón e facendo sitio a un cérbero mellor preparado para o reto de ascender ao Deportivo, algo que el, aos seus xa 37 anos, non estaría na mellor das condicións. A batalla está servida e, como ultimamente, a afección dividida. A portaría do Dépor nunca foi unha porta sinxela para defender, pero deixala tampouco foi fácil.