Ataques en redes á galega Ana Peleteiro despois de opinar sobre as persoas trans no deporte profesional

España é un dos países que se atopa á vangarda mundial no que a recoñecemento de dereitos ao colectivo LGTBIQ refírese. O impulso a leis pioneiras como a 'Lei Trans', aínda que controvertida, debuxan a senda do camiño que hai que percorrer en materia de tolerancia e respecto á comunidade que enarbora a bandeira arcoíris. No entanto, aínda a día de hoxe existen unha serie de interrogantes de difícil resposta, máis aló de valoracións políticas ou ideolóxicas. A integración do colectivo trans no circuíto do deporte profesional é un debate que leva anos coleando e que rebota de federación en federación e de disciplina en disciplina, sen atopar un posicionamento definitivo respecto diso.

Desde o COI até ligas menores, o encaixe dos deportistas trans é un tema escabroso, xa que existen unha serie de condicionantes biolóxicos e fisonómicos que serven como argumento tanto para partidarios como detractores. A realidade é que, a falta dun pronunciamiento unánime, son as Federacións as que individualmente fixan os seus límites ao redor de se pode ou non pode competir un atleta transgénero. A día de hoxe existen moitas lagoas no plano normativo, polo que podemos atopar ditames distintos mesmo na mesma disciplina dependendo da federación á que se lle pregunte.

En calquera caso, as opinións son variadas mesmo entre os propios deportistas. A última en mollar e opinar sobre este asunto foi a olímpica Ana Peleteiro, que nunha entrevista deu o seu punto de vista afirmando que "se deben abrir as portas ás persoas trans", pero en niveis por baixo do profesionalismo. 

Estas declaracións suscitaron unha agre reacción dentro do colectivo LGTBIQ. Alba Palacios, primeira futbolista trans, considerou en Radio Marca que eran "un fraco favor aos dereitos humanos" as palabras do bronce olímpica en triplo salto, disciplina na que a marca mundial masculino está nos 18,29m (Jonathan Edwards en 1995) e nos 15,74m no triplo salto feminino (marca en mans da venezolana Yulimar Vermellas, gran rival de Peleteiro).

"PIDEN A DEUS QUE ME ROMPA UNHA PERNA"

"Desde hai uns días levo recibindo un enorme acoso polas redes. Unha cantidade innumerable de persoas que me insultan, deséxanme a morte, deséxanlle o mal á miña familia e mesmo mensaxes de odio pedíndolle a Deus que oxalá me parta unha perna ou calquera lesión grave que me afaste das pistas", comunica a de Ribeira. Pola súa traxectoria, Peleteiro dixo en varias ocasións que traballou o aspecto psicolóxico tanto pola presión da competición como polos comentarios machistas e racistas dalgúns usuarios. 

Na súa alegación, Peleteiro defende que esa é a súa opinión sobre un tema "agora moi de actualidade", pero que non pon en cuestión o seu compromiso co colectivo: "Adoro e respecto ao 100% ao colectivo LGTBIQ, teño amigos e mesmo familiares que pertencen ao. Defenderei sempre e loitarei cada día polos seus dereitos do mesmo xeito que o fago polos dereitos das mulleres CIS".

"Por tanto, no caso do deporte, por suposto que teño que defender os dereitos das mulleres CIS", explica, "iso non significa que odie ás mulleres trans ou que non quere que dalgunha forma regúlese a súa situación, pero por suposto que nunca estarei a favor de que para que iso ocorra as mulleres teñamos que competir contra persoas que xeneticamente son superiores a nós".

PRECEDENTE SEMENYA

A galega agárrase así á normativa da Federación Internacional de Atletismo e os estudos realizados até agora sobre os niveis de testosterona e outros aspectos anatómicos que poden declinar a balanza en favor dun deportista ou outro. 

Isto pode lembrarnos tamén o ocorrido coa surafricana Caster Semenya, que por unha cuestión xenética o seu organismo produce uns niveis de testosterona máis altos do habitual. Este condicionante abriu o debate sobre a idoneidade de que Semenya, campioa olímpica e do mundo, competise en categoría feminina sen tomar fármacos que rebaixasen o seu nivel de testosterona. Este caso provocou modificacións no regulamento e estableceu novas marcas nos niveis de testosterona para poder competir. 

UNHA "LIGA TRANS"?

"A solución? Ou adaptar unha categoría para que compitamos en igualdade de condicións todos ou participar en deporte non federadou, xa que é inxusto, mires por onde o mires", razoa, á vez que subliña que ela "móllase" e "loita" polos seus dereitos como muller e deportista. 

"O deporte debería formar parte da vida de todos e cada un dos seres humanos, porque é saúdo. Pero, a día de hoxe, sen existir unha categoría trans, o deporte profesional é viable", conclúe, aproveitando para reivindicar que "se regularice e adapte o deporte profesional para as persoas trans" en lugar de "apedrear e enterrar ás mulleres que loitamos día a día polos nosos dereitos".